Een paar weken Turkije (week 5)

De vijfde week begon met stralend weer en omdat er op maandag markt in Kemer is besloten we om over de berg naar Kemer te wandelen. Vorige week ging de wandeling niet door omdat we onverwacht een lift kregen die we niet konden afslaan.
De berg slingert met zeven bochten omhoog en voor Manlief is het altijd een hele opgave. Andere jaren waren we in vijf weken al vaker de berg over gegaan maar nu nog geen enkele keer. Vol goede moed begonnen we.

Het is hier wel opvallend wat het weer betreft de ene dag lig je op een ligbed in de tuin van het hotel en de andere dag wordt er uit voorzorg de scholen een dag gesloten i.v.m met de verwachting van zeer slecht weer.  Maar deze dag was er een stralende lucht.

Onderweg was wel te zien dat het de afgelopen weken flink geregend had want ik had in onderstaande greppel, in al die jaren, nog nooit water zien staan.

Toen we, meen ik, vier bochten gehad hadden hoorde ik achter Manlief een auto stoppen en voordat ik het goed en wel besefte was hij al ingestapt. Ik hoorde hem nog wel in het Engels zeggen: "my wife is there". Even later stopte de jongeman bij mij en ook ik stapte dus maar in. 

Hij zal wel gedacht hebben zo'n man met een wandelstok die kun je toch niet zo'n heuvel op laten lopen. Ik vind trouwens dat de jongeren hier veel respect hebben voor de ouderen.

Toen we in Kemer waren gingen we eerst naar het terras waar we altijd thee (cay) drinken. In Nederland drink ik heel weinig thee maar in Turkije des te meer.

Wij kiezen het liefst terrassen waar alleen de plaatselijke bevolking komt. Dit vinden we beiden leuker en het wordt ook door hen op prijs gesteld.

Op de markt zagen we dat ze hele kleine visjes aan het bakken waren ik denk sardientjes. We kregen het ook te proeven en het smaakte goed maar omdat we nog geen trek hadden besloten we deze de volgende keer eens op de markt te nemen.

Voor bij de ingang van ons resort zit op sommige dagen een boerenvrouwtje die melk en eieren verkoopt aan het personeel die dan naar huis gaan. Volgens mij zit zij er al alle jaren dat wij er komen en doet zij er goede zaken.

 Wat ik ook fijn vind is dat er een hondenhok geplaatst is in een winkelstraat, vorig jaar liep dat hondje gewoon op straat hoewel hij wel eten kreeg.

Ook bracht ik deze week weer een bezoek aan mijn vaste kapper als ik hier in Turkije ben. Die dag hing er steeds een dreigende lucht tegen de bergen en ik vond het zelfs een beetje eng na die tornado's die hier 2 weken terug waren. Dit was ook de dag dat de scholen uit voorzorg dicht waren. Ook waaide het die dag flink en we liepen over de brug over de kreek waar je gewoon op de rijbaan loopt. 

Volgens mij heeft de klok van deze toren nog nooit goed gelopen want ik heb er nog nooit de juiste tijd op gezien.

Wat ik ook altijd hier zo opvallend vind is dat je bij alle kappers, en dat zijn er veel, een droogrekje met handdoeken buiten ziet staan. Ik neem aan dat alles hier snel droogt en ze geen wasdroger nodig hebben.

De meeste dagen proberen we toch wel een stukje te wandelen. Vlak bij het resort zijn allerlei winkeltjes waarvan heel veel gesloten zijn nu het het winterseizoen is. 

Op mijn verzoek wilde Manlief wel even naast deze etalagepop poseren. Ik zou graag nog zo slank willen zijn maar dat is al heeeeeeeel lang geleden.

We wandelden een rondje en toen we bij de begraafplaats van Kiris kwamen zag ik dat er nu allemaal bosanemonen bloeiden. Toen we hier de eerste week van onze vakantie een kijkje namen was er nog niets te zien.

Trouwens ik vind het daar een rommelige begraafplaats hoewel de grafzerken daar wel mooi zijn.
Onderweg zagen we dit trapje bij een boom staan waar ze takken vanaf aan het zagen waren. Het lijkt mij niet een erg veilig ding.

De meeste kassen zijn hier van plastic en deze kunnen natuurlijk een hevig storm ook niet goed overleven want bij de storm van twee weken terug zijn er veel kapot gegaan in Kumluca, wat ook wel de tomatenstad genoemd wordt. Hele oogsten zijn er verloren gegaan.

De laatste dag van de week kwam manlief met het voorstel om langs de kreek vanaf Çamyuva via Kuzdere naar Kemer te gaan wandelen. Dit is denk ik wel verder dan over de berg maar wel vlak dus gemakkelijker voor Manlief.
Hier was goed te zien dat dit een district van Kemer is waar eigenlijk geen toeristen komen. Wat ons het meest opviel was de rotzooi bij de huizen. Ook aan de kant van de weg was overal puin gestort. Er lagen zelfs stukken asbest. Het herkenningsteken van Kuzdere is de "Karatas" een zwarte rotsformatie die in de voormalige rivierbedding staat en geliefd is bij bergbeklimmers.

De plaatselijke groentewinkel waarvan ik moet zeggen dat ook hier alles net als op de plaatselijke markten er veel verser uit ziet dan in Nederland. 

Ook zagen we dat de nieuwe moskee nu bijna klaar is. Vorig jaar waren ze hier al aan bezig.

Onderweg naar Kemer kwamen we langs het gebouw met de mooi mozaïektegeltjes wat ik ook al vaak gezien had vanuit de Dolmus.

Deze week had ik vanaf dinsdag wel een beetje stress, zo nu en dan, omdat de luchtvaartmaatschappij Germania dinsdag failliet is gegaan en wij daar mee vliegen. Eind van de week hoorden wij dat we overgeboekten waren naar een andere maatschappij op Hamburg. Er gaan in deze tijd van het jaar geen vluchten van Antalya naar Bremen. We wilden liever op een vlucht naar Münster-Osnabrück naar die zou een dag later gaan. Maar gelukkig door allerlei gemail en gebel is dit dan toch gelukt. München is wat ongunstig voor ons.
Toch is deze week ook weer voorbij gevlogen.
Op de slotfoto is te zien dat ze een soort stokbrood als wandelstokken bakken.