Bezoek Duitse kerstmarkten 10-12 en 12-12-2022

Ik vind het altijd heerlijk om een Duitse kerstmarkt te bezoeken. Toen mijn man nog leefde gingen we ieder jaar met de auto naar Bremen. In het jaar dat hij overleden was ben ik er met een bustocht heengegaan en de afgelopen twee jaar kon het niet vanwege corona. Dit jaar zou mijn zusje speciaal naar me toe komen om twee kerstmarkten te gaan bezoeken. Natuurlijk werd het ook Bremen en we wilden ook de kerstmarkt in Osnabrück bezoeken maar ik kreeg van de busmaatschappij al vroeg een telefoontje dat die naar Osnabrück niet zou gaan op de dag die wij geboekt hadden. We besloten dan hiervoor in de plaats naar de markt in Oldenburg te gaan.  

De zaterdag dat we naar Bremen gingen was het behoorlijk koud maar liever kou dan regen. De bus zette ons in het centrum af en ik wist heel goed hoe ik op de markt moest komen maar ik wilde eerst naar de konditorei, waar ik ook altijd met mijn man koffie ging drinken. Ze hebben daar heel veel soorten lekker gebak maar het duurde nog wel even voordat ik de konditorei gevonden had hoewel het achteraf niet moeilijk te vinden was.

Natuurlijk wilde ik haar ook het standbeeld van de Bremer Stadsmuzikanten laten zien.
Sinds 1953 staat er in het centrum van Bremen, naast het stadhuis, een bronzen standbeeld van de vier muzikanten; een ezel, een hond, een kat en een haan die op elkaar staan. Dit bronzen beeld is gemaakt door de kunstenaar Gerhard Marcks en vormt een eerbetoon aan het populaire sprookje van de gebroeders Grimm. Volgens het verhaal gaan de vier dieren op reis naar Bremen op zoek naar een beter leven.

Er wordt gezegd dat het geluk brengt de beide voorpoten van de ezel tegelijkertijd vast te houden. Je mag echter nooit slechts 1 been vasthouden, want dan zou de ene ezel de andere ezel de hand schudden.

Achteraf wist ik wel dat je beide voorpoten moest vasthouden maar ik dacht er op dat moment niet aan, sorry hoor zusje.

Het was heel erg druk op de markt en bij de kraampjes wat ik wel jammer vond want het was niet mogelijk om foto's te maken.

Natuurlijk namen we ook een gebakken camembert (om dit kraampje te vinden kostte het me ook weer wat moeite) Ik had graag ook weer een rode glazen kerstbal gekocht maar het was zo druk in dit stalletje dat ik er niet echt goed kon rondkijken dus hoopte ik dat ik er een in Oldenburg kon bemachtigen.

We slenterden wat langs de kraampjes en bezochten ook nog een mooi warenhuis en besloten voordat we weer terug naar de bus moesten om eierpunch te gaan drinken. Gelukkig konden we de kraam waar je ook binnen kon zitten vrij snel vinden. De eierpunch smaakte zoals altijd weer heerlijk. Het werd langzamerhand tijd om richting de bus te gaan.

Mijn zusje kwam een bankje tegen en vond het heerlijk om even van de benen te zijn en die man vond het leuk om even gezelschap te hebben, haha.

Ondanks dat het niet zo erg warm was die dag hebben we er weinig last van gehad. Het was weer leuk om er te zijn. Hoewel ik het altijd mooier vind om er aan het eind van de middag en in het begin van de avond te zijn. Met mijn man was ik er altijd later omdat we tegen de middag van huis gingen en in het donker is het natuurlijk veel sfeervoller.

's Maandags gingen we naar de kerstmarkt in Oldenburg. De bus zette ons vlak bij het overdekte winkelcentrum en het Slot af.

Waar nu het prachtige Oldenburger slot staat te pronken, stond in oude tijden een waterburcht.

