Walk for Life Groningen 13-05-2017

Afgelopen zaterdag ging ik samen met Karin "De Walk for Life"wandelen. De opbrengst hiervan was voor het UMCG Kanker Research Fonds en is specifiek bedoeld voor onderzoek naar kanker bij jongeren.

Karin had ons al van tevoren ingeschreven en we hoefden dus alleen maar een routebeschrijving op te halen. En nadat Karin nog even gebruik had gemaakt van de dixies (ze deed wel of deze al heel vies waren maar dat kon haast niet want we hoorden tot de wandelaars die al vroeg startten.

Wij moesten de witte pijlen volgen want wij deden de 28 km. Op de site van de WFL had Karin gelezen dat de 28 km een vernieuwde route was. Niet dat dat voor ons veel uitmaakten want wij liepen deze tocht voor de eerste keer.

De tocht zou bijna geheel door het Natuurgebied De Onlanden gaan. Ik was hier al weleens een stukje doorgekomen met een andere wandeltocht.

De Onlanden is een natuur en waterberging in één.

Na een periode van hevige neerslag had de stad Groningen in 1998 te maken met wateroverlast. Dit was aanleiding tot het besluit om bovenstrooms van de stad een groot natuur- en waterbergingsgebied te realiseren in De Onlanden, een laag gelegen en vrijwel onbebouwd gebied in het dal van het Eelder- en Peizerdiep. Bij hoge waterstanden in de boezem, die door de stad Groningen loopt, kan de afvoer van dit beekwater naar de boezem tijdelijk worden gestremd. Er heeft zich inmiddels sinds 2011 in De Onlanden een moeras gevormd dat fungeert als leefgebied voor de otter en waar ook al zestig nieuwe vogelsoorten zijn geteld. In januari 2012, toen elders in de provincie Groningen door langdurige neerslag grote wateroverlast en overstromingsrisico’s optraden, heeft deze nieuwe waterberging succesvol gefunctioneerd; de stad Groningen ondervond geen wateroverlast. Doordat door de aanleg van deze waterberging de boezemkaden niet verhoogd behoefden te worden kon het waterschap zelfs ongeveer 80% besparen op de investeringskosten. 

bron: internet 

Even lopen we een klein stukje langs een autoweg en als we die overgestoken zijn om weer het natuurgebied in te gaan zagen we onderstaand bord in het grasland staan.
Toen we door de soort kijker keken zagen we hoe het er in dertienhonderd heeft uitgezien (de foto door de kijker is misschien niet helemaal scherp want ik heb deze op goed geluk moeten nemen)

 Peizermaden Dertienhonderd

Ik ben met zestien jaar van huis gegaan

weg van de boerderij, het vee, mijn moeders weefgetouw.

De hoge torens van de stad; daar liep ik heen!

Nog eenmaal keek ik om, en zag de huizen in het Westen,

de natte weiden, en de wouden, en het water;

dat kwam bij noordenwind tot aan de deur. Mijn vader zei:

"Dit huis is hoog en droog gebouwd; je zult het over eeuwen nog zien staan."

En het is waar: ik zie het nóg, als in een droom.

Dat De Onlanden een gebied is met veel water was goed te zien. Verschillende keren moesten we over bruggen. Regelmatig genoten we van de mooie uitzichten. 

Na 9.2 km bereikten we de 1e rust bij Molen "Woldzigt" in Roderwolde

De molen is een achtkantige stellingmolen uit 1852, vernoemd naar een voormalig herenhuis, en de hoogste van dit type in Nederland. De molen is gesticht door plaatselijke landbouwers voor het slaan van olie en veekoeken uit oliehoudende zaden, zoals kool- en lijnzaad. De grondstoffen werden aangevoerd over het Peizerdiep en de Schipsloot en uitgeladen in het haventje tegenover de molen. Het haventje is in 2006 gereconstrueerd nadat het in 1964 gedempt werd. Het raakte halverwege de twintigste eeuw in onbruik doordat het vrachtvervoer steeds vaker over de weg ging. Tegelijk bevinden op de verdieping zich twee maalstenen voor het malen van graan. Deze combinatie is uniek in Nederland en tegelijk is het de enige nog functionerende oliemolen in het land. In de aanbouw aan weerszijden van de molen woonden de arbeiders en molenaar. In 1976 vond grondige restauratie plaats.

bron: internet

Toen we het terrein van de molen opliepen zag Karin dat er pannenkoeken te koop waren en dat leek ons wel wat. Het was eens wat anders dan appelgebak en het meel wat gebruikt was was gemalen door de molen. Het was een heerlijk pannenkoek.

