Bezoek bedevaartsoord Heede 17-04-2017 (tweede Paasdag)

Aangezien ik weleens met een wandeltocht door Heede (D) gekomen ben en toen pas kwam te weten dat dit een bedevaartsoord is stond een wat uitgebreider bezoek al wat langer op mijn lijstje om deze plaats eens wat uitgebreider te bezoek.

Omdat het afgelopen maandag toch wel redelijk weer was trokken we er 's middags met schoonzuslief er naar toe. 

Heede is ligt aan de Eems in Nedersaksen, op ongeveer 7 kilometer van de Nederlandse grens bij Bourtange. Heede maakt deel uit van de Samtgemeinde Dörpen in het landkreis Emsland.

Tussen 1937 en 1940 hadden hier vier kinderen verschijningen van de H. Maagd Maria. De elfjarig  Grete Ganseforth ziet op 1 november 1937 als eerste een stralende gedaante. Deze bevindt zich ongeveer 1 meter boven de aarde tussen twee levensbomen. Uit de kerk gekomen gaat ze met drie andere meisjes weer naar de plek en zo zien ze de verschijning opnieuw. Ze komen dichterbij en met gevouwen handen gaan ze naar de gedaante, die op haar beurt de kinderen vriendelijk aankijkt. Ze zijn er van overtuigd de moeder Gods te zien. Ze is gekleed in een wit gewaad, dat tot op de lichtblauwe wolk, waarop zij staat, hangt. Vanaf haar hoofd valt een lange witte sluier, die haar linkerarm bedekt, waarop zij het kindje Jezus draagt.

Dezelfde vier kinderen zien de heilige maagd ook de volgende dagen tot 13 november 1937. Alleen op 2 november (Allerzielen) zien zij de verschijning zonder het kindje Jezus. Op die dag staat Maria voor hen met gevouwen handen. Later op witte donderdag in 1938, ziet Grete Ganseforth het verschijningsbeeld nog eens. Het was de tijd van het opkomende nazisme in Duitsland. Vanwege de toeloop van pelgrims kregen de kinderen tegenwerking van de nazi’s. Ze werden meerdere malen verhoord en zelfs een tijdlang opgesloten in een psychiatrische inrichting. Ondanks de hevige tegenwerking bleven de kinderen getuigen van hun verschijningen. Tot 3 november 1940 werd Maria wel meer dan 100 maal op verscheidene plaatsen waargenomen.

Heede groeide hierdoor uit tot een bedevaartsoord en op 25 maart 2000 werden de verschijningen erkend door de plaatselijke bisschop, de bisschop van Osnabrück.

Eerst bezochten we de Sankt-Marienkirche. De kerk heeft mooie glas in lood ramen. Ook was er een mooi beeld van hout van Maria met het Kind Jezus. Voor in de kerk stonden twee grote teilen met, naar ik veronderstel wijwater. De parochianen kunnen dan flessen met dat wijwater komen halen neem ik aan. Ik zag dan ook een man de kerk binnengaan met een lege fles.

We gingen op weg naar de twee bidkappelletjes en passeerden het beeld van de  Aartsengel  Michael.

Er bevinden zich twee kapelletjes waar zeer veel kaarsen branden. In een van de kapelletjes is ook een mooi glas in lood raam waarop uitgebeeld wordt dat Petrus Jezus verraadde voordat de haan drie maal kraaide.

Ook bevinden zich hier in de muur de veertien kruiswegstaties, dit zijn schilderijen of een reliëf die een scene uit de lijdensweg van Jezus uitbeelden. 

Bij de tweede kapel die, ik veel mooier vond, brandden ook weer heel veel kaarsen en eer heerste een serene rust.

Ook bevindt zich hier een beeld van Paus Johannes Paulus II. Ondanks dat we niet katholiek zijn wilde ik er toch even gaan kijken.

Op weg er heen kwamen we langs kunstwerken die het leven van Jezus op aarde uitbeeldde. Ikzelf zou er nog wel langer hebben kunnen rond kijken maar manlief en schoonzuslief gingen alweer richting auto.

Van mijn wandeltocht destijds wist ik ook nog dat er zich ook een hele oude lindeboom in Heede moest bevinden en omdat we er nu toch waren gingen we hier ook even een kijken nemen.

Een linde wordt al gauw, ook in ons land, een duizendjarige linde genoemd, maar in het geval van die van Heede schijnt het echt waar te zijn. De boom is kolossaal van omvang en op een hoogte van enkele meters vertakt zij zich in zo'n vijftien stammen die elk een omvang van een meer dan volwassen boom hebben. Werkelijk een boom om een buiging voor te maken.

Intussen hadden we wel zin gekregen in een kop koffie en toen we een konditorei zagen stopten we hier. Omdat het Pasen was hadden ze een aanbieding met gebak en ook advocaat met witte wijn, slagroom en chocolade vlokken (wat trouwens heerlijk smaakte) Ik troostte me maar met de gedachten dat de slagroom in Duitsland altijd zonder suiker is en dat hierdoor de caloriebommen wel mee zouden vallen (hoe hou je jezelf voor de gek?)

Ik had weleens een artikel in onze regionale krant gelezen over heilige huisjes. Dit artikel ging met name over de Lourdesgrot in Laudermarke.

In 1935 werd op initiatief van Katholieke Jonge meisjes Vereniging een Mariabeeldje in een houten nis geplaatst in de katholieke buurtschap Laudermarke (dit behoort tot de gemeente Vlagtwedde in Groningen) Laudermarke grenst aan het katholieke Duitsland, waar dergelijke kapelletjes veel voorkomen. Bovendien kwamen de meeste katholieken die hier woonden, van oorsprong uit Duitsland. 

Enkele jaren na de oorlog raakte het geheel in verval en enkele boeren uit Laudermarke namen het initiatief voor het bouwen van een Lourdesgrot.

In 1958 werd hij ingewijd door een pastoor.

Het leek me leuk om deze als afsluiting nog te bezoeken maar het had wel heel wat voeten in aarde voordat we hem gevonden hadden. Uiteindelijk lukte het dan toch maar gemakkelijk te vinden is hij niet ondanks het gebruik van onze navigatie. Schoonzuslief zag hem nog net op tijd anders waren we er zo aan voorbij gereden.

Het was een leuk uitstapje wat ik persoonlijk erg geschikt vond om met Pasen te doen. Het weer was ook veel beter dan voorspeld.