Het Oldenburger slot is de voormalige residentie van de graven, hertogen en de groothertogen van Oldenburg. Het slot is in de loop der eeuwen vaak veranderd van uiterlijk. Zo liet graaf Anton Günther aan het begin van de 17e eeuw zijn residentie in renaissancestijl bouwen. Later werd de gevel van het slot voorzien van rococo-elementen. Aan het einde van de 18e eeuw werd de bibliotheekvleugel gebouwd en werd het slot heringericht in een classicistische stijl. Enkele van de historische toonkamers zijn tot op heden grotendeels behouden. Grote delen van de gevel stammen niettemin overduidelijk uit de barok. Sinds 1921 is in het slot een deel van het Landesmuseum für Kunst und Kulturgeschichte (Deelstatenmuseum voor kunst en cultuurgeschiedenis) ondergebracht.

We besloten om eerst iets op te zoeken waar we koffie konden drinken nu dat viel nog niet echt mee want we wilden wel iets hebben waar we ook iets van lekker gebak konden krijgen. Uiteindelijk vonden we dan toch iets. Ik moet zeggen dat ik het die maandag eigenlijk kouder vond dan de zaterdag ervoor.

We kwamen langs de Lappan klokkentoren.

Lappan is een historische klokkentoren in de stad Oldenburg. De toren is het oudste geplande monument in Oldenburg. Het is 35 meter hoog met een renaissancekoepel en overleefde de brand van 1676 in Oldenburg. De toren behoorde ooit toe aan het Holy Spirit Hospital. In 1709 werd het vorige shingledak vervangen door een koperen koepel.

Ik moet zeggen dat we een beetje liepen te dwalen in de stad want ik had graag wat mooie winkels bezocht maar die waren er of zagen we niet. 

Ook de markt viel ons wat tegen want die was heel wat kleiner dan die in Bremen.

De Lambertikerstmarkt is vernoemd naar de De Sint-Lambertuskerk (Duits: St.-Lambertikirche) Het is een protestantse kerk. Opvallend is de tegenstelling tussen het exterieur en interieur. Buiten vermoedt men een neogotisch hallenkerk, terwijl men binnen een classicistische rotonde aantreft. De kerk kent vijf torens, waarvan de hoogste toren 86 meter is; daarmee is het Lambertuskerk het hoogste bouwwerk van de stad. De Lambertuskerk is de hoofdkerk van de Evangelisch-Lutherse Kerk te Oldenburg.

We gingen de kerk in een de kerk viel me inderdaad tegen het was duidelijk een protestantse kerk om te zien dus sober. Er was een koor bezig met het repeteren van kerstliederen.

Ook nu hadden we wel trek in een gebakken camembert.

Ik had gehoopt dat ik hier een mooie rode glazen kerstbal had kunnen kopen maar er was hier geen speciale kraam met kerstballen, helaas.

We hadden wel zin om ergens binnen iets te gaan drinken en we besloten een glühwein te nemen. Ik zag nergens iets waar ze een eierpunch hadden want eigenlijk had ik dit liever gehad. Maar toch warmde de glühwein ons lekker op en hierna gingen we de markt weer op.

Intussen was het schemerig geworden en dus ook sfeervoller maar we vonden ook dat het nog kouder geworden was.

We vonden de kerstmarkt in Bremen veel meer de moeite waard dan die in Oldenburg. In Bremen zijn er veel meer kramen en in het centrum zijn ook veel meer mooie winkels. Ik heb nu deze kerstmarkt in Oldenburg bezocht en zal deze niet meer bezoeken maar er zijn er nog veel meer markten hier in de buurt van de Duitse grens maar Bremen zal waarschijnlijk wel jaarlijks op mijn lijstje blijven staan.

Ik plaats hier tenslotte nog twee foto's van de levende kerststal in mijn woonplaats (het kindje in de kribbe was trouwens een pop)

Ik vond het heel gezellig dat mijn zusje met me meeging naar de kerstmarkten. Misschien dat we volgend jaar wel Osnabrück kunnen doen als het in je rooster past. 

Ik, Solo, ben erg vereerd.

