Een paar weken Turkije (week 8)

Deze week hebben we een week van kamer moeten wisselen omdat ze de kamers nakijken zodat deze er fris geschilderd etc. uitblijven zien. We hadden voor de resterende weken wel op een andere kamer kunnen blijven maar dan zouden we lager komen te zitten en geen uitzicht op de "sneeuwberg" en de zee hebben. Ze zijn met de bovenste etage begonnen en gaan iedere week een etage naar beneden. 
In het begin van de week was het weer niet al te best en daarom zijn we wel naar het Moonlight park geweest en hebben daar wat rondgewandeld. Toen we er waren begon het steeds meer te regenen. 

Ik vind die telefoons die daar hangen zo grappig. Het Moonlight park ligt aan het strand en om dan een telefoon in een meeuw en een dolfijn te hebben is wel erg toepasselijk. 
Als het regenachtig weer is gaan we als we in Kemer zijn altijd in een restaurant een Frappe drinken en deze keer was het dus "Frappeweer"

Ook maakten we het weer mee dat we in een winkel de eerste klant van die dag waren en werd het geld weer op de grond gegooid nadat er eerst mee langs ons gestreken was.

We hadden ons ook voorgenomen om in deze weken een keer met de bus naar Kumluca te gaan. We waren al wel eens in deze stad geweest maar altijd met iemand mee met een auto. Daarom wilden we er weleens een keer zijn zonder dat we rekening met anderen moesten houden.  In ons hotel zien we al jaren een Duitse vrouw en die ging vaker met de bus naar Kumluca en vertelde ons dat ze vrijdag zou gaan. Op vrijdag is er daar altijd een grote groenten en warenmarkt en wat verder in een andere straat een textielmarkt.  Omdat de bus er heen alleen over een hoofdweg rijdt moet je weten waar je kunt instappen en zij zou ons dat tonen.

Eigenlijk wel gek dat je aan een soort snelweg staat en daar een bus aan kan houden. Halverwege onze route stopte de bus en had men gelegenheid om bij een soort restaurant naar het toilet te gaan en voordat de bus weer verder reed kwam de chauffeur het geld op halen (omgerekend €1,70 enkele reis, voor ruim een uur in de bus zitten)
Het was een mooie rit want je rijdt min of meer langs de voet van het Taurusgebergte. Soms zagen we in de verte mooie baaien liggen.

Kumluca wordt ook wel de tomatenstad genoemd en dat is goed te zien als je de stad binnenkomt aan het kunstwerk wat er staat. Bij binnenkomst in Kumluca werd van iedereen in de bus het paspoort of identiteitskaart ingenomen en nadat dit gecontroleerd was kregen we het weer terug.
Eerst gingen we naar de groenten en warenmarkt. Deze markt is overdekt en heel erg groot. Natuurlijk keek ik op deze markt ook mijn ogen weer uit. In deze tijd van het jaar zijn er daar geen toeristen en wij waren bijna een bezienswaardigheid.

Nadat we hier uitgebreid hadden rondgekeken en ik me weer vergaapt had aan de vele soorten geitenkaas in geitenvellen gingen we op zoek naar de textielmarkt die we al snel gevonden hadden.

Onderweg kwamen eerst langs een van de vele drinkwater tappunten die je veel onderweg ziet. Omdat dit een leeuw was en mijn sterrenbeeld ook leeuw is kon ik het niet laten om het kraantje even open te doen.

Ook kwamen we langs een slager en nadat ik een foto genomen had van zijn etalage kwam hij trots naast zijn etalage met geslachte geiten staan zodat ik hem er bij op de foto kon zetten.

Op de textielmarkt namen we een broodje kebab en dronken er ook wat. Ook hier was geen toerist te zien.

De prijzen op de textielmarkt zijn echt heel laag maar bovenkleding is heel donker van kleur. Maar ondergoed, kousen, schoenen, bh's, baby- en kleuterkleding zouden zo in Nederland in de winkels kunnen liggen.
Nadat we in nog wat straten hadden rondgekeken gingen we weer op weg naar de otagar (busstation) om terug naar Kiris te gaan.
We moesten wel even zoeken voordat we wisten waar de otogar was, we waren namelijk verderop bij de bazar uitgestapt maar nadat ik het aan iemand van de politie gevraagd had kwamen we er snel.

Als je richting het Taurusgebergte kijkt in Kumluca zie je op veel bergtoppen sneeuw liggen. Toen we bij de otagar zaten te wachten op onze bus verveelden we ons geen momemt want als je ziet wat veel mensen als bagage meenemen in de bus, wat dan onderin de bagageruimte gaat, dat zou in Nederland ondenkbaar zijn. Zakken aardappelen, grote dozen, kratten met groenten etc.

Ik moet zeggen dat we echt genoten hebben van ons bezoek aan Kumluca. Ook hier was de bevolking weer erg aardig hoewel er hier niemand een andere taal dan Turks spreekt. 

Nog drie weken en ons verblijf in Turkije zit er alweer op. 

(helaas zijn sommige foto's, die in Kumluca gemaakt zijn, niet scherp omdat mijn fototoestel niet goed stond)