Wereldhavendagen 02-09-2017 (deel 2)

Nadat we het Witte Huis van buiten op afstand bekeken en gefotografeerd hadden zei Mizzd, waarmee ik die dag een stadswandeling in Rotterdam deed en de Wereldhavendagen bezocht, dat we een saai stukje kregen waar niet veel te zien zou zijn. Nu voor mij was het helemaal niet saai want ik had daar nog nooit gewandeld.
Mizzd wees me op het kunstwerk ROTTE-DAM. Als zij het niet aangewezen had was ik er zo aan voorbij gelopen.

In opdracht van de gemeente Rotterdam ontwierpen de grafisch ontwerpers Robbert de Groot en Cees Boot het kunstwerk ROTTE-DAM, in de Wijnhaventunnel.

Het ontwerp bestaat uit een stalen wand waar het woord ROTTE-DAM in wortelvormen is uitgesneden. Fraai uitgelicht en al enigszins aan het roesten.

Het typografische kunstwerk ROTTE-DAM is gebaseerd op de roots van de stad. Het verwijst naar het ontstaan van Rotterdam aan de rivier de Rotte waar in 1260 een dam werd gelegd. Het gebied rondom de tunnel speelde vroeger een belangrijke rol in de groei van de stad. De oorsprong van de Rotterdam ligt hier geworteld.

Ook zagen we paal waarop, zo het leek, allemaal natte kranten zaten. Er stond geen bordje bij en ik heb er ook niets over kunnen vinden op internet.

We komen bij de Regentessebrug maar voordat we deze overgaan zien we eerst nog een grappig bewerkt elektriciteitskastje.

De Regentessebrug (1899) over de Wijnhaven is een ontwerp van gemeentearchitect D.B. Logemann. Het is een vaste brug die een houten hefbrug verving. De brug, een rijksmonument, is het enige tastbare herinnering aan vooroorlogse grandeur van de Wijnhaven.  De brug is rijk gedecoreerd en geïnspireerd op de monumentale 19de-eeuwse Parijse bruggen.

Boven de brugpijlers zijn in het midden vierlantarens en op de hoeken vier leeuwen aangebracht. De huidige Regentessebrug werd in  1899 vernoemd naar de regentes Emma toen zij samen met haar dochter Wilhelmina de brug officieel opende.

We kwamen bij de Leuvenhaven en het was goed te merken dat wij niet de enigen waren die een bezoek aan de Wereldhavendagen brachten want het begon nu toch wel aardig druk te worden.

We genoten van al het moois wat er in de haven lag.

Het baggerschip,  wat er lag, deed me aan mijn jeugd denken als er door zo'n schip weer een bom was opgebaggerd. Wij woonden aan de Oude Maas vlak bij de suikerfabriek en als daar gebaggerd werd werd er nogal eens een bom opgebaggerd.

We kwamen in de buurt van de Erasmusbrug en ik zag een heel kleurrijk beeld: "Het Marathonbeeld" zei Mizzd.

Het kleurrijke beeld is ontworpen door de Eindhovense kunstenaar Henk Visch. Het is onthuld vlak voordat de twintigste marathon van Rotterdam werd gelopen. Het Marathonbeeld is dan ook een geschenk van de Stichting Rotterdam Marathon aan de stad Rotterdam. Het 5 1/2 meter hoge ijzeren beeld lijkt van enige afstand kleiner dan het werkelijk is. Toch is het met zijn vele kleurige vlakjes een duidelijk signaal op de grotendeels grijze kade. Dat er een relatie is tussen dit beeld en de jaarlijkse duurloop wordt mede duidelijk gemaakt door de bordjes, die in de sokkel gemonteerd zijn. Daarop zijn de namen te lezen van alle mannelijke en vrouwelijke lopers, die de marathon van Rotterdam ooit gewonnen hebben. Maar ook de twintig kleuren die Visch op het beeld aanbracht, hebben een betekenis. Ze symboliseren de veelheid aan nationaliteiten van de deelnemers aan deze tot internationaal fenomeen uitgegroeide wedstrijd. Het beeld heeft uiteraard een plaats gekregen langs de looproute van de marathon.

Ook zagen we in de verte het oorlogmonument De Boeg. Het herdenkt de 3500 opvarenden van Nederlandse koopvaardijschepen die in de Tweede Wereldoorlog het leven verloren. 

