Driemaal is scheepsrecht (Soldaat van Oranje 21-05-2022)

Eindelijk dan toch konden we naar de musical "Soldaat van Oranje" nadat het twee keer niet kon doorgaan vanwege corona. Een keer waren de theaters door de maatregelen gesloten en de tweede keer hadden teveel spelers corona. Maar nu kon het dus doorgaan, hoewel we de musical ruim 10 jaar geleden ook al eens bezocht hadden.

Ook nu hadden we weer een hotelarrangement geboekt in de buurt van Katwijk want  om op en neer naar het hoge Noorden  te gaan voor een musical vonden mijn schoonzusje en ik niet gezellig. 

Zoals altijd deden we op de heenweg weer de Veluwe aan om daar onze lunch te gebruiken op een bankje in het bos. Ik kom heel graag op de Veluwe want toen manlief nog leefde stonden we er vaak met de caravan.

Tegen het eind van de middag kwamen we in het hotel aan. We zijn al wel vaker in dit hotel geweest en bij het arrangement hoorde op de dag van aankomst en driegangendiner.

We hoopten dat ook nu nog bij het voorgerecht uit carpaccio gekozen kon worden want we vinden dat beiden daar heel lekker. Gelukkig stond dat nog steeds op de menulijst.

Ook het hoofdgerecht en nagerecht smaakten weer uitstekend. Na het diner dronken we nog wat in de bar van het hotel voordat we naar onze kamer gingen. 

De dag erop gingen we na het ontbijt in Katwijk koffie drinken.

Toen we het koffietentje uit liepen zag ik opeens een soort tempel in de duinen. Hoewel we vaker in dat koffietentje geweest waren was die tempel ons nog nooit opgevallen.

Het bleek de Soefitempel te zijn las ik op internet. 

De tempel draagt de naam Universal Murad Hassil en is in 1969 gebouwd. De Soefitempel is uniek; het is de enige tempel van het Universeel Soefisme ter wereld.

Als religieuze beweging kenmerkt het soefisme zich door een wisselwerking van religieuze en spirituele invloeden. Het reikt methoden aan om idealen te verwezenlijken. Centraal staat de vrijheid om je eigen weg te vinden. Het Universeel soefisme beoogt geen nieuwe religie te zijn maar wil een ontmoetingsplaats bieden voor alle mensen die ongeacht hun geloof, ras of klasse verlangen naar liefde, harmonie en schoonheid.

Hierna gingen we naar het Museum de Zwarte Tulp in Lisse.

In het museum wordt aan de hand van een interactieve tentoonstelling 500 jaar geschiedenis van de Bollenstreek verteld, en hoe de bolteeltwerkzaamheden op het land er 100 jaar geleden aan toe gingen. Ook vertelt het de wetenschap achter het ontwikkelen van nieuwe tulpensoorten. Daarnaast toont het museum hoe kunstenaars zich keer op keer laten inspireren door de schoonheid van bloemen aan de hand van onder andere prentencollecties, een kunstcollectie schilderijen, glas, porselein, zilver en hedendaagse kunst.

De tulp en Nederland zijn natuurlijk onlosmakelijk met elkaar verbonden. Niet alleen kent elke toerist het beeld van de kleurrijke bloemen uit onze Hollandse hoofdstad, wij Hollanders verbinden de tulp ook met onze eigen geschiedenis. Maar dit klopt niet helemaal. De tulp kwam eeuwen geleden in het wild voor in gebieden rond de Middellandse Zee en verder oostwaarts tot ver over de grenzen van China. De bloemen werden in de vijftiende eeuw gekweekt en geteeld voor de Turkse paleizen en deze stonden er dan ook vol mee.

De tulp werd de meest geliefde bloem van het Turkse hof, en hij kreeg de naam “tulipan” omdat hij iets weg had van een tulband.

Er doen nogal wat verhalen de ronde over hoe de tulp in Nederland is gekomen. Wanneer deze bijzondere bol zijn intrede deed, is ook niet precies bekend. Mogelijk werd de tulp als Turks geschenk aan botanicus en hoogleraar Clusius gegeven. Zo kwam hij eind 16e eeuw via Praag in Leiden terecht. De hoogleraar kweekte de tulp uit nieuwsgierigheid in eigen huis totdat de bollen op wonderlijke wijze werden ontvreemd. Een ander verhaal brengt de tulp via Antwerpen naar de Amsterdamse havens.

De Tulpenmanie. 

