Een midweek naar de Veluwe 09-10 /m 13-10 -2023

Ieder jaar boeken mijn schoonzusje en ik tweemaal een hotelarrangement van een paar dagen in Nederland. Deze keer hadden we voor de Veluwe gekozen en wel voor Vierhouten. 

Op de heenreis gingen we traditioneel aan bij een kledingzaak waar ik graag kijk en soms ook weleens wat koop. In tegenstelling tot anders kon mijn schoonzusje nu erg goed slagen en kocht er zelfs drie hele leuke dingen. Aan het eind van de middag kwamen we in het hoetel aan en nadat we ons op onze kamers geïnstalleerd hadden gingen we koffie drinken. Bij het arrangement moest je wel op een bepaalde tijd aanwezig zijn voor het diner 

De eerste avond stond er een BBQ op het menu en ik moet zeggen dat er heerlijk vlees was en dat er meer dan genoeg was. Bij het arrangement was er ook iedere avond een avondprogramma (je hoeft hier natuurlijk niet aan mee te doen) De eerste avond was dit een rondwandeling door Vierhouten en ondanks dat ik een gekneusde enkel had wilde ik deze toch meemaken. Bij zo'n wandeling krijg je info over de plaats en de eventuele bezienswaardigheden. Er werd ons o.a. verteld waar de naam Vierhouten vandaan kwam.

Vierhouten werd vroeger Vierholten genoemd. De naam zou verwijzen naar de vier bossen die rondom het dorp liggen. Dit zouden dan het Vierhouterbos, het Vreebos, het Elspeterbos en het Gortelsebos zijn. Hoewel aan de juistheid van de theorie wordt getwijfeld is deze toch de meest gebruikte. Een andere theorie is dat de naam afkomstig is van de Nunspeter familie Vierholt (later Vierhout). Aannemelijker is echter dat deze familie zich heeft laten noemen naar de plaats en niet andersom.

We kwamen ook nog langs twee kunstwerken waarvan de betekenis verteld werd. Wel grappig dat ik zo vaak in Vierhouten geweest ben toen we met de caravan op de Veluwe stonden en eigenlijk zonder nadenken er vaak langs kwam. Ik had wel wat moeite met het lopen met mijn gekneusde enkel maar ik was blij dat ik toch meegegaan was.

Na een goed nachtrust en een heerlijk ontbijt stond die dag een bezoek aan de Posbank op ons programma, Onlangs had ik op het blog van Mizzd foto's van de Posbank gezien en hoewel ik vaak op de Veluwe geweest ben was ik hier nog nooit. 

De Posbank (vaak ten onrechte verbasterd tot Postbank, deed ik ook totdat Mizzd mij erop wees) is een bekend natuurgebied. Maar weinigen weten dat het zijn naam dankt aan een ANWB-bestuurder: meneer Pos. Het gebied is namelijk naar hem vernoemd. Of beter gezegd, naar een halfronde stenen bank die zijn naam draagt: de Posbank. De bank is geplaatst op een 90 meter hoog punt en geeft een fraai uitzicht over het Veluwse landschap. 

Vanaf het uitzichtpunt ziet men heidevelden, bosranden en bomen zover men kan kijken.

Wat moet het hier extra mooi zijn als de heide paars kleurt. 

Er stond een bronzen beeld van een fietsende Beatrix gemaakt door Daphhé du Barry. Het beeld is in 2002 geplaatst ter ere van het 25-jarige bestaan van de Koningsroute, een fietspad van Dieren naar Den Haag. 

We hadden het plan gehad om in het theehuis iets te gaan drinken maar helaas was dit door omstandigheden gesloten.

Omdat het theehuis gesloten was bedacht ik me dat we wel bij Boerderij Mossel in natuurgebied Planken Wambuis wat konden gaan drinken. Dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan want ik was er vroeger vaak genoeg geweest maar dan alleen op de fiets met Manlief. Uiteindelijk kwamen we er dan toch nadat we over vele zandpaden hadden gereden.

