Broekstreker Stertocht in Ekehaar 30-04-2017

Afgelopen zondag werd weer de Broekstreker Stertocht gehouden. Een tocht die wij altijd graag lopen. Er zijn altijd vier routes van 12,5 km. Na iedere route kom je weer terug bij de startlocatie, het dorpshuis "De Eekhof" in Ekehaar. Deze tocht noem ik ook wel de Appelsaptocht. Bij de mobiele rust en controleposten krijg je altijd een glas 100% appelsap. De appels voor deze appelsap komen uit boomgaarden van Drentse particulieren en is dus een streekproduct.

Hoewel al mijn wandelmaatjes meegingen liepen we niet allemaal dezelfde afstand. Heleen en Karin gingen voor de 37,5 km (beiden moeten bij Nijmegen de 40 km lopen) Janny en ik gingen voor de 25 km (Janny loopt Nijmegen niet en ik hoef maar 30 km in Nijmegen te wandelen)
Heleen en Karin vertrokken eerder dan wij en het duurde niet lang of we kregen een foto per Whatsapp gestuurd dat er ook nu weer een obstakel op ons pad lag.

Nu dat obstakel viel reuze mee want ik kon er gewoon om heen lopen. Er lagen wel meer bomen op het pad maar daar was gemakkelijk overheen te stappen. Maar het bordje met "Let op Kudde & Stier" zou misschien weleens wat vervelender kunnen zijn als deze midden op het pad zouden staan.

Maar gelukkig was er geen kudde & stier te zien. Deze eerste route ging voor een groot deel over onverharde paden. Bij de stertocht staat er altijd een mobiele post halverwege de routes in het bos en dit was deze keer niet anders. 

Janny liet onze startkaarten stempelen en we dronken een glas appelsap. Omdat we nog maar net 6 km gelopen hadden gingen we er niet zitten.

Janny liet me even zien hoe je ook over een boomstam kan lopen maar het leek me verstandiger om het niet na te doen.

Ook van het tweede gedeelte van onze eerste 12,5 km genieten we van de mooie natuur. Het was inmiddels ook minder kil geworden en we dachten zelfs dat we straks al wel een jasje uit zouden kunnen doen als we weer in de Eekhof zouden zijn. Dat is ook altijd zo fijn bij deze tocht dat je dan eventueel iets in of uit de auto kunt halen.

   

Toen we in De Eekhof waren namen we eerst een kom soep voordat wij aan onze tweede 12,5 km begonnen.

We waren even bang dat we een niet zo mooie route zouden moeten lopen want we herinnerden ons nog een route met een heel lang stuk landweg aan het eind. Gelukkig leek het erop dat we de route in tegengestelde richting zouden gaan lopen. Maar gelukkig gingen we nu halverwege die landweg naar rechts en even later een bospad in.

We kwamen in een gebied waar stond dat er Schotse Hooglanders konden grazen. Deze hebben we ook niet gezien maar ik kon me nog wel herinneren dat ik ze in dit gebied weleens met kalfjes gezien heb bij een wandeltocht.

Af en toe stond er flink wat wind wat wel te zien is op de twee onderstaande foto's aan mijn haar en aan het riet. Vooral in open veld was de wind goed te merken.

We gaan het natuurgebied Geelbroek in.

In dit gebied probeert Natuurmonumenten de vroegere situatie te herstellen en de natuur weer nieuwe kansen te geven. Door de natuurlijke verschillen in hoogteligging en grondsoorten ontstaat er een gevarieerd natuurlandschap met verschillende typen bos en grasland en natuurlijke overgangen daartussen. In de zomer grazen hier koeien van boeren uit de omgeving, zodat delen van het gebied open blijven. En men hoopt dat planten die er nu al voorkomen, zoals dotterbloem en elzenzegge zich zullen uitbreiden en krijgen gezelschap krijgen van andere bijzondere planten zoals de ernstig bedreigde stengel loze sleutelbloem.

In de verte zagen we ook een kudde koeien grazen. Volgens ons waren het hele witte koeien met maar één zwarte koe erbij.

Als je in Drenthe bent zie je natuurlijk overal zwerfkeien en ook nu was dit niet anders. Veel mensen hebben zo'n steen in hun tuin of bij hun oprit liggen.

Zwerfstenen of zwerfkeien zijn in de ijstijd door een gletsjer of ijskap meegevoerd. In Groningen en Drenthe wordt een zwerfkei ook wel flint (of vlint) genoemd. Toen al bestond de naam Flintstones (zou hier de strip De Fintstones naar genoemd zijn die in de steentijd speelde?)

In Nederland vinden we zwerfstenen vooral in Drenthe daarom zijn daar de hunebedden ook van die stenen gemaakt. De meest zuidelijke grens van het landijs in de ijstijd lag op de lijn Haarlem Utrecht Nijmegen. Ten zuiden van die lijn komen geen zwerfkeien voor. Een zwerfkei is dus feitelijk echt een unieke Drentse- of Groningse aangelegenheid vooral in het gebied waar je veel keileem vindt.

De Zwerfstenen in Nederland komen uit Scandinavië en zijn onderaan in de loop van duizenden jaren door de gletsjers vooruitgeduwd het land over. Dat ging gepaard met enorme krachten. 

Toen we bij de hoofdstraat in Ekehaar kwamen zagen we een koper kunstwerk; een eikenblad met eikels. En is genaamd "Ode aan de Eik" en is van Onno de Ruijter uit 1997

Waarschijnlijk zal dit wel te maken hebben met de naam Ekehaar In 1556 vermeld als Ekehaer en in 1851-55 als Eykehaar; ook wel Eekehaar. De naam is samengesteld uit eke = eik(e) en haar = hoogte; de betekenis luidt dus: eikenhoogte. Dat deze naam terecht is, bleek in de periode 1825-1851, toen driehonderd eiken werden geveld en de houtverkoop hoog was.

Niet veel later melden Janny en ik ons af. Omdat het lekker zonnig weer was namen we buiten plaats om op Karin en Heleen te wachten die immers een route van 12,5 km meer deden dan wij. Dat hun tempo veel hoger ligt dan dat van mij was dus duidelijk te merken want wij hebben niet eens zo heel lang op hun moeten wachten.

Heleen en Karin komen binnen na hun 37,5 km.

Nadat ook zij zich hadden afgemeld namen we nog een broodje kroket en hierna gingen we op huis aan.

Het was zoals te verwachten weer een mooie tocht die ook heel goed georganiseerd was. Net als voorgaande jaren kochten we een fles van het heerlijke appelsap.