Een paar dagen logeren naar..........

Een paar dagen logeren naar de brandhaard want Amsterdam is net als de andere grote steden een brandhaard wat de coronabesmettingen betreft.

Ik heb wel even getwijfeld of ik mijn logeerpartij naar Amstelveen wel moest laten doorgaan. Toch besloot ik nadat de nieuwe coronamaatregelen afgekondigd waren te gaan. 

De logeerpartij van vijf dagen bij mijn zusje in Amstelveen stond al lang gepland. Wel werd  het die dagen een aangepast programma want veel activiteiten die we gepland hadden konden geen doorgang vinden. Toch was het al heerlijk om elkaar in real life te zien en te spreken want we wonen niet dicht bij elkaar in de buurt om zo maar eens bij elkaar langs te gaan. 

Wel had ik thuis op internet al gekeken of er een heempark in de buurt was. Ik had gelezen dat er een park was dat in 2011 een rijksmonument geworden was: het Dr. J. P. Thijssepark.

Nu dat was iets waar we veilig heen konden gaan dus brachten we een bezoek aan dat park. 

Op weg met de fiets erheen viel het me op dat er zelfs mensen op de fiets een mondkapje droegen.

Het park heeft verschillende relatief verborgen ingangen. Smalle paden slingeren door een begroeiing van bomen, dichte struiken en kruiden naar open ruimten van wisselende grootte en geven zichten op de vijvers met een op de afwisselende beplanting: een schilderachtig beeld. Solitaire bomen versterken de dieptewerking en maken een pad of ruimte bijzonder. De open ruimten zijn relatief besloten en gaan via corridors van wandelpaden vloeiend in elkaar over. Er is een grote dieptewerking doordat het pad door het slingerend verloop niet is te overzien, en ook doordat de omgeving aan weerszijden grotendeels onzichtbaar blijft door de begroeiing aan de randen. Hier en daar is een zicht gemaakt over de Hoornsloot richting het Amsterdamse bos. 

De paden hebben namen die naar de plaatselijke beplanting verwijzen als bosbespad, heidepad, klokjespad etc. en staan op houten richtingsaanwijzers aangegeven.

Gelukkig was het erg rustig in het park en als je al mensen tegenkwam hielden die zich allemaal aan de 1,5 meter afstand.

Het park was mooier dan dat ik verwacht had en we genoten dan ook met volle teugen. We kwamen een dame tegen die vroeg of wij de rode paddenstoel met witte stippen misschien wisten te staan maar wij konden het haar niet zeggen want wij waren deze nog niet tegen gekomen.

Ik zei tegen mijn zusje we moeten een foto maken waar we beiden opstaan dus als we een bankje zien gaan we dat proberen. Nu we zijn een tijd bezig geweest en het is eigenlijk niet echt goed gelukt. Op het laatst hadden we de slappe lach en ik plaats hier dan de best gelukte en die is eigenlijk ook niet veel zaaks.

Toen we een tuinman zagen vroegen we hem waar we de vliegenzwam konden vinden en hij vertelde ons dat er nog twee mooie stonden verderop. Hij vertelde hoe we moesten lopen en wij gingen de gewezen route.

Toen we dachten dat we er zo langzamerhand waren speurden we links en rechts maar helaas we kwamen ze niet tegen. Toen we weer een tuinman zagen besloot mijn zusje het hem te vragen maar volgens hem stonden ze overal maar hij had ze die dag nog niet gezien zei hij. In deze man hadden wij helemaal geen vertrouwen en dachten dan ook dat we ze niet zouden zien.

Maar we waren het er beiden over eens dat het park sowieso of we nu wel of niet de vliegenzwam zouden zien een pracht park is.

Uiteindelijk besloten we maar naar de ingang te gaan waar we onze fietsen gestald hadden want we waren aan het eind gekomen van het pad waar ze volgens de eerste tuinman zouden moeten staan. Zo'n heemtuin heeft natuurlijk wel gespecialiseerd personeel nodig. De kruiden en planten blijven niet vast op hun plek staan maar verspreiden zich door bijvoorbeeld uitzaaien en uitlopers. Het natuurlijk ogende park vergt daarom dan ook voortdurend de afweging maakt waar ze de natuur haar gang  kunnen laten gaan en waar ze moeten ingrijpen. Kruiden moeten met de hand worden uitgetrokken om gewenste zaailingen over te houden.

En toen toen we het niet meer verwachtten zag ik ze opeens staan. Mijn zusje was er gewoon aan voorbij gelopen maar ik zag ze gelukkig. 

We waren er al eerder haast langs gekomen want op het pad waar wij toen liepen liep een klein paadje naast en daar stonden ze. Nu kon ons bezoek aan dat park helemaal niet meer stuk. Wat waren we blij dat we ze toch nog gevonden hadden.

Ik las op internet dat het park vroeger het Asland werd genoemd. In de tijd dat mensen nog kolen gebruikten om hun huizen warm te stoken, bleef er ook veel as over. Dat moesten mensen natuurlijk ergens kwijt. En dat werd op dit stukje gedumpt. Het park werd pas rond de tweede wereldoorlog aangelegd. Er is nu geen as meer te vinden in de grond. Wel huisvuil uit die tijd. Dat werd gebruikt om de heuvel in het midden te maken.

Verder had mijn zusje met mijn broer en schoonzusje bekokstoofd dat we bij hen op bezoek zouden gaan. Ze hadden dit niet aan mij verteld. Wel had mijn zusje gezegd dat we bij mensen op bezoek zouden gaan die ik ook wel vaag kende. Toen we met de auto in het begin van de middag vertrokken was het nog steeds een raadsel voor me waar we heen gingen maar toen we bij Utrecht de A27 namen begon het me te dagen en ik wist het nu haast zeker waar we heen gingen. En inderdaad we gingen naar mijn broer en schoonzusje die in Hardinxveld-Giessendam wonen. 

Mijn schoonzusje had echt op onze komst gerekend want ze had allerlei lekkere dingen in huis gehaald. Het was fijn om elkaar weer eens te zien en te spreken en het was een geslaagde verrassing dat ik ze in real life weer eens zag. We hielden wel 1,5 meter afstand van elkaar. Het was heel gezellig en voordat we het wisten was het weer tijd om terug te gaan naar Amstelveen.

De meeste dagen bleven we gewoon in huis. Wel zijn we nog even naar een winkelcentrum geweest waar nauwelijks mensen waren en waar iedereen een mondkapje droeg en waar ook looprichtingen waren waar iedereen zich aan hield. In dat winkelcentrum hebben ze een Rituals winkel en ik had tijden terug iets gekocht wat niet goed was en ik hoopte dat ik er een andere voor zou krijgen. Zonder probleem kreeg ik gelukkig een nieuwe.

Ondanks dat onze geplande activiteiten niet door konden gaan heb ik erg van mijn logeerpartij genoten. Ik had echt vakantie want ondanks dat mijn zusje zegt dat ze niet van koken houdt heeft ze iedere dag een heerlijk gerecht gemaakt. 

Na vijf dagen aanvaarden ik weer de terugreis met de trein. Mijn zusje bracht me naar het station Amsterdam-Zuid en mijn schoonzusje haalde me van het station in Assen.

Dank aan iedereen die deze logeerpartij voor mij zo fijn heeft gemaakt en het deed me goed om er een paar dagen uit te zijn.