Een paar weken overwinteren in Turkije (week 3)

Deze week was een bezoek aan de stad Kumluca toch wel het leukste wat we naast wandelen etc. in de omgeving van ons hotel deden. Het weer was deze week ook niet echt goed om lang buiten in de zon op een van de terrassen te gaan zitten.
We hadden met Hildegard een auto gehuurd om naar deze stad te gaan.
Kumluca is een stad in het gelijknamige district aan de kust van de Middellandse Zee in de provincie Antalya en ligt op het Tekeschiereiland. Buursteden zijn onder andere Finike en Kemer. De vlakte waarop de stad is gelegen is langs drie zijden omgeven door bergen, die in de winter vaak besneeuwd zijn. De stad, voorheen bekend als Sarikavak, is genoemd naar de zandige grond die erg geschikt is voor de kweek van watermeloenen. Karakteristiek voor Kumluca zijn de grote oppervlaktes serres waarin het jaar rond groenten en fruit worden gekweekt. Naast watermeloenen zijn dit voornamelijk tomaten en sinaasappels. Deze teelten vormen samen met toerisme de motor van de plaatselijke economie en maken van Kumluca een welvarende streek.
Vlak voordat we de stad inreden stopten we op een heuvel en zagen de bergen met sneeuw en de serres waarin ze hun teelt verbouwen. Het zijn kassen van plastic. Als je zo naar beneden keken leek het net op watermeren.

Er was die dag markt in Kumluca en dit was wel een hele grote markt. Ik weet wel haast zeker dat wij de enige toeristen op de markt waren. In deze tijd van het jaar komen er in deze streek helemaal  geen toeristen en de weinige hotels die er zijn zijn dan ook allemaal gesloten.

Oveal waren weer kramen et geitenkaas in geitenvellen. Er werd ons een stukje kaas aangeboden en ik moet zeggen het smaakte heel goed.

Even verder op kregen we een gewoon stukje kaas om te proberen en manlief vond dit ook lekker dus besloot ik een stukje te kopen. Ik moest aanwijzen hoe groot het stukje moest zijn en ik kreeg er ook nog een Turks brood gratis bij. Het stukje kaas kwam maar op omgerekend €1,25. Ik, als liefhebster van geitenkaas, kom hier wel aan mijn trekken.

 De mensen waren bijzonder vriendelijk tegen ons hoewel ze alleen maar Turks spraken en wij deze taal dus niet.

Verderop was ook een waren en kledingmarkt. We moesten even zoeken voordat we deze gevonden hadden maar na wat vragen kwamen we er toch.

Wat ik wel heel apart vond is dat je tussen de huizen in de stad zomaar een zeer armoedig huisje kunt tegenkomen en dat was op de warenmarkt net zo. Voor ons onbegrijpelijk dat hier een gezin in kunt wonen.

Zou dat kindje op onderstaande foto ook te koop zijn? Het lag heerlijk te slapen op een stapel kinderkleding in een kraam. De moeder vond het geweldig toen ik vroeg of ik er een foto van mocht maken.

Op deze markt waren geen kleren te koop die ik zou dragen alles was nogal somber van kleur. Daarentegen zijn de kinderkleren hier heel mooi.

In iedere plaats kom je wel een standbeeld van Atatürk tegen en ook hier in Kumluca was dit niet anders.

Op het plein waar dit standbeeld staat hebben ze ook hele aparte watertappunten. Het kraanwater is hier niet te drinken en men moet dus flessen water kopen of water gaan tappen bij een tappunt. Hier zat de kraan bij de keel van de leeuw en kwam het water uit zijn bek.

Langzamerhand zochten we de auto weer op die we in de buurt van de groentemarkt geparkeerd hadden.

We reden nog een stukje richting Finike om halverege naar het gehucht Hasyurt te gaan. Hier liggen de Lycische sacrofaag-graven. In de 4e eeuw had Pericles, de machtigste heerser van Lycië, hier zijn residentie.

Je kunt zo maar bij de sacrofaag-graven komen want ze liggen gewoon aan een weg. Manlief was benieuwd hoe zo'n graf er vanbinnen uitzag en nam er dus een kijkje in.

De meeste graven waren kaal en leeg vanbinnen maar in sommige graven groeide een plant.

Overal zie je regelmatig een herder met een kudde geiten en dit was bij deze sarofaag graven niet anders. Degeieten liepen open tussen de graven.

We gingen weer op de terugweg naar Kemer. Maar we gingen niet direct de hoofdweg op het is natuurlijk altijd leuker om binnendoor te gaan. We kwamen echt door gehuchtjes waar niet of nauwelijks toeristen komen. We zagen huisjes waarvan de daken met plastic bedekt waren.

We kwamen onderweg een "kippentil" tegen. Grappig om te zien dat ze een soort hok in een boom hadden.

Tussen Kumluca en Kemer zijn er ook stukken kust waar geen hotels en soms zelfs ook geen strand is maar alleen maar rotsen.

Ook week drie is weer voorbij gevlogen. Ons hotel leek de afglopen twee weken wel een sporthotel. Er zijn vele groepen kinderen die hier voor een voetbal- of volleybaltoernooi komen. De kinderen in Turkije hadden deze twee weken vakantie. Echt hinder hadden we er niet van want zij moesten in het restaurant boven eten en wij beneden. Verder zijn de kamers goed geïsoleerd en hoorde je niets van ze op je kamer.

De schoenen van manlief hebben we intussen ook bij de schoenmaker opgehaald. Ze zijn werkelijk prima verzoold en dat ook nog vooreen zeer voordelige prijs. 

