Een driedaags hotelarrangement van 14 tot 16-11-2022

Wie hier regelmatig leest weet dat ik ervan houd om zo nu en dan er een paar dagen op uit te trekken. Ook nu weer hadden mijn schoonzusje en ik een hotelarrangement geboekt voor een hotel in Melle in Duitsland. Dat het Melle was geworden had geen bijzondere reden of het moest zijn dat er een aantrekkelijke aanbieding in ons regionaal dagblad stond.

We plannen dan altijd iets op de heenreis en iets op de terugreis. Op de heenreis hadden we tuincentrum Oosterik op het programma staan. 

Dit is een heel groot tuincentrum in Denekamp en niet ver van de Duitse grens en al weken adverteren ze in de krant dat ze een kerstshow hebben. Wij gaan minstens één keer per jaar naar dit tuin centrum maar niet echt voor hun kerstshow. Ik wilde nu kijken of ik iets kon vinden waarmee ik mijn kerststal die ik er eerder eens gekocht had weer goed kon krijgen (deze is namelijk vorig jaar bij het wegzetten gevallen) Gelukkig vond ik iets. Natuurlijk ontkom je dan niet aan de mooie kersttaferelen.

Ik vind er trouwens niets aan dat je nu overal al alles ziet voor kerst. In mijn woonplaats is ook al heel veel verlicht voor kerst want vanaf half November zijn velen weer bezig om hun huis/tuin etc. te versieren voor de lichtjesroute die hier voor het derde jaar gehouden wordt. Er hangen zelfs verlichte Kerstmannen over een singel. Trouwens ik liep gisteren door een winkelstraat en ik zag zegge en schrijven in enkele etalages wat ingepakte Sintkadootjes, een roe en een zak, dat was al. Wel hing er overal op de etalageruiten Black Friday geplakt. Het wordt steeds gekker en hoewel ik al lang niet meer in Sinterklaas geloof ben ik nog steeds gek op pakjesavond.

Dat tuincentrum verkoopt eigenlijk heel veel en ik zag ook nog een mooi fleece vest en omdat ik de verwarming wat lager in huis heb staan tegenwoordig komt zo'n vest wel goed van pas. 

Al met al waren we toch best een aardig tijdje in het tuincentrum want we gingen er ook voordat we weg gingen nog naar het restaurant voor een broodje en om wat te dringen. Het is daar niet duur en dat sprak ons natuurlijk wel aan.

Hierna vervolgden we onze weg naar ons hotel in Duitsland. Er werd aan de weg gewerkt maar toch konden we wel de hele tijd rijden. Aan het eind van de middag bereikten we ons hotel.

We hadden een kamer op de begaande grond en uitzicht op de tuin.

Bij het arrangement zat op de dag van aankomst ook een driegangen keuze menu en als er carpaccio als voorgerecht is is de keuze snel gemaakt. De zalm als hoofgerecht smaakte ook prima evenals het toetje.

De volgende dag gingen we na het ontbijt op weg om de Grüner See te zien. We hadden op internet gelezen dat het meertje een mooie turkooisgroene kleur zou hebben. We reden door verschillende dorpjes met vakwerkhuizen.

We wilden eigenlijk wel ergens koffie drinken maar we zagen nergens iets onderweg. Trouwens het was overal haast uitgestorven op de wegen die we reden. Plotseling zagen we een bordje met Grúner See erop.

TERRA.vita was een van de eerste Duitse natuurparken die werd opgenomen in het Europese Geopark-netwerk en is een van de weinige natuurparken in Duitsland met verschillende - en dus zeer gevarieerde - landschappen.

Sinds 2004 maakt TERRA.vita zelfs deel uit van de UNESCO Geoparken.

Vanaf de weg leidden een korte wandeling van de parkeerplaats ons direct naar de Grüner See. 

Hoewel het meer klein is (oppervlakte ca. 1000m²), maakt het indruk met zijn turkooisgroene kleur. De rotsen van het Wiehengebirge bestaan ​​voornamelijk uit kalksteen, dus calciumcarbonaat wordt in opgeloste vorm in het meer aangetroffen en is voornamelijk verantwoordelijk voor de kleur. Het meer bestaat nog niet zo lang. In de jaren dertig werd hier steen gedolven, maar de groeve vulde zich met grondwater. Door het meer stroomt ook een beek. Als een kleine waterval overwint het 5 m hoge watervallen en mondt het ongeveer 2 km verderop uit in de Hunte.

In dit gebied zijn heel veel wandelroutes uitgezet. Op de terugweg naar de auto kwam ik deze boom tegen en dan begin ik altijd een beetje te fantaseren welk sprookjesfiguur zou er wel niet in die boom kunnen wonen.

Ons volgend doel was een uitzichttoren maar doordat de weg i.v.m. werkzaamheden was afgesloten konden we daar niet komen. Een Duitse dames in een auto vroeg waar we naar op zoek waren en die zei dat het is niet mogelijk was om er bij in de buurt te komen. Ons volgende doel konden we ook al niet met de auto bereiken. Omdat het een lustoord is voor wandelaars en fietsers hadden we niet de juiste dingen uitgekozen om te gaan bekijken maar toch genoten we van de prachtige natuur.

Ik had zo graag de Eisenquelle willen zien maar ik moet dit met een plaatje van internet doen.

(afbeelding van internet)

Ook nu had ik me weer vergist en dacht dat ik deze gewoon zou tegenkomen als ik de routeplanner op mijn smartphone zou gebruiken, maar niets was minder waar. Toen er gezegd werd bestemming bereikt bleek dit niet de Eisenquelle te zijn. Wilde ik deze zien dan moest ik een hike route volgen en ik had mijn stokken niet bij me en ik moest dan over smalle paadjes en ik was er dan nog niet van overtuigd dat ik deze zou zien.

De ijzeren bron bevindt zich in de directe omgeving van de Donopervijver . Al in het begin van de 17e eeuw werd de bron gezet in de vorm van een stenen vaas, die door het hoge ijzergehalte in het water een roestige kleur heeft. Het evolueerde snel tot een fontein van gezondheid, maar is dit na verloop van tijd niet meer.

Het was intussen tijd geworden om terug naar Melle te gaan. Toen we door Detmold reden zagen we een Konditorei waar we dan uiteindelijk koffie konden drinken. Na een klein uur kwamen we in Melle aan waar we in een Grieks restaurant gingen eten.

Ondanks dat we niet alles gezien hebben wat we op ons lijstje hadden staan was het toch een geslaagde dag. 

De laatste dag kwam mijn schoonzusje met het voorstel om op de terugreis de Zandschulpturen in Garderen te gaan bekijken. Na een heerlijk ontbijtbuffet checkten we op ons gemak uit want dit kon tot 12 uur.

Wat me deze keer opviel was dat wij op een enkele bezoekers na de enigsten waren wat ik heerlijk vond. Ik heb nauwelijks foto's van de zandsculpturen gemaakt omdat ik te druk was met het opzoeken van de antwoorden die bij de puzzel hoorde (ieder jaar is er een puzzel die je n.a.v. de sculpturen moet oplossen)

Bombardement op Rotterdam 

Solo was er ook, haha.

We besloten om eerst in Harskamp in het voormalige PMT (protestants militair tehuis) nog iets te gaan eten voordat we naar huis terug gingen. Vroeger toen we op de camping in Otterlo stonden gingen we daar ook weleens eten. Nu heten deze restaurants Echos Home. Het eten is daar nog net als vroeger goed en niet duur.

We hebben weer drie heerlijke dagen gehad ondanks dat we niet alles gezien hebben wat op ons lijstje stond.