Het was er heerlijk zitten op het terras in het zonnetje en toen we weer terug in Vierhouten waren wilde ik nogmaals proberen om het Verscholen Dorp te vinden, want 's morgens was ons dat niet gelukt (gek want hier was ik ook al verschillende malen op de fiets geweest)

Het Verscholen Dorp, ook wel genoemd het Geheime Dorp of het Pas Op Kamp, was een schuilplaats voor onderduikers in de bossen in het zuiden van de gemeente Nunspeet, tussen het dorp en Vierhouten.

In de dichte bossen werd tijdens de Tweede Wereldoorlog een geheim dorp gebouwd waar meer dan een jaar lang ongeveer 80 mensen zijn verborgen. Het begon met het onderbrengen van joden in een schaftkeet in de bossen. Daarna werden er negen hutten gebouwd. Hier vonden joden, onderduikers en anderen onderdak. De voedselvoorziening was een grote zorg. Behalve eten moest er ook kleding, kachels, potten en pannen komen. Ook moest de medische hulp verzekerd zijn. Hier waren tientallen mensen bij betrokken.

Er was steeds gevaar voor ontdekking, tweemaal ging het bijna mis. Op zondag 29 oktober 1944 werd het kamp inderdaad ontdekt. Twee mannen van het “SS-Freiwilligen Regiment 83 Landstorm Nederland” zagen een jongen in de bossen lopen. Dezelfde avond en de volgende dag werden acht Joden en een Duitse deserteur opgepakt. De overige onderduikers wisten te ontsnappen De acht Joden werden op 31 oktober bij Vierhouten doodgeschoten. Na de oorlog zijn enkele hutten van dit unieke dorp gereconstrueerd.

Bovenstaand gedicht deed me toch wel wat. Wat moet het moeilijk en angstig geweest zijn om in het Verscholen Dorp ondergedoken te moeten zitten.

's Avonds werd er een pub-quiz in het hotel georganiseerd waar wij ook aan deelnamen. Het leek er in eerste instantie op dat wij de poedelprijs zouden behalen maar later klommen wij toch nog omhoog naar de vierde plaats.

De volgende dag hadden we de militaire Begraafplaats in Oosterbeek op het programma staan.

De Airborne Begraafplaats (Airborne War Cemetery) is een Brits ereveld. Er liggen meer dan 1.750 geallieerde militairen begraven, die tijdens 'Operation Market' zijn gesneuveld. Er liggen geen Amerikaanse militairen. Zij zijn naar huis overgebracht of begraven op de begraafplaats van de American Battle Monument Commission in Margraten.
Op het ereveld staat een 'Cross of Sacrifice', waarop een bronzen zwaard is aangebracht. Het kruis staat symbool voor de militairen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederland zijn gesneuveld. 

Vanuit het Eethuys Airborne heb je uitzicht op Dropzone X waar tijdens Operation Market Garden Engelsen, Poolse en Amerikaanse landingstroepen landen. We vonden dit wel een mooie locatie om iets te drinken en wat kleins te eten.

Later op de avond werd er een muziekbingo georganiseerd in het hotel. Ik vond dit wel een leuke bingo. Je hoorde een klein stukje van een lied en moest als je dit lied op je kaart had staan wegstrepen. 

Donderdags gingen we naar het grote tuincentrum in Denekamp. Meestal hebben is om deze tijd al hun kerstshow en mijn schoonzusje wilde een kerststal kopen. Nu het was daar zeer onoverzichtelijk want ze waren er met een verbouwing bezig. Meestal weet ik wel waar je daar alles kunt vinden maar nu dus niet. Op de vraag waar de kerstallen stonden zei een medewerker die zijn er nog niet en een ander wees ons waar ze zouden moeten staan. Nu uiteindelijk zagen we ze toch en heeft mijn schoonzusje een mooie gekocht.

Natuurlijk is dit niet de gekochte kerststal😂😂

Bij de ingang stonden deze taferelen opgesteld andere jaren waren het taferelen die met kerst te maken hadden. 

We besloten om in Ootmarsum ergens wat te gaan drinken want om dat in het tuincentrum te doen was niet zo gezellig er was veel lawaai door de verbouwing.

