Er een paar dagen tussenuit van 18-10 tot 20-10-2018 (Dag 2)

Na een prima nachtrust en een heerlijk ontbijt stond een bezoek aan het Watersnoodmuseum in het dorp Ouwerkerk op ons programma. Het museum is gelegen in de zeedijk ten zuiden van het dorp op het eiland Schouwen-Duivenland. Omdat we deze dagen in een B & B in Noord-Brabant zaten was dit natuurlijk minder ver dan vanaf mijn woonplaats. Een bezoek aan dit museum stond al heel lang op mijn verlanglijstje en dit was zeker nog meer aangewakkerd door Mizzd die er al vaker de Krekenwandeltocht liep en het museum dan de startlocatie was.
Zelf kan ik me, ondanks dat ik nog heel jong was, nog iets van de watersnoodramp herinneren wij woonden toendertijd in Heinenoord in een dijkhuis en ik zag roeiboten met konijnenhokken erin langs varen. Ook toen ik later op Goeree-Overflakkee woonde hoorden ik, vooral bij stormachtig weer, verhalen van mensen die de ramp van zeer nabij hadden meegemaakt.
Het museum is gevestigd in de vier caissons die werden gebruikt voor het sluiten van het laatste dijkgat, wat was ontstaan tijdens de ramp.

De Watersnoodramp van 1953 is de grootste natuurramp in de Nederlandse naoorlogse geschiedenis. Wanneer na een zware noordwesterstorm de dijken bij Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Brabant doorbreken komen meer dan 1800 mensen om het leven en heel veel dieren.

Tussen vier en zes uur ’s nachts breken overal dijken door. Het water stroomt vervolgens zo snel de polders in dat in sommige dorpen binnen een half uur twee tot drie meter water staat. Automobilisten worden door de stroming meegenomen, voordat ze überhaupt de kans hebben om hun motor af te zetten. Veel families vluchten naar hun zolder, sommigen hangen urenlang aan hun dakgoot. Anderen worden gegrepen door het water en verdrinken. Zo’n 165.000 hectare loopt onder water.
Het meest getroffen wordt de zuidzijde van Duiveland en Overflakkee, daar valt veertig procent van de slachtoffers. Het officiële dodental is vastgesteld op 1835. 
bron: internet
Al dwalend door het museum had ik regelmatig een brok in mijn keel. Vooral het verhaal bij dit koffertje raakte me erg en ook en ook de verhalen over de slachtoffers.  Dat daar op de zuil bij het Multi Media Project als dodental 1835 + 1 staat heeft te maken dat er in die nacht nog een baby is geboren.

Overal waren vitrines met allerlei voorwerpen uit die tijd. Mijn oog viel al snel op een gedenktegeltje waarop staat dat Heemstede mijn latere woonplaats Puttershoek adopteerde. 
Ook waren er foto's van Geschenkwoningen te zien Houten huizen die Zeeland na de ramp geschonken kreeg door Oostenrijk en de Scandinavische landen. Ik ben als kind vaak in zo'n Noorse woning geweest omdat mijn schoolvriendinnetje erin woonde. Deze houten woningen staan er nog steeds.
Ik kwam in een soort nagemaakte woonkamer waar VR-brillen en controllers lagen. Tijdens een gesimuleerde overstroming kreeg ik  instructies wat ik moest doen en waar ik naartoe moest gaan om veilig weg te komen. Als ik er in slaagde alles goed en op tijd te doen, zou ik uit het huis gered worden door een bootje. Wanneer ik te langzaam zou zijn voor het wassende water, zou ik een zwart scherm krijgen. 
Ik vond het doodeng in no-time stond het water tot aan mijn lippen en kreeg ik een zwart scherm. Verdronken dus!!!
Manlief en mijn schoonzusje waren veel sneller in het museum uitgekeken dan ik en eigenlijk had ik er nog wel langer willen rondkijken hoewel we er al wel een hele tijd waren.
We verlieten het museum en liepen eromheen.
Buiten bij het museum kwamen we het kunstwerk "Luctor 1953" tegen. Het is een herinnering aan de mensen die nooit teruggevonden zijn, opgesloten in de zee.

Er zijn veel kreken daar in de buurt.
Een kreek is een kleine watergeul, die ontstaan is als gevolg van een dijkdoorbraak of een restant is van een ingedijkte vroegere getijdengeul. Na een dijkdoorbraak zorgt het in- en uitstromende water (onder invloed van eb en vloed) er vaak voor dat de geul een behoorlijke diepte bereikt. Na dichting van het gat in de dijk blijft de kreek over.
 