Een paar weken overwinteren in Turkije (week 2)

Deze week gingen we op zaterdag met Hildegard naar de Şirinyali  Cumatesi Pazar in Antalya. Dit is een zeer grote markt waar zowel groenten, kleding, tassen en namaak kleding wordt verkocht. Omdat er bij deze markt niet gemakkelijk te parkeren is en het in dit gedeelte van Antalya nogal druk is had Hildegard en auto met chauffeur geregeld (de verhuurder van auto's waar zij altijd de auto's huurt als ze er een paar dagen op uit wil trekken.
We gingen niet met de groene auto die hieronder staat hoor maar deze zag ik op de markt staan.

Op de diverse markten zie je veel viagra thee en ook in de apotheken zijn deze pillen zo te koop. Ze staan gewoon op de toonbank uitgestald.

Hassan, onze chauffeur voor die dag had ergens in een theehuis op ons gewacht. Na het bezoek aan de markt gingen we naar het Limak Lara hotel om te lunchen. Dit hotel is ook een hotel waartoe ons hotel behoort en we waren vanuit ons hotel aangemeld zodat we daar ongehinderd naar binnen konden (de beveiliging van de hotels lijkt wel strenger dan voorgaande jaren) Het hotel in Lara vinden we mooier dan ons hotel maar de omgeving is veel minder mooi. Er zijn heel veel shoppingmalls maar die heb je volgens mij wel heel snel bekeken. Wel zit je in dit hotel veel dichterbij Antalya.
Die dag regende het flink en toen we weer terug reden vonden we wel dat Hassan erg hard reed met al die plassen op de weg maar zo rijden de meeste Turken. Hard en zigzaggend van de ene op de andere rijbaan.
Het was een leuke dag en ik heb voor 10 lira twee shirtjes op de markt gekocht en dat is omgerekend ongeveer  maar €2,50.

Ook ging ik met manlief naar de markt in Kemer omdat hij deze i.v.m. zijn pijnlijke voet vorige week niet kon bezoeken. Ik wilde hem ook de eieren in de plastic flessen laten zien want dat is toch wel een heel vreemd gezicht.

Zelf vind ik de geitenkaas in de geitenvellen altijd zo leuk om te zien. Zo iets zie je toch niet in Holland.

Manlief had nog steeds wat last van zijn voet maar toch liepen we ook nog een stukje door het stadje. Hij wilde in de vakantie nieuwe hakken onder zijn schoenen laten zetten dus keken we of we ergens een schoenmaker zagen. We zagen er geen maar nadat we met handen en voeten aan een Turk duidelijk hadden gemaakt wat wij zochten bracht hij ons naar een schoenmaker. We zouden daar zjn schoenen binnenkort heen brengen.
We gingen ook in de wijk Kiris wandelen waar ons hotel staat en zagen het bordje waar op stond hoe je binnendoor naar Kemer kunt met het onschuldig uitziend paadje van het begin van de route. De route waar we vier jaar geleden in de bergen met rotsen angstige uren beleefd hebben.

Onderweg bleef ik een poosje naar deze geit staan kijken hij deed veel moeite om steeds een tak van een boom naar beneden te trekken om er aan eten.

We passeerden ook de begraafplaats van Kiris. Het viel me ook dit jaar weer op dat het eigenlijk een slordige begraafplaats is maar er staan wel mooie graven op.

 Inmiddels waren we boven aan de heuvel gekomen en de weg daalde weer beneden.

Het lijkt erop dat we binnenkort niet meer over het strand naar Çamyuva kunnen want er wordt met bulldozers gegraven en ook de rivier die we ieder jaar bijna droog hebben zien staan wordt uitgegraven.

Het lijkt mij toch geen fijn strand om hier 's zomers op te liggen, trouwens het lijkt me helemaal niets om 's zomers in zo'n resort te zijn en ik zou het ook veel te warm vinden.
In de tuin van het hotel staan allerlei vervoersmiddelen met bloemen er in. Vanuit onze kamer zien we de bergen en de zee. Tegen zonsondergang hebben we soms een prachtig uitzicht. Ook vind ik de wolken heel mooi om te zien.

Aangezien de voet van manlief minder gevoelig is besloten we langs de boulevard van Kemer te gaan wandelen en dan konden we ook gelijk zijn schoenen bij de schoenmaker af geven.

Op de boulevard kwamen we langs de man die zat te lezen en het leek erop dat hij nog niet verder gekomen was in zijn boek. Hij zat er namelijk nog net zo bij als vorig jaar.

We liepen door het Moonligt Park en zagen een beeld van een meeuw. Wel gek dat hij zo aan het voetpad stond en niet op het strand.

Eigenlijk waren wij op zoek naar deze meeuw want we hadden er in het hotel al over gehoord. Dit beeld heeft namelijk ook een functie.

Ook brachten we die dag nog een bezoekje aan het vissershaventje. Er werd ons verteld dat de vissers niet uitgevaren waren om dat die dag de zee nogal woest was.

Toen we terug liepen naar het centrum zagen we een vrouw die bezig was op een braakliggend stuk land tussen hotels en huizen. Het was ons niet duidelijk wat ze daar nu percies deed. Het leek erop dat ze wortels uit de grond hakte.  Ik voelde me eerst een beetje beschaamd maar ze zwaaide uitbundig naar ons toen ze ons zag kijken.

De tweede week was het weer minder warm dan de eerste week maar toch was het nog heerlijk. Manlief heeft deze week dan ook nauwelijks een jas aangehad.