Wij gaan nooit direct naar huis op de laatste dag en voor nu hadden we besloten om Bronkhorst te bezoeken (trouwens ook over gelezen op  het blog van Mizzd)

Bronkhorst vormt met zijn oude boerderijhuisjes, de smalle keistraatjes en enkele bezienswaardigheden een prachtig, sfeervol plaatsje. Het stadje kreeg in 1482 stadsrechten maar de omvang van het stadje is nooit groter geworden dan de oude middeleeuwse kern. De mooie oude kapel is de vroegere slotkapel uit 1344.

Het is onbekend wanneer de eerste bewoners zich in Bronkhorst vestigden. Bronkhorst ligt op het grensgebied tussen rivier en zandrug. De combinatie van rivierklei en dekzand is zeer vruchtbaar en zonder ploeg bewerkbaar. Daardoor is de locatie al vroeg in de Middeleeuwen geschikt voor landbouw. Het is waarschijnlijk dat de eerste landbouwers zich er rond 600-700 na Christus vestigden.

Vervolgens gingen we naar Urk want ik wilde graag het Vissersmonument zien. Het was wel een aardig stukje rijden maar mijn schoonzusje rijdt heel graag auto😀

Het monument beeldt een vissersvrouw uit die nog eenmaal omkijkt naar de zee, vanwaar haar geliefde had moeten komen. Rond het standbeeld bevinden zich 35 marmeren platen met de namen van de Urker vissers die in zee zijn verdronken. De visserij en de visverwerkende industrie brachten veel welvaart naar het voormalige eiland Urk. Maar Urk en zijn inwoners hebben daar ook voor moeten betalen. Vroeger werd de visserij nog niet uitgeoefend door middel van moderne technieken en grote kotters. Kwetsbaar waren de botters en kotters, die veelal vergingen in stormen. Velen hebben de visserij met hun leven moeten bekopen, hun lichamen werden vaak ook nooit meer teruggevonden.

Dit staat op de achterkant van het monument

Intussen was het zachtjes regen van de dag overgegaan in hard regenen maar ik had een kunstwerk gezien wat ik graag van dichtbij wilde bekijken het stelt een IJsloper of IJsvlet voor.

Een ijsvlet met tien mannen eromheen. Het beeld staat op een plateau van flagstones, dat ijsschotsen symboliseert.

In vroeger jaren bestond op Urk de vissersvereniging "Hulp en Steun". Deze vereniging was in het leven geroepen tot onderling hulpbetoon. Eén van de taken die deze vereniging zich stelde, was het verzorgen en het onderhouden van de postverbinding met Kampen wanneer de Zuiderzee was dichtgevroren. Die verbinding werd dan onderhouden met een ijsvlet, een speciaal voor dit doel vervaardigde boot, voorzien van glij-ijzers. Wanneer men bij een wak was aangekomen, werd hij te water gelaten en roeide of zeilde men in de gewenste richting. De ijsvlet heeft tot 1940, al met al ongeveer honderd jaar dienst gedaan.

Het kunstwerk is een eerbetoon aan de bemanningen van deze vlet, die in de dagen dat Urk een eiland was en in strenge winters, als Urk was geïsoleerd door ijsgang op de Zuiderzee, de verbinding onderhielden met "de vaste wal" 

Tevens diende het voor het wegbrengen van zieken, het ophalen van overleden plaatsgenoten, het mondjesmaat aanvoeren van proviand en het redden van mensen van in het ijs beknelde schepen.

Bovendien zorgen de ijslopertochten vóór de komst van telegraaf en telefoon voor het enige contact tussen Urk en de rest van de wereld.

Bij behouden thuiskomst van de ijsloperbemanning hoorde de bevolking pas wat er buiten Urk bij familie, op de vissersvloot en in het land de laatste weken was gebeurd.

Het kunstwerk is gemaakt door de Urker kunstenaar Piet Brouwer.

Jammer dat het zo waaide en af en toe erg regende want ik had graag en stukje in Urk rondgewandeld. Dus misschien er nog maar eens heen met mooi weer.

Voordat we aan onze terugreis naar het hoge Noorden begonnen gingen we eerst nog bij terug naar de Veluwe om bij het restaurant te gaan eten waar we vaker heen gaan.

Ondanks dat het weer niet al te best was  en mijn gekneusde enkel hebben we toch weer genoten en hebben we voor over een aantal maanden alweer een volgend hotelarrangement besproken.