Ook hadden we uitzicht op "De Hef"

De Hef is de populaire benaming van de Koningshavenbrug, een buiten gebruik gestelde spoorweghefbrug over de Koningshaven in Rotterdam, die het Noordereiland scheidt van de wijk Feijenoord. De brug vormde deel van de spoorlijn Breda - Rotterdam.

De brug wordt tegenwoordig niet meer gebruikt, omdat het treinverkeer sinds 24 september 1993 vanaf het Centraal Station tot station Zuid door de Willemsspoortunnel rijdt. Door de tunnel waren de Maasbruggen overbodig geworden en de Hef stond op de nominatie om te worden gesloopt. Na brede protesten van de Rotterdammers is daarvan afgezien. De brug is nu Rijksmonument.

Intussen was het lunchtijd geworden en toen we een restaurant met uitzicht op het water zagen namen we daar plaats. Lekker even van de voetjes af! Mizzd nam brood met zalm en ik met carpaccio. De sneeën brood waren flink dik zodat ik het brood niet helemaal op kon. Ik had net als Mizzd beter wit brood kunnen bestellen achteraf. Maar het smaakte ons beiden heerlijk.

We zagen een gebouw met een prachtige gevel naast het wereldmuseum. Ik weet niet wat voor gebouw het is maar het is in ieder geval wel heel erg mooi.

Toen we langs het Wereldmuseum liepen zagen we dat er een Open Dag was en je er gratis binnen mocht. Nu we besloten om daar dan ook maar een bezoekje te gaan brengen.

Er was net een nieuwe tentoonstelling POWERMASK (1 september 2017 t/m 7 januari 2018) De bezoeker wordt meegenomen naar de uiteenlopende werelden waarin het masker een rol speelt. In de tentoonstelling presenteert de Antwerpse modeontwerper Van Beirendonck de verschillende functies van maskers: de link tussen beeldende kunst en Afrikaanse maskers, het bovennatuurlijke en de rituelen rond maskers, maskers in hedendaagse mode, maskers als fetisj, en nog veel meer!

In de tentoonstelling vind je verschillende werken van uiteenlopende kunstenaars, fotografen en modeontwerpers met grote namen als:

Viktor & Rolf, Jean Paul Gaultier, Keith Haring en James Ensor.

Deze slippers leken enigszins op de slippers die ik aan had i.v.m. de nog steeds gevoelige tenen 

Veel foto's heb ik er niet kunnen maken want mijn accu van mijn camera was leeg en de reserve zat in mijn rugzak die ik in een kluisje had moeten doen.
Het werd nu wel erg druk toen we bij de Veerhaven kwamen. Hier stonden ook allerlei kraampjes met koopwaar maar daar waren wij niet voor naar de Havendagen gekomen. Wij keken liever naar de scheepjes.

Ik vond dat schip met de naam Zwerver ook wel een grappig met op de achtergrond het gebouw van Stichting Veerhaven Rotterdam.

Toen we weer terug liepen keken we wat meer naar de huizen en gebouwen die er om de haven stonden.

We kwamen langs het Atlantichuis en vroegen ons af wat het was. Ik las het volgende ervan op internet:

Het Atlantic huis is in 1930 door de bekende Nederlandse architect Buskens ontworpen als een bedrijfsverzamelgebouw. Dit was een primeur voor Nederland. Bij de entree van het Atlantic huis staan aan de gevel twee beelden van Willem Coenraad Brouwer. Ze verbeelden Hermes, de god van de handel, en Neptunus, de god van de zee.

Ook is het bijzonder dat er al direct in 1930 een parkeergarage onder het gebouw gerealiseerd is. De flexibiliteit die Buskens in 1930 ontwierp, heeft ertoe geleid dat de functiewisseling van kantoren naar appartementen in het gebouw te realiseren was. Tot november 2006 zaten de laatste kantoorgebruikers in het gebouw. Begin 2007 is het gebouw een Rijksmonument geworden.

Mizzd had al gezegd dat we met de watertaxi naar de overkant zouden gaan en gelukkig viel de wachtrij mee. De watertaxi voer kris kras door de vele bootjes heen die op het water waren en had er een aardige gang in. Ik hield me wel krampachtig vast maar ik vond het een geweldige belevenis. 

Toen we aan de overkant bij Hotel New York waren besloten we eerst wat te drinken op een terras.
Op het water werden allerlei demonstraties gegeven van allerlei bedrijven en hier was het helemaal erg druk.

