Gasbel Wandeltocht 04-11-2017

foto van internet

Zaterdag 4 november 2017 deed ik weer eens een wandeltocht van de Flal, nl. de Gasbel Wandeltocht. De startlocatie was in Slochteren (hoe kan het ook anders bij een wandeltocht die Gasbel Wandeltocht heet)

Mijn wandelmaatjes moesten verstek laten gaan door andere bezigheden. Ik schreef me in voor de 25 km. Bij de Flal is dit altijd de kortste afstand die je kunt doen (ze heten niet voor niets Friese Lange Afstands Lopers)

Slochteren is een grote gemeente die zich uitstrek tot aan Appingedam en de stad Groningen. En Slochteren is natuurlijk bekend om zijn enorme gasveld waaraan wij, deels, onze welvaart te danken hebben (maar ook de aardbevingen) Veel minder bekend is dat het is ook een mooi gebied is!

De start vond plaats vanuit het restaurant van de  “Fraeylemaborg", een van de mooiste, zo niet de mooiste, borgen van het Groningerland.
Al voor 1300 werd de Huidige Borg als Steenhuis gebouwd en vanaf 1645 stond het bekend als Fraeylemaheerd en later werd het dus Fraeylemaborg. Het landgoed is 31 ha. groot. Door de eeuwen heen hebben de bewoners van de Fraeylemaborg het huis uitgebreid en verfraaid. Ze deden hetzelfde met het park rond het huis. Er werden exotische bomen geplant en bijzondere planten geïmporteerd en de aanleg van voorterrein en park maakte verschillende stijlen door. Het landgoed is nu een in vijf eeuwen gevormde cultuur-historische eenheid, die uniek is in het noorden van ons land. Het is bovendien een indrukwekkend voorbeeld van de Engelse-landsschapstijl. Met het Overbos, dat ten noorden  van de Hoofdweg, de verdiepte provinciale autoweg en de haven ligt, is het langwerpig van vorm. In de middeleeuwen was de grond in Slochteren verkaveld in opstrekkende heerden, die loodrecht lagen op de ontsluitingsweg (de Hoofdweg) en daardoor was er voor het park geen andere vorm mogelijk. Het omringende landschap is open en het hoogopgaande bos geeft dus al van verre aan waar Fraeylema ligt.

Follies zijn bouwerken die opzettelijk nutteloos of bizar die in een Engelse landschapspark als dat van de Fraeylemaborg de belevingswaarde verhoogden. Ook deze moderne follies hebben dat doel, maar er moet ook in kunnen worden geëxposeerd.

bron:internet

Na een kop koffie begon ik aan mijn tocht. Achter de Borg ligt een parkbos van 20 ha, waar we na de start direct door wandelden, ingericht in Engelse landschapsstijl.
Ondanks dat ik meerdere keren in de Fraeylemaborg geweest ben heb ik nog nooit door het mooie park gewandeld. Ook wist ik eerder niet dat zich follies in het parkbos bevonden.

Folly  Bus noar bos

Folly Façade

Folly Secret Oak

Folly De Hazelnoot

Er waren nog heel wat meer follies maar omdat ik nog maar net aan mijn wandeltocht begonnen was kon ik ze niet allemaal gaan bekijken of er lang bij stil staan. Wel heb ik me voorgenomen om in het parkbos nog eens wat uitgebreider te gaan rondkijken.

Via de oprijlaan verlieten we later het landgoed. Via een fiets/loopbrug waren we al snel in het buitengebied. Nadat de route langs een paar molens ging kwamen we in een natuurgebied.

Intussen was het beginnen te regen en sommige wandelaars trokken hun regenponcho’s aan. Gelukkig had ik mijn Gore-Tex jack aan en ik vond het nog niet nodig om een poncho of regenbroek aan te trekken.

Na 10 km bereikten we Woudbloem en intussen was het gelukkig weer droog geworden.. Woudbloem is een streekje met een rijtje oude witte huisjes dat nog dateert uit de tijd dat Woudbloem een aardappelmeelfabriek rijk was. Deze huisjes zijn nog steeds bewoond. Ik had over deze huisjes gelezen en er tijdens de tocht naar uitgekeken voor een foto maar ik ben er achteraf straal langs gelopen bleek bij thuiskomst (daarom maar een foto van internet gehaald)

Verder zijn er nog een paar boerderijen. In één van die boerderijen, “Theaterboerderij Erf en Weide” was de eerste rust.