Na een poosje werd het weer tijd om verder te gaan. We liepen nog even door Roderwolde en daarna door het buurtschap Sandebuur
Roderwolde lag aan de weg van Roden naar Groningen en was daardoor een dorp van enig belang. Na de aanleg van de weg van Peize naar Groningen lag het niet langer aan de doorgaande route en daardoor werd het oude, landelijke karakter behouden. 
Sandebuur ligt op een hoge zandtong die boven het ingeklonken veen uitsteekt. De bebouwing ligt als een lint op deze natuurlijke hoogte, bewoners hielden zo droge voeten. 

bron: internet

We passeerden het Monument Oerwold.

Het in 2013 onthulde kunstwerk Oerwold  bestaat uit 7 ranke zuilen, opgesteld in een waaier. De stammen lopen taps toe en worden op 12 meter hoogte ieder gesierd met een groot glanzend eikenblad. De stammen moeten imponerende woudreuzen voorstellen die tot in de hemel reiken. Het kunstwerk symboliseert het verdronken oerwold en markeert tegelijk de entree naar Drenthe. Het kunstwerk is van Kunstenaar Evert van Fucht.

We kwamen langs een grondwatermeter en nadat we hier even een kijkje genomen hadden zagen we dat het peil van het grondwater goed was.

We kwamen in het natuurgebied de Stenhorsten . De akkers van De Stenhorsten worden beheerd zoals dat rond 1900 gebeurde. De akkers staan vol akkeronkruiden en trekken zo allerlei insecten. Een deel van de gewassen blijft 's winters staan als voer voor de dieren.

We passeerden het voormalige Tolhuis in Peizerwold uit 1884. Ik heb dit tolhuis al vaker op de foto gezet maar ik blijf het steeds een mooi huis vinden.

Toen we bijna 20 km gewandeld hadden kwamen we bij de tweede rust "Zorg- en logeerboerderij Achtersewold" Hier aten we ons broodje en dronken er wat.
Hierna begonnen we aan onze laatste 8 km.

Opeens vielen er zeer grote regendruppels uit de lucht en zag de lucht erg donker. Er zat niets anders op dan dat we onze regen-poncho's aan deden. Nu die hadden we hooguit 3 minuten aan of het werd alweer droog. Het duurde dan ook niet lang of we deden ze alweer uit.
Na een poosje gaan we de straat Het Beeld in.

De Onlanden waren vroeger: ONBEGAANBAAR EN ONHEILSPELLEND...

Al het water van het hoger gelegen Drenthe stroomde in de richting van de Waddenzee. Maar het meeste daarvan bleef hangen in het laagveengebied onder de Stad Groningen. Eeuwenlang een waardeloos stuk land, van daar de naam Onlanden. Je kon er niet wezen, niet wonen, niet werken. Een ondoordringbaar en onbegaanbaar gebied. Onheilspellend veen, waar je maar beter weg kon blijven. Wie er niets te zoeken had, bleef uit de buurt. Of je moest een heilig geloof hebben in een goede afloop. Zoals de monniken van het Klooster in Aduard. Zij trokken, op weg naar de afgraving in Zuidlaarderveen, dwars door het moeras. Dwars door het zompige moeras. De monniken wisten de weg. Althans,meestal, want er zijn ook verhalen van monniken die de Onlanden introkken en nooit meer zijn teruggevonden. Verre voorlopers. Halverwege hun barre tocht was een schuilplaats: 't Beeld. Een hoger gelegen stuk land waar je even op adem kon komen. Een plek om te eten en te bidden. Met wat bosjes als beschutting tegen de gure wind of de koude mist. Een plek om aan te sterken alvorens de gevaarlijke tocht te hervatten. Later zouden het de monniken zijn die begonnen met het ontwateren van het laagveen, het graven van kanalen en het opwerpen van dijken.

Zij waren daarmee de verre voorlopers van de mannen die later het gebied op de schop hebben genomen.

bron: internet

Toen we op de Madijk kwamen zagen we het kunstwerk de Drie Stoelen van kunstenares Ryan Horstman. Tot voor 1870 was de Madijk de enige route van Eelde naar Groningen.
Karin nam plaats op de stoel om te genieten van het mooi uitzicht. Ik waagde me er maar niet aan om op een stoel te klimmen. De route was zonder obstakels geweest en ik was niet van plan om er één op te zoeken.

Nadat we via een brug uit het natuurgebied gingen duurde het niet meer zo lang of we kwamen weer bij Kaap Hoorn waar het, in tegenstelling tot 's ochtends, veel drukker was. Militairen waren met allerlei voertuigen aanwezig  en dat had aardig wat bekijks, vooral van de jeugd.

In tegenstelling met de weersvoorspelling hadden we, op de 3 minuten regen na, uitstekend wandelweer. Ik vond het zelfs wat benauwd.

Toen we de routebeschrijving gingen ophalen kregen we dit shirt. Het was een prachtige wandeling. Ik raad iedereen aan die de Onlanden niet kent er eens een wandeling of fietstocht te maken. Het is werkelijk een schitterend natuurgebied.