Vorige week bracht de post dit pakje. Mijn vrouwtje is, ondanks dat ze geen kind meer is, gek op het vieren van Sinterklaas. Natuurlijk was ze heel nieuwsgierig wat de Sint haar gestuurd had. Wel gek eigenlijk dat hij het niet door een van zijn Pieten heeft laten bezorgen maar die zullen het wel te druk hebben gehad. Ik was natuurlijk ook wel benieuwd wat er in zou zitten. Toen ze het op pakjesavond openmaakte was ik erg verrast want het waren sokken waar mijn beeltenis op stond. Mijn vrouwtje en ik vinden ze geweldig. Ik heb haar gezegd dat ze ze altijd aan moet doen als ze voor een paar dagen op stap gaat dan ben ik er ook een beetje bij. Ook zat er een heel mooi gedicht bij en vrouwtje zei tegen mij die Sint weet toch ook altijd alles. Graag zou ik de Sint voor dit mooie kadootje willen bedanken maar ik weet niet hoe ik dit doen moet.

Omdat ik er zo vereerd mee ben heb ik even gebruik gemaakt van de laptop van mijn vrouwtje toen ze niet thuis was om dit even te typen.

Lieve groetjes en kopjes van Solo

Slechts twee kilometer van de tien kunnen wandelen 26-11-2022

Zaterdag 26 november hield de wandelvereniging de "FLAL" in mijn woonplaats Veendam de Parkstadwandeltocht. Veendam staat bekend als Parkstad vandaar de naam Parkstadwandeltocht dan ook. Omdat ze deze keer ook een afstand van 10 km hadden besloot ik om deze te gaan lopen. Deze wandelvereniging heet niet voor niets de "Friese Lange Afstand Lopers" want hun minste afstand is 25 km maar eenmaal in het wandelseizoen is er sinds enkele jaren ook een afstand van 10 kilometer bijgekomen.

Veendam ligt in de zogenaamde oude Veenkoloniën. Tot de 17e eeuw was het gebied maar kleinschalig bewoond. Het gebied was vooral belangrijk voor de turf in de grond. Door het winnen van het turf ontstond een nieuw landschap. Dit zie je onder andere terug in de kaarsrechte kanalen. Langs deze wateren werd het turf vervoerd naar fabrieken en afnemers. Turf is gedroogd veen, dus dat verklaart ook de naam "Veendam", ontstaan in 1655.

In 1973 werd een veenkoloniale boerderij 'her'bouwd als huisvesting van een veenkoloniaal openlucht museum. Het is nu bekend als de Borgerswoldhoeve en in gebruik als horecagelegenheid.

De Borgerswoldhoeve was de startlocatie van wandeltocht.

Ik vroeg me al wel af toen ik bij de startlocatie was of ik me wel moest inschrijven want ik was nogal kortademig maar ik besloot het toch te gaan proberen. Ik hoopte dat de kortademigheid snel over zou gaan want ik was er op de fiets heen gegaan  en het was wat mistig.

De eerste kilometers gingen door het recreatiepark Borgerswold.

Het recreatiepark Borgerswold beslaat een oppervlakte van 450 hectare. In 1971 is men begonnen met een zandafgravingen, waardoor de waterpartijen zijn ontstaan. In de loop der jaren is het gebied doorontwikkeld tot en recreatiegebied met veel bezoekers uit de wijde omgeving van Veendam. 

Ik werd steeds ingehaald door andere wandelaars dat is op zich niet zo vreemd want dat gebeurd altijd maar ze waren nu zo uit het zicht verdwenen. Mijn kortademigheid wilde nog niet erg zakken en het leek ook wel of ik lood in mijn benen had (de dag ervoor had de fysiotherapeut me flink wat oefeningen met mijn benen laten doen)

Ik besloot (hoe spijtig dan ook) om weer terug te gaan naar de startlocatie want ik had op de routebeschrijving gezien dat er een vervelend onverhard pad in zat. Op dit onverharde pad was ik weleens erg gevallen bij het gemaal bij een wandeltocht in het verleden.

