Borgerswoldtocht 06-05-2017 Veendam

Zaterdag gingen Janny en ik naar het buurthuis 't Roefje waar Wsv Veendam haar jaarlijks Borgerswoldtocht georganiseerd had. Janny had al weken terug gezegd dat ze deze met me zou gaan lopen. Toen wij het buurthuis binnen kwamen keken wij wel heel erg op want Heleen zat daar ook. Zij had de dag ervoor toch ook maar besloten om deze tocht te gaan doen. Gezellig, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Zij had ons ook al ingeschreven voor de 25 km en na een kop koffie vertrokken we dan ook.

We gingen eerst een stukje door het mooie recreatiegebied Borgerswold. Dit kan ook eigenlijk niet anders want de tocht is genoemd naar dit recreatiegebied. Toch zitten er in deze tocht altijd veel lange rechte stukken vooral als je de wat langere afstanden wandelt. Ook deze keer was dit niet anders hadden we al gezien op het papier wat aan de muur hing en waar de route op uitgetekend stond.

 

Toen we uit het Borgerswold kwamen moesten we ook deze keer een heel stuk rechtdoor om naar Spijkerboor te gaan waar de rust was in café "Het Keerpunt"

Toen we bij dit café kwamen ging het ons niet om de rust, wij vonden dit nog wat te vroeg na 8,5 km. Maar Janny en ik wilde er de ring in de muur zien waaraan  moordenaar Anton Link in 1780

zou zijn vastgeketend, nadat hij door de plaatselijke bevolking gevangen was genomen na de moord op dominee Johannes Ledeboer. Wij hadden deze al eens eerder willen zien maar toen was het café helaas gesloten.

Toen Ledeboer, te paard op weg was naar zijn vader in Enschede die ernstig ziek was, ontmoette hij in Zuidlaren de gedeserteerde soldaat Anton Link. Deze Link bood aan hem te vergezellen, omdat Ledeboer de weg niet goed kende. Voorbij Zuidlaren op de weg naar Anloo, bij Schuilingsoord, schoot Link de jonge predikant dood en beroofde hem van zijn zilveren horloge en zijn geld. De moordenaar werd gegrepen door de plaatselijke bevolking en vastgezet in een herberg in Spijkerboor, vandaar werd hij gevankelijk weggevoerd naar Assen.

Op 27 januari 1781 werd Anton Link door de Etstoel van Drenthe te Assen veroordeeld tot de doodstraf. De Etstoel baseerde zijn oordeel op een groot aantal getuigenverklaringen en bewijsstukken. Met deze veroordeling wilde de Etstoel een afschrikwekkend voorbeeld stellen om te laten zien dat moord op de publieke weg niet getolereerd kon en zou worden. Op 9 februari werd het vonnis publiekelijk aan Anton Link voorgelezen, waarna het vonnis daadwerkelijk werd voltrokken.

bron: internet

Het was even goed rondkijken in het café want we zagen de ring niet direct. Janny zag hem dan toch nog en er moest zelfs een kapstok iets opzij gezet worden om de ring op de foto te krijgen.

We passeerden een grappige wegwijzer maar we moesten niet de richting op die deze aangaf.

Bij een grote kei gingen we het natuurreservaat Het Hunzedal in.

Eeuwen geleden was het Hunzedal onderdeel van een uitgestrekt en ontoegankelijk veengebied. Pas in de Middeleeuwen begon de mens de toegankelijke delen te benutten als hooiland. Hal­verwege de 18e eeuw kwam de grootscha­lige vervening op gang. In de 20e eeuw werd het dal omgevormd tot een opti­maal ingericht agrarisch landschap met een rechtgetrokken beek. In 1995 presentee­rden Het Drentse Landschap, Het Groninger Landschap en het Wereld Na­tuur Fonds een gezamenlijke natuuront­wikkelings­visie voor het stroo­mgebied van de Hunze. Dit heeft geleid tot uitvoering van natuurontwikkelingsprojecten op diverse plekken langs de Hunze. Stapsgewijs ontwikkelt de Hunze zich hierbij weer tot een vrij kronkelende beek ingebed in een natuurrijk, voor mens plant en dier aantrekkelijk landschap.

