Eindelijk weer eens een paar dagen naar Amstelveen van 04-06 tot 07-06-2021

Mijn zusje had me een paar weken terug gevraagd of ik geen zin had om een paar dagen bij haar te komen logeren. Nu daar hoefde ik niet over na te denken en omdat ik altijd met openbaar vervoer reis vond ik het nu ook wel vertrouwd omdat ik volledig gevaccineerd was.

Mijn schoonzusje was zo lief om me naar het station te brengen en mijn zusje haalde me in Amsterdam Zuid van het station. 

Mijn zusje kan heerlijk koken maar zei gelijk al dat ze er deze dagen niet veel werk aan zou besteden. Nu het maakte mij niets uit want ze zou er wel voor zorgen dat ik die dagen  niet zou verhongeren. De avond vloog na het eten om en ze vroeg me of ik nog bepaalde dingen zou willen doen tijdens mijn verblijf bij haar. Ik had al eerder van haar gehoord dat een zaak met beddengoed het filiaal in Amstelveen ophief en omdat ze daar altijd beddengoed van een mooie kwaliteit verkopen wilde ik daar wel even kijken en ik wilde tijdens mijn verblijf ook wel weer eens op het strand wandelen.

We gingen de dag erop dan ook naar het Stadshart. Het Stadshart is het centrale winkelcentrum van Amstelveen. Het winkelcentrum is gebouwd rondom het winkelcentrum Binnenhof en het vroegere Plein 1960 en wordt sinds 1998 het Stadshart genoemd.

Omdat het niet ver van het appartement van mijn zusje ligt gingen we er lopend heen.

Ik heb zelf ook heel lang in Amstelveen gewoond maar ik vind dat vernieuwde winkelcentrum veel te modern en het heeft ook heel veel winkels waar ze ook alleen kleding van een bepaald merk verkopen. 

Er is daar op vrijdag altijd markt en er zijn ook erg veel kramen. We liepen er wat rond en ik zag er een mooie pyjama maar helaas was deze er niet mijn maat.

Ik had wel geluk bij de zaak met het beddengoed want daar kreeg ik een mooie korting. Toen we bij C & A binnengingen (tenminste toch nog een winkel waar de prijzen niet extreem hoog zijn) zag ik een leuk jasje en omdat ik gek op jasjes ben kon ik deze niet laten hangen.

Intussen hadden we wel zien in een drankje en leek het ons ook heerlijk om ergens even te kunnen zitten. We zagen een terrasje waar er genoeg afstand was tussen de tafeltjes en we namen er plaats.

Na er een poosje gezeten te hebben gingen we weer terug naar het appartement van mijn zusje waar we 's avonds na het eten wat kletsten en TV keken.

Zaterdags gingen we langs enkele forten van de Stelling van Amsterdam.

De Stelling van Amsterdam was een verdedigingslinie, gelegen op 15 tot 20 kilometer rond Amsterdam. De Stelling is 135 kilometer lang, bevat 45 forten en is aangelegd van 1880 tot 1920.

Primair was de Stelling van Amsterdam een waterlinie. In geval van vijandelijkheden zouden grote delen van het gebied rond Amsterdam onder water worden gezet. De vijand zou dan niet kunnen oprukken. Amsterdam zou fungeren als nationaal reduit, als het laatste bastion van Nederland.

De forten werden gesitueerd op plaatsen waar de waterlinie wordt doorkruist door dijken, wegen of spoorlijnen. Plaatsen waar het water diep genoeg was voor boten waren kwetsbaar, doordat de oprukkende vijand op die plaatsen niet door het water zou worden tegengehouden, zodat hij ook op deze plekken onder vuur genomen moest kunnen worden. In het militaire jargon stonden deze wegen etc. bekend als accessen.

Sinds 1996 staat de stelling van Amsterdam op de UNECO erfgoedlijst.

We zijn slechts langs vier forten gereden want ze waren niet gemakkelijk te vinden en soms reden we over smalle dijkjes waar ook veel fietsers reden. Van de vier hebben we er ook nog maar twee van dicht bij gezien omdat we daar wel op het terrein konden komen.

Allereerst  kwamen we langs Fort bij Uithoorn.

Fort bij Uithoorn, ook wel Fort bij Amstelhoek genoemd. Kenmerkend aan dit fort zijn de twee gebouwen met hefkoepelgeschut die via een overdekte en deels ondergrondse gang met het fort zijn verbonden. Veel authentieke elementen van het fort zijn door de jaren bewaard gebleven zoals de houten afscheidingen in de fortruimten en de telegraafkamer. Het Fort  is in 1911 gebouwd om de spoorlijnen, die een doorgang door het inundatiegebied van de Stelling van Amsterdam vormden, te verdedigen. Dit fort werd in die tijd bezet door 321 man en 1 wasvrouw.