Mizzd wees me een loop- en fietsbrug aan die in de bijnaam Hoerenloper heeft. 

Het is door deze loopbrug voor toeristen en Rotterdammers nog maar een kleine moeite om over te steken naar Katendrecht. Ook de Katendrechters zijn blij, want het is nu niet meer ver fietsen naar het centrum. De naam van de brug, De Rijnhavenbrug, lijkt verzonnen te zijn door een weinig fantasierijke ambtenaar. Gelukkig hebben de Rotterdammers inmiddels een daadkrachtig koosnaampje bedacht voor deze 106 meter lange ijzeren verbinding: De Hoerenloper. Alhoewel niet alle Katendrechters er even blij mee zijn, verwijst de naam naar het roemruchte en stoute verleden van Katendrecht, dé plek waar zeelieden voor vrouwelijk vertier, alcohol en andere verboden middelen terecht konden. 

Het was dat Mizzd er bekend is anders zou ik het sculptuur Lost Luggage Depot nooit gezien hebben want er stonden allerlei standjes voor.

De plaats van het sculptuur is een verwijzing naar de geschiedenis van de Wilhelminapier, waar decennialang emigranten aan boord gingen van passagiersschepen van de Holland-Amerika Lijn. Het monument staat op het plein voor het oude kantoor van de HAL, waar nu Hotel New York is gevestigd. Lost Luggage Depot bestaat uit een achthoekige stellage van drie niveaus. Alles is van gietijzer gemaakt en het totaal weegt ongeveer 65.000 kg. Koffers en tassen bevinden zich als afgietsel in de stellage, die belicht wordt door een lantaarnpaal. De stellage is zelf ook een afgietsel. De koffers en tassen komen uit verschillende tijdperken. Zo tref je er een plunjebaal aan van honderd jaar geleden, maar ook een computertas uit een recenter verleden.

We liepen langs de Nieuwe Maas en zagen dat er heel veel mensen op de brug stonden om het spektakel op het water te bekijken. Wij gingen ook de Erasmusbrug, alias "De Zwaan" over. Het was er een drukte van belang op.

We gingen weer terug richting centrum. De muurschildering op de muur verfraait de muur echt maar het is jammer dat het rolluik met graffiti verpest is.

We kwamen een shantykoor tegen bij het Maritiem Museum. Zo'n koor hoort natuurlijk bij een havengebeuren. We bleven er even staan om te luisteren.

Natuurlijk konden we het beeld de Verwoeste Stad niet overslaan. Dit beeld zag en kende ik al vanaf mijn kinderjaren als we naar Rotterdam gingen. Het maakte altijd veel indruk op me.

Het beeld van beeldhouwer Ossip Zadkine is het belangrijkste oorlogsmonument van Rotterdam en sinds 2010 een Rijksmonument.

Het bronzen beeld van een persoon zonder hart die zijn handen in wanhoop opheft verbeeldt heel duidelijk het leed van Rotterdam dat haar stadshart door het bombardement van mei 1940 kwijt raakte. Op 15 mei 1953 werd het beeld geplaatst

Even verderop zagen we een beeld wat ik niet echt mooi vond "Cascade van Joep Lieshout".
Het kunstwerk heeft als bijnaam "De Druiper"

Het kunstwerk is een acht meter hoge sculptuur. Cascade is gemaakt van polyester. Achttien op elkaar gestapelde olievaten, die als een waterval uit de lucht lijken te vallen, vormen samen een monumentale zuil. Uit de levensgrote vaten druipt een stroperige massa, waarin gestalten zijn te ontwaren van een twintigtal menselijke figuren. Het zijn anonieme wezens, in vaak dramatische poses. Een enkeling klimt omhoog. Vergeleken met de robuuste contouren van de oliedrums zijn de figuren slap en vormeloos. Desondanks vormen deze gestalten een netwerk dat de zuil tot steun dient. Vaten en menselijke gestalten, harde en slappe vormen, zijn met elkaar versmolten tot één geheel.

Als inspiratiebron noemt de maker overwinningszuilen, vooral de Pestsäule in Wenen. Ook verwijst het naar de recessie en de banken, die zich in nabijheid van het kunstwerk bevinden. 

Hierna leidde Mizzd me daar het Schielandhuis.

