Zoals eerdere jaren gingen we ook dit jaar weer voor het Tussen Slik en Zand wandelevenement naar Ameland. We zouden met acht personen gaan maar helaas moest Conni zich afmelden omdat ze ziek was. Ik heb ook nog in twijfel gestaan of ik wel mee moest gaan want ik had een week eerder mijn enkel gekneusd en hoewel ik sowieso niet zou wandelen was ik toch bang dat ik mijn wandelmaatjes tot last zou zijn. Nadat ik met Heleen overlegd had en zij mij verzekerde dat ze toch graag hadden dat ik meeging besloot ik mee te gaan. We waren wel benieuwd hoe het weer zou zijn want er was storm afgegeven voor het waddengebied. Het waaide wel flink maar op de ferry viel het toch wel mee. De moedigen die naar het panoramadek gingen waaiden er wel haast uit hun jas.
Toen we in de haven van Nes waren aangekomen besloten we om eerst te gaan lunchen bij restaurant Harbour voordat we de gereserveerde fietsen gingen ophalen.Ik zag nogal op om naar Ballum te gaan op de e-bike tandem en ik stelde voor dat ik misschien beter met de bus er heen zou kunnen gaan maar volgens Heleen was dat geen optie. Ik hoefde alleen maar mee te trappen met haar achter op de e-bike tandem. Dan moest dat maar. Het opstappen was wel een dingetje maar er waren genoeg behulpzame handen om me erop te helpen. Het was achteraf toch minder eng als dat ik in eerste instantie gedacht had. Ook deze keer zaten we weer in het mooie grote huis. De eerste avond werd er zelf eten gekookt. Natuurlijk speelden we 's avonds weer phase 10, dit spelen we altijd als we met elkaar een paar dagen uit zijn.
De volgende dag gingen we naar Nes voor het wandelevenement. Vier personen gingen voor de 18 km en twee voor de 11 km. Ik ging ook mee ondanks dat ik niet wandelde. Ik zou me wel vermaken in Nes. Ik keek wat rond in de verschillende winkeltjes en ging ergens koffie drinken met iets lekkers erbij.Later nam ik plaats op een overdekt terras bij de finish locatie om te wachten op de wandelaars. De 11 km wandelaars kwamen er al vrij snel aan. Terwijl we op de 18 km lopers wachten besloten Ineke en ik een koffie met een Nobeltje te nemen. De likeur die ruim honderd jaar geleden ontstond in café
Nobel op Ameland, wordt sinds mensenheugenis Nobeltje genoemd. Nobeltje is een
likeur op basis van Oud Hollandse rum en heeft tonen van vanille. De likeur
wordt traditioneel gedronken naast een kop koffie, door de chocolademelk of met
ijs als een aperitief.
Het was jammer dat de 18 km lopers toch nog een buitje regen over zich heen kregen maar over het algemeen viel het weer toch wel mee.
Bij deze tocht krijg je als je de tocht volbracht hebt altijd een presentje en deze keer waren het wandelsokken met Tussen Slik en Zand erop.
 |
| deze collage heb ik gemaakt van de foto's die ik van Harriet kreeg toegestuurd |
Nadat we met zijn allen nog wat op het terras hadden gedronken gingen we terug naar het gehuurde huisje. Die avond gingen we uiteten in het restaurant waar we vorig jaar ook gegeten hadden. We gingen er lopend heen en ik was blij dat ik een arm kreeg want ik liep toch echt niet zo gemakkelijk met mijn gekneusde enkel. Mijn hiking stokken had ik helaas niet bij me.Het Neusje van de Zalm smaakte net als vorig jaar weer heerlijk.
Ook het nagerecht smaakte weer heerlijk. Later in het huisje speelde we weer Phase 10. De volgende dag gingen we op Heleen en Harriet na weer naar huis. Hun partners zouden die dag komen en zij bleven tot vrijdag.
Wij gingen de laatste dag door de duinen naar Nes en nog bij de zee kijken want ik had omdat ik niet wandelde de zee niet gezien.
Toen we in Nes aankwamen gingen we eerst ergens koffie drinken en later gingen we verschillende winkeltjes binnen. Voordat we richting de ferry gingen gingen we ook nog iets op een terras drinken.
Bij de ferry was het aflossing van de wacht. Wij gingen de ferry op naar het vaste land en de partners van Heleen en Harriet kwamen van de ferry af voor hun verblijf op Ameland.
Het was weer een heerlijk weekend en ik vond het fijn dat ik weer mee mocht ondanks dat ik niet meer wandel. Ik wil jullie allemaal bedanken voor de hulp die ik van jullie kreeg. Het achterop de tandem zitten ging steeds beter en was toch minder eng dan dat ik eerst dacht. (trouwens de meeste foto's zijn niet door mijzelf maar door de anderen gemaakt)
Al met al waren er niet veel maar ik was al tevreden dat ik er dit najaar toch nog enkelen gezien heb. Want ik verwacht niet dat ik er nog veel zal zien.
.jpg)