Het fort is niet geopend voor publiek en omdat ik er nogal ver afstond zijn de foto's niet echt goed.

Het volgende fort waar we langs kwamen was fort Waver-Amstel ook dit fort is niet geopend voor publiek en was ook slechts van een afstand te zien.

Fort Waver-Amstel diende ter verdediging van het voor het fort gelegen gebied van het waterschap Groot Mijdrecht, de droogblijvende strook tot aan Fort in de Botshol en de oostelijk gelegen inundatiesluis. Dit in 1911 opgeleverde fort is strategisch gelegen op de plaats waar Amstel en Oude Waver bij elkaar komen. Links van de fortgracht lag een inlaat voor inundatiewater. Nog is tegen de dijk het kleine rechthoekige terrein, afgezoomd met bomen, te zien. Waar de huidige begroeiing afwijkt, lag het zogenoemde ontvangstbed, een met stenen versterkte bodem om uitschuring door het binnenstromende water te voorkomen.

Het oorspronkelijke interieur uit begin 20e eeuw is goed bewaard gebleven. Momenteel is het fort verhuurd aan een wijnhandel. Het fort is de enige verhoging in het open, vlakke polderlandschap.

Hierna gingen we opzoek naar Fort bij Abcoude

Fort bij Abcoude is het oudste landfort van de Stelling van Amsterdam. Het fort en fortgracht herbergen ook vleermuizen, vissen en de opvallend felgekleurde ijsvogel.

Via de brug over de fortgracht kom je op het rijk begroeide terrein. Je vindt hier het hoofdgebouw met kruitmagazijn, waterkelder en slaapvertrekken. De buitenmuren zijn wel 1,8 meter dik! Fort bij Abcoude is het eerst gebouwde fort van de Stelling en wordt omringd door natuur. Het deels uit baksteen, deels uit brikkenbeton bestaande fort is een unieke tussenvorm van de oudere bakstenen forten van de Hollandse Waterlinie en de latere betonnen forten van de Stelling.

Het Fort bij  is aangelegd tussen 1883 en 1885. Het diende ter verdediging van de accessen gevormd door de spoorlijn Utrecht–Amsterdam en de riviertjes Angstel en Gein met daarlangs lopende wegen.

Mijn zusje wil altijd graag alles zien en weten en dat toont onderstaande foto dan ook.

Op dit fort worden normaliter verschillende activiteiten georganiseerd. We kwamen met een jonge vrouw in gesprek die daar bezig was met meubels te restaureren. Zij vertelde ons ook dat er kolonies vleermuizen zaten. Het was interessant om met haar een gesprekje te hebben omdat ze vertelde wat er al zo gedaan werd op het Fort.

We kwamen nogal wat voormalige toiletten tegen.

Het fort is eigendom van Natuurmonumenten en deze organiseert regelmatig rondleidingen.

We besloten hierna om nog een fort te gaan bekijken en dit werd Fort bij Penningsveer.

Op de plek van de aarden batterij van de Posten van Krayenhoff werd tussen 1897 en 1901 het betonnen Fort bij Penningsveer gebouwd. Naast bewaking van de Oude Haarlemmerweg diende het fort ook de belangrijke inundatiesluizen aan de overkant van de Liede te verdedigen. Hiermee konden de Veer- en Waarderpolder onderwater worden gezet ten tijde van oorlog. Na de Tweede Wereldoorlog is Fort bij Penningsveer gebruikt als gevangenis voor N.S.B.-ers of andere Nederlanders die tijdens de oorlog aan de zijde van de Duitsers hadden gestaan.

Eigenlijk was het terrein van dit fort niet toegankelijk want er stond bij de ingang een bordje met verboden toegang maar mijn zusje zei dat we er best even konden gaan kijken. Later las ik op internet dat het ook gebruikt wordt als een groepsaccommodatie. Toen we opeens hoorden praten maakten we toch maar dat we van het terrein afkwamen. 

Wel zullen we als we nog eens wat Forten van de Stelling van Amsterdam gaan bekijken ons wat meer voorbereiden want ik zag thuis dat er een speciale site is waarop je kunt zien of je wel dicht in de buurt van een fort kan komen of niet.