Ik koos een andere weg terug naar de startlocatie en toen ik me afmelden nam ik in het restaurant plaats, dronk er koffie, en na een poosje ging het gelukkig weer beter en kon ik weer op de fiets naar huis.

Ik vond het heel jammer dat ik de tocht niet heb kunnen volbrengen vooral omdat er in mijn omgeving nauwelijks georganiseerde wandeltochten meer zijn.

Een driedaags hotelarrangement van 14 tot 16-11-2022

Wie hier regelmatig leest weet dat ik ervan houd om zo nu en dan er een paar dagen op uit te trekken. Ook nu weer hadden mijn schoonzusje en ik een hotelarrangement geboekt voor een hotel in Melle in Duitsland. Dat het Melle was geworden had geen bijzondere reden of het moest zijn dat er een aantrekkelijke aanbieding in ons regionaal dagblad stond.

We plannen dan altijd iets op de heenreis en iets op de terugreis. Op de heenreis hadden we tuincentrum Oosterik op het programma staan. 

Dit is een heel groot tuincentrum in Denekamp en niet ver van de Duitse grens en al weken adverteren ze in de krant dat ze een kerstshow hebben. Wij gaan minstens één keer per jaar naar dit tuin centrum maar niet echt voor hun kerstshow. Ik wilde nu kijken of ik iets kon vinden waarmee ik mijn kerststal die ik er eerder eens gekocht had weer goed kon krijgen (deze is namelijk vorig jaar bij het wegzetten gevallen) Gelukkig vond ik iets. Natuurlijk ontkom je dan niet aan de mooie kersttaferelen.

Ik vind er trouwens niets aan dat je nu overal al alles ziet voor kerst. In mijn woonplaats is ook al heel veel verlicht voor kerst want vanaf half November zijn velen weer bezig om hun huis/tuin etc. te versieren voor de lichtjesroute die hier voor het derde jaar gehouden wordt. Er hangen zelfs verlichte Kerstmannen over een singel. Trouwens ik liep gisteren door een winkelstraat en ik zag zegge en schrijven in enkele etalages wat ingepakte Sintkadootjes, een roe en een zak, dat was al. Wel hing er overal op de etalageruiten Black Friday geplakt. Het wordt steeds gekker en hoewel ik al lang niet meer in Sinterklaas geloof ben ik nog steeds gek op pakjesavond.

Dat tuincentrum verkoopt eigenlijk heel veel en ik zag ook nog een mooi fleece vest en omdat ik de verwarming wat lager in huis heb staan tegenwoordig komt zo'n vest wel goed van pas. 

Al met al waren we toch best een aardig tijdje in het tuincentrum want we gingen er ook voordat we weg gingen nog naar het restaurant voor een broodje en om wat te dringen. Het is daar niet duur en dat sprak ons natuurlijk wel aan.

Hierna vervolgden we onze weg naar ons hotel in Duitsland. Er werd aan de weg gewerkt maar toch konden we wel de hele tijd rijden. Aan het eind van de middag bereikten we ons hotel.

We hadden een kamer op de begaande grond en uitzicht op de tuin.

Bij het arrangement zat op de dag van aankomst ook een driegangen keuze menu en als er carpaccio als voorgerecht is is de keuze snel gemaakt. De zalm als hoofgerecht smaakte ook prima evenals het toetje.

De volgende dag gingen we na het ontbijt op weg om de Grüner See te zien. We hadden op internet gelezen dat het meertje een mooie turkooisgroene kleur zou hebben. We reden door verschillende dorpjes met vakwerkhuizen.

We wilden eigenlijk wel ergens koffie drinken maar we zagen nergens iets onderweg. Trouwens het was overal haast uitgestorven op de wegen die we reden. Plotseling zagen we een bordje met Grúner See erop.

TERRA.vita was een van de eerste Duitse natuurparken die werd opgenomen in het Europese Geopark-netwerk en is een van de weinige natuurparken in Duitsland met verschillende - en dus zeer gevarieerde - landschappen.

Sinds 2004 maakt TERRA.vita zelfs deel uit van de UNESCO Geoparken.

