Drents Friese Woud Wandelvierdaagse Diever 26 t/m 29 mei 2022

Enkele weken terug vroegen twee wandelvriendinnen of ik geen zin had om met ze mee te gaan naar Diever om daar een of meerdere dagen van de wandelvierdaagse te gaan wandelen. Het fijne van deze wandelvierdaagse is dat je niet iedere dag hoeft te lopen en je ook van afstand mag wisselen. Het leek me wel wat om in ieder geval te gaan proberen om een dag te lopen. Ik heb de laatste tijd nogal wat lichamelijke klachten en ik was benieuwd of ik de minste afstand wel zou kunnen volbrengen (12 km) Zij liepen en langere afstand. We vertrokken de eerste dag van huis met een volgepakte auto want we hadden voor 3 nachten een trekkershut gehuurd. 

Nadat we ons hadden ingeschreven begonnen we aan onze tocht. Conni en Heleen had er al direct de pas in maar ik liep op mijn eigen tempo. Ik passeerde een groot insecten hotel daar is het insectenhuis in mijn tuin niets bij. Ook kwam ik langs een hunebed. Ik ben al heel vaak in Diever geweest maar dit hunebed had ik nog nooit gezien.

Het hunebed wordt toegeschreven aan de trechterbekercultuur. Het heeft een poortsteen en zes dekstenen. Drie van deze dekstenen liggen in de grafkelder. Ook zijn er twee sluitstenen en veertien draagstenen. Het hunebed is 14,5 meter lang en 4,8 meter breed. Dit hunebed wordt al in de 17e eeuw vermeld. Het staat afgebeeld op de Franse kaarten.

Ik verwachtte dat we veel paden met los zand zouden krijgen want dat was bij de eerdere keren dat ik hier een vierdaagse liep altijd zo maar gelukkig was dit nu niet zo. Op de bospaden die we nu moesten nemen stonden soms hele grote plassen maar gelukkig kon je er nog wel omheen lopen.

Ook dit jaar was de rustpost weer op vakantiepark "Wildryck" Bij de vierdaagse van Diever krijg je altijd iets bij de eerste stempelpost en dit keer was het een banaan. Ik dronk er een kop koffie en at mijn krentenbol op en ging hierna weer verder. Ik was op de helft van mijn tocht.

Ook het tweede gedeelte van de tocht ging weer door een mooie bosrijke omgeving en ook hier stonden flinke plassen op de paden. 

Ik was blij dat ik me kon afmelden. Omdat ik erg langzaam liep en af en toe stil moest staan om weer op adem te komen vroegen regelmatig wandelaars of het wel met me ging. Wel aardig natuurlijk maar ook wel een beetje vervelend. Toen ik een heuveltje op moest gaf een man me zelfs een hand wat ik wel fijn vond. 

Heleen en Conni waren nog niet binnen en ik wachtte op hen en nadat we iets gedronken hadden gingen we naar onze trekkershut in Beilen.

De trekkershut viel ons alles mee. De trekkershut stond op een kleine camping die Molenzicht heette en je had dan ook zicht op de molen van Makkum.

De molen was gewoon open en je kon er allerlei soorten meel kopen. Ook is het een Rust voor fietsers en wandelaars en kan men er koffie of thee drinken (zelfbediening)

De volgende dag besloten Conni en Heleen om ook 12 km te gaan wandelen maar ik vond het prettiger dat zij hun eigen tempo liepen. Af en toe stonden ze me wel op te wachten. Deze dag voerde de route voor het grootste gedeelte door open veld.

Ik vind zulke graspaadjes altijd vreselijk om te lopen en zeker deze keer omdat mijn tempo zeer laag was en je de achtervolgers in je nek hoorden hijgen.

Ik kwam langs een voormalig tolhuis wat natuurlijk helemaal gemoderniseerd was.

Toen ik bij de rust en stempelpost aankwam stond Heleen me al op te wachten en zei dat ze al koffie en een gevulde koek voor me gekocht hadden. Bij Conni was er nog plaats om even te zitten. 

Na een korte pauze stapten we weer op. Ik zei dat zij wel door konden lopen naar de finish en daar op me konden wachten. Er volgde een eindeloze weg tussen landerijen en weilanden.