Het gebouw is gebouwd tussen 1662 en 1665 in opdracht van het Hoogheemraadschap van Schieland.

Het idee van het bouwen van het gebouw was dat het een soort stadspaleis moest worden. Het polderbestuur kon er vergaderen en dan had het een soort functie als wat een gemeentehuis nu is. Men is er nooit achter gekomen wie de architect was, maar het vermoeden bestaat dat dit Pieter Post. Hij werkte in de tijd van het Hollands classicisme en het gebouw heeft daar veel van weg. Daarom is het idee ontstaan dat hij wel eens de architect van het gebouw had kunnen zijn. Jacob Lois zou dan het concept van Post uitgewerkt hebben en heeft het verder tot uitvoering laten komen. Dat we het niet precies weten, komt omdat er een brand is geweest die de documenten die hier iets over zeggen heeft doen vernietigen. Het was daarnaast ook tragisch dat tijdens deze brand een belangrijke schilderijencollectie van kunstverzamelaar Boijmans verloren is gegaan. Het Schielandshuis is echter prima bewaard gebleven tijdens deze brand.

We passeerden het beeldje "Evenwichtje" van Evert den Hartog. Wij vonden dat ze er niet zo netjes bij zat.

Evert den Hartog is bekend om zijn licht gestileerde bronzen mensfiguren. Hij laat zich inspireren voor zijn beelden door onder andere dieren, maar ook door zijn dochter, die aan ballet doet. Hij streeft in zijn werk naar een zekere humor en lichtheid. Den Hartog maakte een aantal ballerina’s, die een plaatsje in Rotterdam gevonden hebben. Dit meisje is verwant aan de dansende ballerina’s, doordat ook zij zich balancerend in evenwicht weet te houden. Het beeldje is in 1990 opgeknapt en opnieuw geplaatst aan de Korte Hoogstraat op initiatief van de winkeliersvereniging. Samen met het "Lezend Meisje" en de "Spelende Beertjes" is dit werk onderdeel van een reeks zeer geliefde bronsbeeldjes in het winkelgebied van Rotterdam.

We gingen de Beurstraverse (ofwel Koopgoot) in. Dit is een winkelstraat in de Nederlandse stad Rotterdam. De straat ligt onder het straatniveau van de Coolsingel.

De verdiepte winkelpassage, in de volksmond "de Koopgoot" genoemd, loopt dwars onder de Coolsingel door. De traverse verbindt twee belangrijke winkelstraten, de Lijnbaan en de Hoogstraat.

Er stonden een paar bankjes in de "Koopgoot" Mizzd ging even van de voetjes af want we hadden al een hele afstand afgelegd vandaag.  

Mizzd stelde voor om een andere straat richting het Centraal Station te nemen dan de Lijnbaan, namelijk de Karel Doormanstraat en laten we daar nu net IJssalon Capri tegen komen die het lekkerste ijs van Rotterdam schijnt te hebben. Ik ben er nog steeds niet van overtuigd dat dit toevallig was want ik weet dan Mizzd gek op ijs is, hahaha.

Omdat ik nog een hele treinreis moest maken besloten we om op weg naar het station te kijken of we ergens nog een kleinigheidje konden eten.

We kwamen langs het Italiaans restaurant  Caffé Italia waar we zagen dat ze een geitenkaas salade op de kaart hadden staan. Wij zijn hier beiden gek op dus dat leek ons wel wat.

Nu de salade was echt de moeite waard want deze smaakte heerlijk.

We hadden ongeveer nog een half uur de tijd voordat onze treinen zouden vertrekken. We namen nog even plaats op een bankje in de hal van het station.

Hier kreeg ik nog een mooie plaid en een zak dropjes voor mijn verjaardag waar ik als kattenliefhebster natuurlijk erg blij mee was.
Nog hartelijk dank voor de cadeautjes. De plaid is heerlijk want ik heb deze al gebruikt voor een dutje op de bank.

Het was zoals altijd weer een hele gezellige dag met Mizzd en ik wil haar dan hartelijk bedanken voor de fijne rondleiding die ze me gaf. We hebben die dag heel wat afgelopen en ik heb heel wat gezien van het mooie Rotterdam. Ook troffen we het met het weer.
Ik ben benieuwd waar ons volgende uitstapje naar toe zal gaan.
Ook voor dit verslag heb ik een paar foto's van Mizzd gebruikt en de cursieve tekst komt van internet.