Een paar weken Turkije (week 9)

Deze week hielden we een relatief rustig weekje. We wandelden wel een beetje in de buurt maar omdat het de laatste dagen van de week mooi zonnig weer was lagen we iedere dag ook een uurtje op het strand. Het is daar een kiezelstrand en dat is natuurlijk niet echt fijn. In de zomerperiode worden daar planken overheen gelegd en is er ook een pier waar je vanaf in zee kunt gaan. 

Op maandag gingen we nog wel even naar het stadje omdat ik er een hele mooie leren handgemaakte tas gezien had en ik deze toch wel heel mooi vond. Niet zo'n nagemaakte tas van een bekend merk die veel toeristen in Turkije aanschaffen maar die vind ik persoonlijk afschuwelijk. Ik hou niet van al die nagemaakte kleding, tassen, schoenen etc. van een bekend merk.

Manlief vindt het altijd een sport om af te dingen maar ik houd daar helemaal niet van. Als ze een prijs noemen die ik het waard vind ga ik akkoord hoewel je nooit de prijs moet betalen die ze vragen. Ze zetten altijd hoger in dus je moet er wel wat van zien af te krijgen. Manlief kreeg hem lager dan dat ik er voor in mijn gedachten had en het kostte hem wel moeite om hem voor die prijs te krijgen. Na de koop begon het ritueel weer met het geld langs ons heen te strijken en over zijn koopwaar en tenslotte werd het geld weer op de grond gegooid. Dat wij bij hem de eerste koper van die dag waren kon ik mij goed voorstellen want het regende behoorlijk die dag.

Deze week was er in ons hotel de Turkse kampioenschappen Arm Wrestling (armworstelen). Er waren 500 deelnemers hier voor, zowel mannen als vrouwen. Het gevolg was dat het resort helemaal vol was. Toch ondervonden wij er geen hinder van. We hebben zelfs nog plaats op de tribune genomen om er een poosje naar te kijken.

De kampioen was zo trots op zijn beker en toen hij zag dat Manlief met bewondering naar hem keek duwde hij de beker in zijn handen en hing hem zijn medaille om.

Na al die sportmannen en vrouwen die Manlief deze week gezien had werd hij opeens ook wat sportiever en deed hij verschillende keren mee aan het darten. Ik moet zeggen dat hij alleen hier in Turkije weleens dart maar  hij doet het toch redelijk.

Ook gingen we deze week een keer naar Goynük, ook een vakantieplaats in de buurt van Kemer. Ook nu gingen we er weer met een Dolmus heen. Ik blijf het leuk vinden om met de plaatselijke bevolking in een Dolmus te zitten. Ze vragen heel vaak waar je vandaan komt.

In Goynük is er ook een caynon die prachtig is om er te wandelen. Helaas is dit met Manlief niet te doen. Vorig jaar heb ik er een stukje van gewandeld met Christoff, Ronny en Rosita, onze Belgische vakantievrienden. Het is daar prachtig maar je moet wel goed ter been zijn. Wij gebruikten er in een typisch turks kebab-huis een kebab die fantastisch smaakte.

We probeerden deze week ook nog een keer over de heuvel naar Kemer te wandelen maar ik vrees dat dit het niet meer gaat worden. Ik veronderstel dat ze het een verplichting vinden om iemand die met een stok loopt mee te nemen in hun auto. Dus dit gebeurde deze week weer. Ik moet zeggen dat Manlief dit geen probleem vindt maar ik vind het wel jammer. Natuurlijk zou ik wel alleen kunnen gaan maar dat vind ik niet zo veilig omdat je op een weg loopt waar ook auto's om de vele bochten komen.

Wat ik apart vind is dat je hier bij b.v. een aantal procenten korting het procent teken voor het getal ziet staan.

Deze week verveelde ik me niet ondanks dat we niet zo erg veel hebben ondernomen. Ik heb genoeg boeken op mijn e-reader staan en ook kijk ik soms tv via NPO start op mijn smartphone.