Ik denk dat je er best een mooie wandeling zou kunnen maken in het krekengebied maar dan moet je wel met wandelliefhebbers zijn.
We besloten om naar het plaatsje Renesse te gaan maar we namen eerst nog een kijkje over de Oosterschelde met op de achtergrond de Zeelandbrug. 
Renesse was erg druk met toeristen vooral met Duitsers en dat is nog niets veranderd met vroeger toen ik met mijn ouders naar Haamstede ging met vakantie.  We keken wat rond bij de winkeltjes en namen later een terrasje. Het was nog zulk lekker weer dat we zelfs buiten konden zitten. 
Eerst hadden we het plan om in Renesse een hapje te eten maar Manlief opperde het idee om naar Brouwershaven te gaan naar "Steakhouse Jacob Cats". Vroeger toen ik nog in Middelharnis woonde aten we daar ook weleens. Ook nu was het al weer donker toe we de zaak verlieten.
Ik vond het weer een geslaagde dag en ben blij dat ik het Watersnoodmuseum eindelijk eens bezocht heb hoewel ik het wel heel triest vond wat ik daar allemaal zag en hoorde.

15 opmerkingen:

  1. Een mooi en toch ook aangrijpend verslag Noortje, het was een vreselijke ramp hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je dat je het een mooi en aangrijpend verslag vond.
      Ja het was een vreselijke ramp die bij velen de sporen heeft nagelaten. Vooral bij de mensen die het van nabij hebben meegemaakt. Ik heb vele schrijnende verhalen gehoord toen ik nog op Goeree-Overflakkee woonde.

      Verwijderen
  2. Aan het ontbijt wil ik aanschuiven, Noortje.
    Je museum-uitstap is beklijvend...
    Lie(f)s.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het was helemaal goed in die B & B.
      Wat ik in het museum hoorde en zag heeft me nog dagen bezig gehouden.

      Verwijderen
  3. In het eigenlijk niet meer bestaande dorpje Kapelle staat op het kleine begraafplaatsje een herdenkingssteen met de namen erop van alle mensen die daar zijn verdronken.. 'kindje Van Straaten (31-1-1953)' is daar eentje van, net als alle andere mensen van de familie van Straaten. Tijdens de eerste edities van de Krekentocht kwam je in de buurt van Kapelle en kon je omlopen om even op dat begraafplaatsje te gaan kijken.. ik heb dat toen gedaan en was van dat ene naampje ontzettend onder de indruk.. zó triest allemaal.
    Mooi dat je nu eindelijk dat museum kon bezoeken.. ik wist dat je dat graag wilde.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh.. uit m'n geheugen opgediept, maar het was niet helemáál goed.. heb het even teruggezocht bij m'n foto's van toen en het was 'kindje Van der Straten 1-2-1953'.. nou ja.. het blijft enorm triest.

      Verwijderen
    2. Ik schreef het al op Lies haar reactie dat ik nog dagen met de watersnood bezig was na mijn bezoek aan het museum. Ook heb ik thuis nog veel erover opgezocht en o.a. kwam ik het verhaal van "kindje Van der Straten ook tegen.

      Verwijderen
  4. Aangrijpend om te lezen. Het was indrukwekkend in het museum dat de personen een stem kregen door een verhaal of voorwerp, hierdoor gaat het heel erg leven.
    Fijn om dit nog eens te her beleven.
    Liefs gezet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja af en toe kreeg in er een brok van in mijn keel van alles wat ik zag en hoorde.

      Verwijderen
  5. Heel mooi en heel interessant. Daarmee houden ze geschiedenis levend, en in het landschap leeft de geschiedenis al, en hoe meer mensen het weten en beseffen des te beter, Zo heb je alhier ook watersnood gehad (voor de oorlog) en zijn er vele kolken ontstaan na dijkdoorbraken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb bij het maken van het postje het een en ander opgezocht over de verschillende watersnoden, die trouwens ook vermeld stonden in het museum, en zag b.v. dat de Kerstvloed van 1717 alleen al in Groningen 2267 slachtoffers maakte.

      Verwijderen
  6. Inderdaad een periode die we niet mogen vergeten.
    De caissons kwamen van de kust van Frankrijk van D day.
    Een mooi verslag. Hans

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vind herinneringen hoog houden aan zaken als oorlog en grote rampen een goed iets.

      Verwijderen
  7. het is goed dat ze die ramp levendig houden Noortje...

    het betekende ook de start van de delta-werken

    fijne zaterdagavond

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn school, onze kerk en heel veel huizen moesten wijken voor de Delta Werken

      Verwijderen