Een paar weken Turkije (week 6)

We zijn alweer aan onze zesde week in Turkije begonnen. Andere jaren gingen we altijd op maandag over de berg wandelen naar Kemer maar deze weken was het er nog steeds niet van gekomen. Ook deze maandag deden we het niet omdat we een tas vol hadden wat naar de wasserij/stomerij gebracht moest worden.

We gingen dus me de Dolmus en Manlief vroeg of hij bij de rotonde bij het ziekenhuis ons er wilden uitlaten maar tot onze verbazing reed de Dolmus het straatje van het ziekenhuis in en zette ons voor de deurvan het ziekenhuis af. De chauffeur dacht waarschijnlijk dat een van ons er moest worden opgenomen met die grote tas waar onze spullen voor de stomerij in zaten.

Natuurlijk bezochten we de plaatselijke week markt ook weer en vergaapte ik me weer aan de mooie verse producten zoals b.v. de oesterzwammen.

Ook zagen we het vrouwtje weer die gözleme aan het bereiden was.

 Omdat de aardbeien er heel mooi uitzagen besloten we om er een pond van te kopen maar ik moet zeggen dat ze wel smaakten maar geef mij toch maar de Hollandse bij ons in de zomer.

Ook gedroegen wij ons een beetje als Turken op de markt want we kochten gebakken sardientjes die we op een bankje in de buurt van de markt opaten.

Verder gingen we deze week met het openbaar vervoer naar Antalya. Ik vind daar met name de oude stad geweldig om te bekijken. Hoewel ik er al meerdere keren geweest ben verveelt het me er nooit.
De oude stad ook bekend als Kaleici is het kleine historische deel in het centrum van de levendige moderne stad Antalya. De stad is in bezit geweest van Romeinen, Byzantijnen, de Seljuk Turken en als laatste de Ottomaan Turken.

De grote moderne stad kwam pas op na de Tweede Wereldoorlog. Tot die tijd was Kaleici Antalya. Met de massief stenen muren, kronkelende straatjes en pittoreske oude huizen zo dicht op elkaar gebouwd dat er geen zon te bekennen is in de smalle straatjes.

Kaleici is om de oude Romeinse haven gebouwd en beschermde deze dan ook. Dit was de reden voor het bestaan van Antalya. Zelfs in Romeinse tijden was dit de export plaats vanaf de rijke voedselrijke velden die oostwaarts strekken onder de zuidelijke hellingen van het Taurus gebergte.

Vandaag is Kaleici een beschermd district waarbij het behoud van de historische gebouwen voorrang heeft. Er zijn strenge regels voor nieuwe als dit al mogelijk is. 
Er zijn meerdere ingangen tot de Kaleici. De handigste is de Kalekapisi maar de meest pittoreske is zeker de historische Hadrian's Gate.

Waar ik ook altijd een kijkje ga nemen als ik in Antalya ben is bij de vele kattenhuisjes die er staan op de grens met de oude stad voor de zwerfkatten waar de manager een hond is, haha.

Af en toe viel er en paar spatjes regen en het weer was ook niet echt helder. Toen het er op leek dat er even een flink buitje zou gaan vallen gingen we ergens een frappé drinken.

Ook nam ik nog een kijkje in een Moskee die we later in het huidige Antalya tegen kwamen. Ik had geen hoofddoek bij me en er lagen er ook geen dus ik bleef maar in de deur staan, natuurlijk wel zonder mijn schoenen.

Ondanks dat er moslims in de moskee kwamen en er ook een man was die zijn voeten bij de wasplaats waste had ik toch niet het idee dat we niet welkom waren.

We hopen nog wel een keer naar Antalya te gaan want ook het moderne Antalya is best de moeite waard om er eens te kijken. Er zijn veel winkels met mooi spullen. Wel is het zo dat we er nu op een doordeweekse dag waren en dan is het niet zo erg druk dan de vorige keer dat we er op zaterdag waren.

