Een paar weken overwinteren in Turkije (week 3)

Deze week was een bezoek aan de stad Kumluca toch wel het leukste wat we naast wandelen etc. in de omgeving van ons hotel deden. Het weer was deze week ook niet echt goed om lang buiten in de zon op een van de terrassen te gaan zitten.
We hadden met Hildegard een auto gehuurd om naar deze stad te gaan.
Kumluca is een stad in het gelijknamige district aan de kust van de Middellandse Zee in de provincie Antalya en ligt op het Tekeschiereiland. Buursteden zijn onder andere Finike en Kemer. De vlakte waarop de stad is gelegen is langs drie zijden omgeven door bergen, die in de winter vaak besneeuwd zijn. De stad, voorheen bekend als Sarikavak, is genoemd naar de zandige grond die erg geschikt is voor de kweek van watermeloenen. Karakteristiek voor Kumluca zijn de grote oppervlaktes serres waarin het jaar rond groenten en fruit worden gekweekt. Naast watermeloenen zijn dit voornamelijk tomaten en sinaasappels. Deze teelten vormen samen met toerisme de motor van de plaatselijke economie en maken van Kumluca een welvarende streek.
Vlak voordat we de stad inreden stopten we op een heuvel en zagen de bergen met sneeuw en de serres waarin ze hun teelt verbouwen. Het zijn kassen van plastic. Als je zo naar beneden keken leek het net op watermeren.

Er was die dag markt in Kumluca en dit was wel een hele grote markt. Ik weet wel haast zeker dat wij de enige toeristen op de markt waren. In deze tijd van het jaar komen er in deze streek helemaal  geen toeristen en de weinige hotels die er zijn zijn dan ook allemaal gesloten.

Oveal waren weer kramen et geitenkaas in geitenvellen. Er werd ons een stukje kaas aangeboden en ik moet zeggen het smaakte heel goed.

Even verder op kregen we een gewoon stukje kaas om te proberen en manlief vond dit ook lekker dus besloot ik een stukje te kopen. Ik moest aanwijzen hoe groot het stukje moest zijn en ik kreeg er ook nog een Turks brood gratis bij. Het stukje kaas kwam maar op omgerekend €1,25. Ik, als liefhebster van geitenkaas, kom hier wel aan mijn trekken.

 De mensen waren bijzonder vriendelijk tegen ons hoewel ze alleen maar Turks spraken en wij deze taal dus niet.

Verderop was ook een waren en kledingmarkt. We moesten even zoeken voordat we deze gevonden hadden maar na wat vragen kwamen we er toch.

Wat ik wel heel apart vond is dat je tussen de huizen in de stad zomaar een zeer armoedig huisje kunt tegenkomen en dat was op de warenmarkt net zo. Voor ons onbegrijpelijk dat hier een gezin in kunt wonen.

Zou dat kindje op onderstaande foto ook te koop zijn? Het lag heerlijk te slapen op een stapel kinderkleding in een kraam. De moeder vond het geweldig toen ik vroeg of ik er een foto van mocht maken.

Op deze markt waren geen kleren te koop die ik zou dragen alles was nogal somber van kleur. Daarentegen zijn de kinderkleren hier heel mooi.

In iedere plaats kom je wel een standbeeld van Atatürk tegen en ook hier in Kumluca was dit niet anders.

Op het plein waar dit standbeeld staat hebben ze ook hele aparte watertappunten. Het kraanwater is hier niet te drinken en men moet dus flessen water kopen of water gaan tappen bij een tappunt. Hier zat de kraan bij de keel van de leeuw en kwam het water uit zijn bek.

Langzamerhand zochten we de auto weer op die we in de buurt van de groentemarkt geparkeerd hadden.

We reden nog een stukje richting Finike om halverege naar het gehucht Hasyurt te gaan. Hier liggen de Lycische sacrofaag-graven. In de 4e eeuw had Pericles, de machtigste heerser van Lycië, hier zijn residentie.

Je kunt zo maar bij de sacrofaag-graven komen want ze liggen gewoon aan een weg. Manlief was benieuwd hoe zo'n graf er vanbinnen uitzag en nam er dus een kijkje in.

De meeste graven waren kaal en leeg vanbinnen maar in sommige graven groeide een plant.

Overal zie je regelmatig een herder met een kudde geiten en dit was bij deze sarofaag graven niet anders. Degeieten liepen open tussen de graven.

We gingen weer op de terugweg naar Kemer. Maar we gingen niet direct de hoofdweg op het is natuurlijk altijd leuker om binnendoor te gaan. We kwamen echt door gehuchtjes waar niet of nauwelijks toeristen komen. We zagen huisjes waarvan de daken met plastic bedekt waren.

We kwamen onderweg een "kippentil" tegen. Grappig om te zien dat ze een soort hok in een boom hadden.

Tussen Kumluca en Kemer zijn er ook stukken kust waar geen hotels en soms zelfs ook geen strand is maar alleen maar rotsen.

Ook week drie is weer voorbij gevlogen. Ons hotel leek de afglopen twee weken wel een sporthotel. Er zijn vele groepen kinderen die hier voor een voetbal- of volleybaltoernooi komen. De kinderen in Turkije hadden deze twee weken vakantie. Echt hinder hadden we er niet van want zij moesten in het restaurant boven eten en wij beneden. Verder zijn de kamers goed geïsoleerd en hoorde je niets van ze op je kamer.

De schoenen van manlief hebben we intussen ook bij de schoenmaker opgehaald. Ze zijn werkelijk prima verzoold en dat ook nog vooreen zeer voordelige prijs.