De Nederlandse zeevaarders hebben flinke aantallen bollen vanuit de Middellandse Zee naar Hollandse bodem gebracht. De bollen werden doorverkocht voor bizar hoge bedragen. Het waren letterlijk een paar enkele bollen die na tientallen jaren leidden tot een wildgroei aan verschillende soorten. Aan het begin van de 17e eeuw brak er een soort ‘tulpenkoorts’ uit. De tulpenbollen werden extreem veel waard en werden op papier (door)verkocht voor enorme bedragen. De bol zat soms nog in de grond op het moment dat hij al verkocht was! Er werd flink gespeculeerd en prijzen werden tot het toppunt gedreven. Je kon eigenaar van een tulpenbol zijn zonder deze ooit zelf in handen te hebben gehad. De tulpenkoorts liep volledig uit de hand: drie bollen werden verkocht voor een grachtenpand! Dit was de eerste speculatiebubbel die Nederland gekend heeft.

De tulp werd steeds meer een snijbloem en het kweken ervan werd een groot succes in Nederland omdat het westen van het land een zeer geschikte bodem had. Van Noordwijk tot Hoorn: de tulp werd een bekend gezicht en tevens een belangrijk exportproduct.

Van luxeproduct naar noodvoer.

Jarenlang was de tulp een luxeproduct, een symbool van welvaart en rijkdom. Een bloem die je dan ook vaak terugzag in de tuinen in de grachtengordel. De tulp heeft echter ook een duistere kant. De gruwelverhalen uit de Tweede Wereldoorlog spreken mensen tot de verbeelding. Het idee dat de bloembol soms uit pure nood moest dienen als voedsel roept minder kleurrijke plaatjes op.

We kwamen langs een bijzondere koffer en allemaal plaatjes van tulpen.

Zo'n koffer en zulke natuurgetrouwe afbeeldingen in een catalogus werden door de vertegenwoordigers, de "bollenreizigers" naar Europa, Noord-Amerika en Canada meegenomen als ze daar bloembollen gingen verkopen.

Het was een leuk museum om te bezoeken hoewel toen ik alles weer las en hoorde alles er toch weer veel naar boven kwam. 

Hierna was het tijd om naar het hotel te gaan want wij hadden voordat we naar de voorstelling zouden gaan ook een dinerarrangement geboekt dus we moesten er op tijd zijn. Ook voor in de pauze hadden we een pauzearrangement geboekt, lekker handig dan staat alles voor je klaar op een tafeltje en hoef je niet in de rij te staan.

De voorstelling was weer prachtig. Natuurlijk mag je geen foto's maken. Wel was er in de hal een soort foto en tekst galerij waar dingen stonden die je wel tot denken aanzet.

Het was een zeer geslaagde avond. Terug in het hotel dronken we nog iets voordat we naar onze kamer gingen. 

De dag erop vertrokken we weer naar huis maar eerst gingen we naar het Tegelmuseum in Otterlo.

Otterlo ligt op de Veluwe dus we reden weer door een prachtige bosrijke omgeving.

Het Nederlands Tegelmuseum toont de grootste en meest veelzijdige collectie Nederlandse wandtegels en tegeltableaus. Er zijn tegels te zien uit verschillende periodes, vanaf de late Middeleeuwen tot hedendaagse keramiek. Een unieke en historisch belangrijke verzameling van een bijzondere tak van Nederlands design.

Heel lang geleden ben ik er wel eens geweest maar ik dacht dat ze toen alleen maar tegels met Bijbelse afbeeldingen hadden maar dat zal toen ook wel een expositie geweest zijn want die zijn daar regelmatig.

dit waren wel tegels met Bijbelse afbeeldingen. 

Er waren verschillende ruimtes met verschillende tegels. 

De expositie Raakvlakken tussen oost en west was er nu te zien. De expositie geeft antwoord op de vraag waar de voorliefde voor eindeloos repeterende patronen op tegels vandaan komt en voer je terug naar de bakermat van de geometrie, het oude Iran.

Als er niet had bijgestaan dat het een man met baard was had ik het niet gezien. Maar ik heb niet veel kijk op kunst.

De Gelukkige Olifant, het keramisch kunstwerk dat ruim 50 jaar de gevel sierde van het vakantieverblijf van koningin Juliana en Prins Bernhard in Porto Ercole is te zien in het Tegelmuseum. De kopers van het vakantieverblijf hebben het aan het museum geschonken. 

Ook mijn schoonzusje beleefde even haar jeugdjaren in het museum.

Haar ouders, dus mijn schoonouders, hadden een slagerij. In de slagerij waren tegels met  koeien erop en het tegeltableau "de Veemarkt" herinnerde haar eraan dat ze met haar vader meeging naar de veemarkt.

Er waren heel veel tegels en tegeltableaus in het museum te zien maar om alles hier te tonen wordt wel erg veel en misschien wel erg saai.

Voordat we weer op huis aan gingen gingen we eerst nog ergens in een restaurant eten.

We hebben weer een heerlijk weekend gehad waar ik weer fijne herinneringen aan bewaar.