Na een kop koffie en een bezoek aan het toilet ging het verder, een lang stuk langs de Scharmer AE en later slingerend door een grasland gebied.

Opeens zag ik een bord met Denemarken staan zover was ik toch niet van huis? Maar nee, Denemarken is ook een gehucht in de gemeente Slochteren. Het bestaat uit een zevental boerderijen, wat arbeidershuisjes en een villa. Het ligt tussen het Slochterdiep en de Slochtermeenteweg.

Hierna kwam ik in het natuurgebied Roegwold. Roegwold is een recent aangelegd natuurgebied als broedplaats voor vogels en rustgebied voor andere dieren. Het hele gebied is doorkruist met schelpenpaden en de tocht ging er dwars doorheen! Ik was er nog nooit geweest en het is werkelijk een pracht natuurgebied.

Ik had nog wel even angst dat ik over een loopbrug moest en dat zonder mijn wandelmaatjes! Maar gelukkig ging de officiële route er niet over hoewel sommige wandelaars er dacht ik wel over gingen.

Aan het eind van Roegwold was de wagen rust. Deze keer bij iemand achter in de tuin. Bij een wagenrust van de Flal is er altijd gratis koffie, thee of bouillon te krijgen. Ik nam er koffie en at er mijn brood op.

Via een stukje bos ging het naar Schildwolde. Op een heel smal paadje kwamen opeens twee kleine hondjes blaffend en grommend op mij af. Ik stond direct als een standbeeld, doodsbenauwd dat ze me zouden bijten. Het baasje van de hondjes riep ze wel terug maar ze reageerden niet. Uiteindelijk kreeg hij ze te pakken en verontschuldigde zich tegenover mij. Nu wel aardig maar mijn hart klopte toch nog even in mijn keel.

 Ik kwam langs de toren van Schildwolde een zogenaamde Juffertoren.

Juffertoren is de naam die aan drie kerktorens in Groningen wordt gegeven. Twee hiervan bestaan nog in Schildwolde en in Onstwedde. De derde in Holwierde stortte in 1836 in en werd in 1855 afgebroken. De torens worden binnen Groningen onderscheiden door hun gemetselde spits.

Aan de juffertorens in Groningen is een sage verbonden:

"Er waren eens drie schatrijke zusters die niets anders deden dan feesten en dansen. Op een gegeven moment gingen ze inzien dat zo'n leven toch wel erg leeg was. Ze zagen in dat ze met hun rijkdom niets goeds deden. Tot dan toe waren ze altijd bij elkaar geweest, maar nu besloten ze uit elkaar te gaan. En waar ieder uitkwam, daar bouwden ze een toren ter ere van God. En die torens moesten precies gelijk zijn. De eerste kwam uit in Holwierde en bouwde daar een toren, de tweede kwam uit in Schildwolde en bouwde daar haar toren en de derde in Onstwedde. Daar staan drie torens die van ver te zien zijn en een lust voor de ogen te zijn." 

Waarschijnlijk is de verklaring voor de naam Juffertoren heel wat prozaïscher. Een juffer is een lange dennenstam, die spits toeloopt. Naar analogie hiervan hebben dit soort smalle, hoogoplopende, spits toelopende torens de naam Juffertoren gekregen.

bron: internet

Ik passeerde een huis waar wel een hele aparte steen in zat die herinnerde aan de mensen die het huis
gebouwd hadden.

Het grootste gedeelte van mijn tocht had ik er nu wel opzitten.

Nadat ik het Slochterdiep gepasseerd was, liep ik door een mooie laan van het Overbos, ook behorend bij het landgoed Fraeylemaborg.

En je gelooft het of niet maar hier kwam weer een hond luid blaffend op mijn af. Nu zelfs een hele grote hond! De dame had nog een andere hond aan de riem maar de loslopende hond luisterde ook nauwelijks naar haar. Deze keer liet ik verbaal wel aan de dame merken dat ik het geen stijl vond dat ze die ene hond los liet lopen met zoveel wandelaars op dat pad. Langs het haventje van Slochteren kwam ik weer terug bij de startlocatie.

Het was een mooie tocht en het viel me gelukkig mee om 25 km zonder wandelmaatjes te wandelen. Ik heb weer een stukje Groningen ontdekt wat ik nog niet kende.