Nog eens naar Oosterbeek 18-09-2018

Tijdens de afgelopen Airborne wandeltocht waren we langs de militaire begraafplaats gekomen die we toen niet bezocht hadden en door het Dunopark. Achteraf had ik spijt dat ik de begraafplaats niet bezocht had. Ook wilde ik Manlief graag het Dunoplateau laten zien op het Duno landgoed. Een mooi uitstapje tijdens ons verblijf op de Veluwe vonden we. 
Allereerst bezochten we het landschapspark wat rond 1800 is ontstaan met daarin onder meer een prieeltje, theekoepel, kassen, rosarium, belvedère en diverse betonnen rotspartijen (cementrustiek). Het landgoed werd in 1907 uitgebreid met domeinbossen van Doorwerth en de Westerbouwing. In 1915 werd op een deel van het landgoed het tuindorp Heveadorp aangelegd. Rond 1926 werd er een rozentuin aangelegd en werden vergezichten over de Rijn vrij gekapt. Nadat de eigenaar was overleden, kwam de buitenplaats in 1931 in bezit van het Geldersch Landschap. Het 19-eeuwse landhuis, destijds in gebruik als hotel, ging in de Tweede Wereldoorlog helaas verloren. Van de buitenplaats resteert nu alleen het omliggende park met parkbos nog.
We parkeerden de auto en gingen de mooie poort door. 

De herstelde toegangspoort geeft toegang tot het voormalig Landgoed Duno. De prachtige kleurrijke azalealaan die in mei op zijn mooist schijnt met op de achtergrond  taxus bomen is door Geldersch Landschap hersteld. Wel zagen we dat azalea's er erg verdord uitzagen dit zal wel gekomen zijn doordat er te weinig regen gevallen is afgelopen zomer.

Door een mooi gedeelte van het Park gaan we richting het Dunoplateau waar het uitzicht fantastisch is.

De structuur van de tuinterrassen is nog steeds te herkennen 

Op dit bankje had je ook een mooi uitzicht op de Rijn. Ook waren hier in de buurt nog de restanten van het huis te zien.

Aan de rand van het klinkerpad zijn de restanten nog te vinden van de entree van het huis ( niet zo goed op de foto te zien maar ze zijn wat blauwig van kleur)

Onderstaande wegwijzer staat op de kruising van de verschillende wegen op het voormalige landgoed. Vanaf 1930 kwamen deze ANWB (Algemene Nederlandse Wielrijders Bond) wegwijzers overal in het land voor. 

We gingen hierna naar het uitkijkpunt de Hunneschans. Deze schans heeft overigens nooit iets met de Hunnen of Hunen te maken gehad. Hier lag ooit de versterking van het echtpaar Adela en Balderik, dat omstreeks het jaar 1000, de Rijnstreek beheerste.

Bij dit uitkijkpunt hadden we ook weer een mooi uitzicht op de Rijn. We namen zelfs plaats op een bankje en dronken er wat.Toen we later dit uitkijkpunt verlieten moest ik wel een lastig trapje op en af want de treden waren nogal ongelijk maar gelukkig was Manlief erbij die me een helpende hand toestak.

Niet veel later kwamen we weer bij het parkeerterrein. Later zag ik thuis op de pc dat er verschillende wandelroutes door het park gaan en voor volgend jaar, als we met vakantie op de Veluwe zijn, zal ik een route opzoeken die niet te lang is (manlief kan geen lange afstanden lopen)

We vervolgden onze weg naar de Airborne begraafplaats in Oosterbeek.

Op 5 juni 1945 werd begonnen met de aanleg van dit ereveld. In tegenstelling tot de Amerikanen, die hun militairen centraal wilden begraven, besloot de Britse legerleiding om hun gesneuvelden te begraven op een plek dicht bij de plek waar ze gesneuveld waren. Er liggen meer dan 1.750 geallieerde militairen begraven, die gesneuveld zijn tijdens de Slag om Arnhem. In begin waren de graven alleen voorzien van een wit kruis. Pas in 1952 zijn deze kruizen vervangen door de huidige zerken van natuursteen.

Aan beide zijden van de poort staat een kleine kapel. In deze kapellen hangt een marmeren plakkaat met de afbeelding van een adelaar en de tekst 1939 - 1945. In beide kapellen is ook een boek aanwezig met alle namen, rangen en graflocaties van de gesneuvelden. 

We lopen over de begraafplaats en het valt ons op dat er ook verschillende Engelse bezoekers zijn wat niet zo vreemd is want in September wordt in de omgeving van Arnhem altijd Operatie Market Garden herdacht. 

Operatie Market Garden was een geallieerd offensief in september 1944, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het was de grootste operatie op Nederlands grondgebied tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het werd voor de geallieerden en Nederland grotendeels een mislukking doordat een laatste brug bij Arnhem niet kon worden ingenomen.

Op het ereveld staat een uit Portland-natuursteen vervaardigd centraal kruis, “Cross of Sacrifice”, zoals gebruikelijk op Britse erevelden, waarop een bronzen zwaard is bevestigd. Dit kruis is bedoeld om alle Gemenebest-militairen te gedenken die gesneuveld zijn in Nederland maar nog steeds vermist worden.

Toen ik op de perfect verzorgde begraafplaats rondliep gingen mijn gedachten uit naar de vele meestal erg jonge levens die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Naast de Britse soldaten liggen er ook 70 Poolse soldaten begraven en enkele Nederlanders. 
Bij verschillende graven zagen we een “poppy”, ofwel klaproos staan hiermee herdenken Britten de slachtoffers van de Eerste en Tweede Wereldoorlog, maar ook van alle conflicten sinds die tijd. Dankzij haar bloedrode blaadjes en zwarte kruisvormige binnenste is zij een toepasselijk symbool voor alle gesneuvelde soldaten.

Het symbool schijnt voort te komen uit het idee dat de plant groeide op plaatsen waar iemand gesneuveld was: de bloem zou het bloed van het slachtoffer hebben omgezet in die mooie rode kleur. Lang is gedacht dat er daarom zoveel klaprozen op slagvelden te vinden waren.

Aan de klaproos zelf wordt nog een symbolische waarde toegekend. De kleur rood verwijst naar het bloed van de doden, de zwarte kern naar dood en rouw. In het hart van de bloem is tenslotte een kruisvorm te herkennen, gezien als het christelijk symbool voor lijden. De klaproos is het symbool geworden voor het ondraaglijke lijden van alle slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog, maar is na de Tweede Wereldoorlog symbool geworden van alle doden.

bron: internet

afbeelding van internet gehaald

Op de eerste zondag na 17 september worden de gevallenen  ieder jaar met groot eerbetoon herdacht in het bijzijn van veteranen, hun familie en duizenden geïnteresseerden. Traditioneel leggen "bloemenkinderen"– schoolkinderen uit de gemeente Renkum en omliggende gemeenten – bloemen bij de graven tijdens deze herdenking.

Ik vind het altijd weer indrukwekkend om een erebegraafplaats te bezoeken en stil te staan bij diegenen die onze vrijheid met de dood hebben moeten bekopen. 

Wanneer ik volgend jaar de Airborne Wandeltocht weer zou lopen zal ik zeker de begraafplaats aandoen want nu ik deze gezien hebt hoort deze zeker bij de tocht.