Die avond gingen we uit eten in Ouderkerk aan de Amstel. Het was de eerste dag dat de restaurants weer open mochten. Ik had gedacht dat alle tafeltjes wel bezet zouden zijn maar dat was niet zo. 

Het eten was heerlijk en het was ook heerlijk om weer eens uit eten te zijn na zo lange tijd.

Die zondag stond een bezoek aan het Nationale Monument MH 17, Erebegraafplaats Bloemendaal en een strandwandeling op het op het programma. Het werd alleen maar het Nationale Monument MH 17 omdat het die dag erg warm weer was en er zeker veel mensen richting de kust zouden gaan en we vonden erge drukte nog niet vertrouwd. We waren ook bang dat het een en al file zou zijn richting de kust.

Het was nog wel een stukje lopen vanaf de parkeerplaats naar het Monument.

Er zijn op veel plaatsen in Nederland grote en kleine monumenten gerealiseerd voor de slachtoffers uit die betreffende plaatsen. Het Nationaal Monument MH17 bij Schiphol-Vijfhuizen is bedoeld voor alle slachtoffers: uit binnen- en buitenland. Het is hiermee zelfs een internationaal monument. Daarbij is Schiphol-Vijfhuizen een voor de hand liggende keuze. Hier hebben nabestaanden voor de laatste keer afscheid genomen en begon de vlucht.

Het ontwerp van het herinneringsbos is gebaseerd op het zwarte herdenkingslint, dat na de ramp veelvuldig werd gedragen door de nabestaanden.

Het lint ligt verhoogd in het landschap en is ook goed zichtbaar vanuit de lucht. Op dit groene lint zijn 298 bomen geplant. Voor elk slachtoffer een boom. Door de groei van de 298 bomen ontstaat er een parkachtige oase.

Er zijn tien verschillende boomsoorten geplant voor de passagiers. Bomen hebben van oudsher een symbolische betekenis. Ze verbeelden hoop, geloof en verbondenheid. En bij geboorte, rouw of een jubileum is het planten van een boom een eeuwenoud gebruik. Het herinneringsbos biedt aan ieder een toegankelijke plek om de slachtoffers van vlucht MH17 te eren en te herdenken. Het is een groene oase, een ontmoetingsplaats en een plek voor bezinning.

Er is gekozen voor niet te grote soorten, die aangepast zijn aan de bodem en de omstandigheden (zeewind) in de Haarlemmermeer. De verschillende soorten moeten het jaar rond zorgen voor afwisseling in bloei, blad, herfstkleur en vruchten. Voor slachtoffers die samen reisden zijn de bomen naast elkaar geplant. Dit zijn bomen van dezelfde soort. Geplant zijn zes soorten sierappels, meidoorn, pluim-es, ijzerhout en grove den. Een elfde boomsoort is speciaal voor de vijftien bemanningsleden geplant. Dit zijn lindes. Zij staan vooraan bij het amfitheater. 

Onderdeel van het bomenlint is een amfitheater. Hier is tevens ruimte gecreëerd voor het gedenkteken.

 Het MH17-gedenkteken bestaat uit een wand van gebogen cortenstaal en een glimmend roestbestendig schotelvormig object.  Dit object heeft een spiegelend vlak, de iris. Alle namen van de slachtoffers zijn hierin gegraveerd. 

Bij iedere boom staat de naam, leeftijd en nationaliteit van het slachtoffer. Bij het zien van de leeftijden en dat er hele gezinnen met kleine kinderen waren omgekomen werd ik toch wel heel erg weemoedig. Hoewel ik het een prachtige herinneringsplek vind. 

Het bomenlint wordt omringd door een krans van zonnebloemen die rond 17 juli in bloei staat en aan het herinneringsbos een gouden gloed geeft. Dit is tevens ook een herinnering aan het zonnebloemveld waar de MH 17 na het neerstorten in terecht kwam. 

Tijdens ons bezoek waren deze nog maar heel klein en nog niet in bloei natuurlijk.

Ik moet zeggen dat ik het een indrukwekkend bezoek vond.

Hierna gingen we weer terug naar Amstelveen en het bezoek aan de Erebegraafplaats en wandelen op het strand blijven staan tot de volgende keer.

De dag dat ik weer naar huis zou gaan deden we het rustig aan een beetje luieren en lezen. Ondanks dat mijn zusje gezegd had dat ze niet teveel werk zou maken van het eten heb ik zoals altijd weer heerlijk bij haar gegeten.

Lief zusje hartelijk bedankt voor de fijne logeerpartij en ik hoop dat het niet al te lang duurt dat het weer eens past dat ik kan komen want ik geniet altijd heel erg bij je!