Vanaf de weg leidden een korte wandeling van de parkeerplaats ons direct naar de Grüner See. 

Hoewel het meer klein is (oppervlakte ca. 1000m²), maakt het indruk met zijn turkooisgroene kleur. De rotsen van het Wiehengebirge bestaan ​​voornamelijk uit kalksteen, dus calciumcarbonaat wordt in opgeloste vorm in het meer aangetroffen en is voornamelijk verantwoordelijk voor de kleur. Het meer bestaat nog niet zo lang. In de jaren dertig werd hier steen gedolven, maar de groeve vulde zich met grondwater. Door het meer stroomt ook een beek. Als een kleine waterval overwint het 5 m hoge watervallen en mondt het ongeveer 2 km verderop uit in de Hunte.

In dit gebied zijn heel veel wandelroutes uitgezet. Op de terugweg naar de auto kwam ik deze boom tegen en dan begin ik altijd een beetje te fantaseren welk sprookjesfiguur zou er wel niet in die boom kunnen wonen.

Ons volgend doel was een uitzichttoren maar doordat de weg i.v.m. werkzaamheden was afgesloten konden we daar niet komen. Een Duitse dames in een auto vroeg waar we naar op zoek waren en die zei dat het is niet mogelijk was om er bij in de buurt te komen. Ons volgende doel konden we ook al niet met de auto bereiken. Omdat het een lustoord is voor wandelaars en fietsers hadden we niet de juiste dingen uitgekozen om te gaan bekijken maar toch genoten we van de prachtige natuur.

Ik had zo graag de Eisenquelle willen zien maar ik moet dit met een plaatje van internet doen.

(afbeelding van internet)

Ook nu had ik me weer vergist en dacht dat ik deze gewoon zou tegenkomen als ik de routeplanner op mijn smartphone zou gebruiken, maar niets was minder waar. Toen er gezegd werd bestemming bereikt bleek dit niet de Eisenquelle te zijn. Wilde ik deze zien dan moest ik een hike route volgen en ik had mijn stokken niet bij me en ik moest dan over smalle paadjes en ik was er dan nog niet van overtuigd dat ik deze zou zien.

De ijzeren bron bevindt zich in de directe omgeving van de Donopervijver . Al in het begin van de 17e eeuw werd de bron gezet in de vorm van een stenen vaas, die door het hoge ijzergehalte in het water een roestige kleur heeft. Het evolueerde snel tot een fontein van gezondheid, maar is dit na verloop van tijd niet meer.

Het was intussen tijd geworden om terug naar Melle te gaan. Toen we door Detmold reden zagen we een Konditorei waar we dan uiteindelijk koffie konden drinken. Na een klein uur kwamen we in Melle aan waar we in een Grieks restaurant gingen eten.

Ondanks dat we niet alles gezien hebben wat we op ons lijstje hadden staan was het toch een geslaagde dag. 

De laatste dag kwam mijn schoonzusje met het voorstel om op de terugreis de Zandschulpturen in Garderen te gaan bekijken. Na een heerlijk ontbijtbuffet checkten we op ons gemak uit want dit kon tot 12 uur.

Wat me deze keer opviel was dat wij op een enkele bezoekers na de enigsten waren wat ik heerlijk vond. Ik heb nauwelijks foto's van de zandsculpturen gemaakt omdat ik te druk was met het opzoeken van de antwoorden die bij de puzzel hoorde (ieder jaar is er een puzzel die je n.a.v. de sculpturen moet oplossen)

Bombardement op Rotterdam 

Solo was er ook, haha.

We besloten om eerst in Harskamp in het voormalige PMT (protestants militair tehuis) nog iets te gaan eten voordat we naar huis terug gingen. Vroeger toen we op de camping in Otterlo stonden gingen we daar ook weleens eten. Nu heten deze restaurants Echos Home. Het eten is daar nog net als vroeger goed en niet duur.

We hebben weer drie heerlijke dagen gehad ondanks dat we niet alles gezien hebben wat op ons lijstje stond.