Op de routebeschrijving had ik gelezen dat er een alternatieve route was bij een opstapje. Ik wilde me natuurlijk niet laten kennen. Ik wilde over het opstapje maar had, omdat ik niet al te soepel meer ben, toch hulp van mijn wandelmaatje Janny nodig.

Toen ik erover heen was liet Janny zien dat het schrikdraad heel gemakkelijk los gemaakt had kunnen worden. Ik zou dit niet geweten hebben maar omdat haar dochter paarden heeft wist zij dit. Ja waarom zou je het makkelijk doen als het ook moeilijk gaat?

We moesten over een dijk en daar was het toch wel goed uitkijken. Ik zwik namelijk nog al snel en bij gras zie je niet altijd een kuiltje als dit in het pad zit.

Op onze route beschrijving stond dat we onder een viaduct door moesten maar ik had niet gedacht dat het dit viaduct was dat over de N33 gaat. Er lagen allemaal boomwortelstronken onder en we moesten er slalommend doorheen (wat het nut van die boomwortelstronken is zou ik niet weten)

Toen we bij de weg kwamen moesten we onze routebeschrijving raadplegen want de pijl die op de weg stond bracht ons in twijfel. Voor ons gevoel moesten we links af en er stond alleen een pijl die rechtsaf wees. Dit bleek voor de 40 km, gelukkig maar dat wij in deze omgeving enigszins bekend zijn.
Onderweg kwamen we geen bankje tegen en inmiddels hadden we er al ruim 17 km opzitten. Er zat niets anders op dan maar staande wat te eten en  te drinken.

We bereikten Wildervank en hier ging het even fout. Omdat we op de routebeschrijving keken gingen we een verkeerde weg in. Auto's die ons tegenkwamen op dit weggetje zeiden dat we er niet verder konden omdat het doodlopend was. Wij waren niet de enigen die hier verkeerd gingen. Wandelaars die hier alleen op de pijlen liepen gingen dus wel goed.

We liepen nu achter de drukke weg langs die van Wildervank naar Veendam loopt. Wel leuk om de achterkant van de huizen etc. te zien. Ook wist ik niet dat daar ook veel landbouwgrond ligt.

We hadden het plan om bij de rust op 22,3 km even van de voeten te gaan. Deze rust zou bij een cafetaria zijn en we waren bang dat er geen plaats was om te zitten. Ook dachten we dat de cafetaria in het winkelcentrum van Wildervank zou zijn. Maar plotseling zagen we toen we weer naar de drukke weg gingen een cafetaria en daar was de rust.
Heerlijk en er was nog plaats voor ons buiten ook. We vonden dat we voor de laatste 5 kilometers nog wel een beetje krachtvoer konden gebruiken want we hadden op de routebeschrijving in het begin al gezien dat de tocht 27,3 km. zou zijn.

We passeerden het monument voor Adriaan Geerts Wildervanck.
Adriaan Geerts Wildervanck was een Nederlands vervener en stichter van de dorpen Wildervank en Veendam.

Na een poosje gingen we een bruggetje over en kwamen in de Wijk Sorgvliet. Hier misten we heel even een fietspad maar al snel hadden we de goede route weer te pakken.

We slingerden nog even over wat paden in het Borgerswold en toen kwamen we weer bij het buurthuis. Aangezien het voor ons eigenlijk een thuiswedstrijd was gingen we na het afmelden direct op huis aan.

Ondanks dat de route weer lange rechte stukken had was het toch wel een mooie tocht. Toch zou ik, als ik alleen de tocht gewandeld had, misschien sommige stukken toch wel saai hebben gevonden. De afstand was 27,5 km en het was mooi wandelweer.
Een tocht die in mijn eigen woonplaats georganiseerd wordt kan ik natuurlijk niet overslaan.
Ik was blij met de hulp van mijn wandelmaatjes bij de opstapjes en het afgaan van een vrij steil stukje dijk.

Meiden het was weer gezellig!