Ik dacht wanneer zullen we eens afslaan maar toen zag ik opeens de molen van Diever en niet veel later liep ik Diever in.

Ik zag een veld met schapen maar de begroeiing was zo hoog dat ze nauwelijks te zien waren. 

Er volgde nog een klein paadje en ik kon me gaan afmelden. Heleen riep me en zei dat ik nog net op tijd was voor de bitterballen die ze gekocht hadden. 

Toen we terug waren bij de trekkershut nam ik eens een kijkje bij de dieren die er allemaal waren. 

Ik had nog nooit zulke varkens gezien die half wit en half bruin zijn. Wat ik ook heel leuk vond was dat de lammetjes de fles kregen. Vroeger thuis hebben we dat ook gedaan met twee lammetjes (pappotten) en de herinnering kwam weer boven aan Rikkie en Mikkie want zo hadden we ze genoemd.

Toen ik de volgende dag wakker werd en uit bed stapte vroeg Heleen wat ik ging doen zij bleef thuis omdat ze zich niet helemaal fit voelde. Dat kwam mij heel goed uit want ik had al gedacht, toen ik nog in bed lag, om een dag rust te nemen want ik had twee dagen gelopen en dat was al meer dan dat ik gedacht had. Conni besloot om dan ook maar een rustdag te nemen.

Terwijl we rustig aandeden kregen we bericht van Janny dat ze al in Diever was, zij zou de laatste dag meelopen en de dag ervoor al komen. Ook Heleen haar vader stuurde een berichtje dat hij In Dwingeloo stond. Dom, dom, dat we hun geen berichtje gestuurd hadden dat we die dag niet liepen. Maar al snel kwam het plan op om dan maar naar van der Valk in Spier te gaan om daar gezellig met elkaar koffie te gaan drinken.

Het was reuze gezellig en het gebak was heerlijk. 's Middags gingen we naar Beilen om te winkelen en 's avonds stond een buffet bij de Chinees in Dieverbrug op het programma. Om daar heen te gaan is een beetje een traditie voor me want als ik vroeger met Manlief in Diever op de camping stonden gingen we daar ook altijd heen.

Iedere avond vermaakten we ons met spelletjes.

De laatste wandeldag liep Janny met mij de 12 km mee en Heleen en Conni gingen voor de 20 km. Janny moest zich 's morgens nog inschrijven.

We gingen deze dag richting Wapse en het eerste deel ging door het bos.

Op onze routebeschrijving stond dat we langs een kogelvanger moesten.

Een kogelvanger maakt deel uit van een schietbaan. De schietschijven stonden voor de kogelvanger. Zodat de kogels die naast gingen in de wal terecht kwamen. De kogelvangers zijn zo'n 5 meter hoog. Daar bovenop stond nog een schutting. De kogelvangers zijn rond 1905 aangelegd en zijn zo'n vier jaar lang gebruikt. Ze zijn daar aangelegd voor een militair oefenkamp bij Wapse. Militairen kregen dus schietles in de bossen bij Wapse. De kogelvangers moesten de omgeving  beschermen tegen rondvliegende kogels.

We kwamen intussen wel bij de rust en stempelpost waar we even een korte pauze hielden. Toen we weer verder gingen keken we niet goed naar de pijlen met het gevolg dat we weer terug moesten omdat we op de route van de 20, 30 en 40 zaten.

Ik was al bang dat we over het hele smalle graspaadje naar de visvijver moesten en ik had me voorgenomen dat als dat zo was ik via het fietspad naast de weg naar Diever zou gaan. Maar het hele smalle paadje stond niet op onze route.

Hierna kwamen we in de bebouwde kom van Diever en gingen we ons afmelden en wachtten we op Heleen en Conni totdat zij binnen waren.

Voordat wij weer naar huis gingen gingen we eerst nog naar de camping met de trekkershut waar we nog mochten douchen en onze bagage gingen op halen. 

Het zijn leuke dagen geweest. Ik vond het leuk dat ze mij hadden meegevraagd om ook te gaan wandelen. Gezellig dat Janny kwam om de laatste dag met me mee te wandelen.

Mijn streven was om de eerste en de laatste dag te wandelen en ik ben trots op mijzelf dat het drie dagen zijn geworden hoewel het wel met hangen en wurgen was.