Deze week was het ook Valentijns dag en ook dit jaar had Manlief weer voor het Valentijns diner geboekt. 
Ook dit jaar was het weer heel romatisch en lekker.

Bij alle gerechten was iets in hartvorm. Zelfs de steaks waren in hartvorm. Ook de broodjes waren in hartvorm gebakken. 

Het nagerecht was een lust voor het oog en heerlijk zoet.

Ik moet zeggen dat ik de afgelopen jaren dat we hier zijn iedere keer weer erg van het diner geniet. In Nederland deden we nooit iets aan Valentijn maar hier gaan we iedere keer dineren.
Omdat we maandag niet over de berg gingen i.v.m. de tas met stoomgoed kreeg ik Manlief zo ver om dan vrijdag maar eens over de berg te gaan. Helaas ging dit ook weer niet door want de opticien, waar wij beiden twee jaar terug een bril gekocht hadden zag ons bij ons hotel en stopte en bood ons een lift aan naar Kemer. Weigeren is eigenlijk onbeleef en dus stapten wij in.  Ik moest toen maar een andere wandeling verzinnen vanuit Kemer. Terug over de berg is geen optie want dat is een heel stuk in een keer omhoog dus niet te doen voor Manlief en voor mij waarschijnlijk ook niet. 
We besloten richting otogar te gaan en toen wij daar waren verder naar Aslanbucak.

In Aslanbucak kwamen we nog een hele grote plaatselijke markt tegen en wij waren hier echt de enige toeristen en er werd ook helemaal niet geprobeerd om iets aan ons te verkopen. Ik plaats deze keer maar eens geen foto's van deze markt hoewel ik me wel moet inhouden want er waren hier ook weer veel mooie verse producten te zien.
Ik weet niet of het bord wat ik bij een gebouw zag van een diëtist of sportschool  is maar ik kan me dat wel heel goed voorstellen (even vertaald met google translate en er schijnt te staan: Kemer actieve levensclub. Welke ben jij???)

Tegen vier uur zie je dat er in de dorpjes overal de houtkachels worden opgestookt want je ziet dan allemaal rook boven de huizen hangen en zeker als wij op het balkon van onze kamer staan want wij zitten zeven hoog.

Dit jaar zien we ook steeds meer oude huisjes leeg staan die eerder nog bewoond waren.

Ook maakten we van de week nog iets vreemds mee toen Manlief iets in een winkel kocht voor €10,-. Nadat hij betaald had werd het geld op de grond gegooid. Wij begrepen er niets van maar het schijnt een soort bijgeloof te zijn dat wanneer het geld in bij de eerste verkoop van die dag op de grond gegooid wordt, dit zou geluk zou brengen en hoge winsten zouden bezorgen.

Verder kwam mijn zusje met een vriendin van haar aan het eind van de week voor een weekje.

Ik had een klein soort weekprogrammaatje opgesteld wat we konden gaan doen. 
De eerste dag dat ze er waren ging ik met ze op verkenning in de buurt van ons hotel. We hebben die dag ongeveer 8 km gewandeld. Ze vinden het altijd interessant om begraafplaatsen te bezoeken als ze in het buitenland op vakantie zijn (trouwens ik ook) Natuurlijk gingen we naar de begraafplaats van Kiris. 

Wat ik heel opvallend vind dat er voor een graf vaak een bankje staat soms zelfs van hetzelfde materiaal als van de grafzerk.  Er zijn op deze begraafplaats best mooie xgraven maar toch is het om de graven best rommelig, geen paden.

Toen we terug waren in het hotel gingen we naar de patisserie in ons hotel waar we allen, Manlief was ook weer van de partij, iets lekkers kozen voor bij de thee of koffie.

Wij hebben weer een gezellige week achter de rug en ik vind het heel leuk dat mijn zusje met haar vriendin gekomen is want ik zie haar eigenlijk maar heel weinig omdat we veel te ver bij elkaar vandaan wonen.