Wereldhavendagen 02-09-2017 (deel 1)

Ik had een poosje terug met mijn (blog)vriendin Mizzd voor de eerste zaterdag in september afgesproken dat we een stadswandeling in Rotterdam zouden gaan doen. Het bleek dat er dat weekend ook de Wereldhavendagen in Rotterdam waren.
Daarom besloten we om zowel een stuk van de binnenstad van Rotterdam te gaan doen en ook wat van de Havendagen mee zouden gaan pikken.

Wereldhavendagen is een groot evenement in de haven van Rotterdam. Het is bedoeld om kennis te maken met en een kijkje achter de schermen van de Rotterdamse haven. Het evenement trekt jaarlijks vele bezoekers. De Wereldhavendagen vinden ieder eerste weekend van september plaats.

Tijdens de Wereldhavendagen worden alle facetten van de haven aan de bezoeker getoond. Haven en stad zijn in Rotterdam natuurlijk nauw met elkaar verbonden. Bezoekers worden op een informatieve en ludieke manier geïnformeerd over wat er in de haven gebeurt en er vindt allerlei havenspektakel op het water plaats.

Manlief bracht me naar de trein in Groningen zodat ik niet al te laat in Rotterdam zou zijn. Het eerste stuk van mijn treinreis was de nevel een pracht gezicht vanuit de trein (doordat de trein zo hard ging zijn de foto's  helaas niet scherp)

Op het station ontmoette ik Mizzd, hoewel ik haar eerst even niet zag. Ik meende dat haar trein eerder was aangekomen dan die van mij maar dat bleek niet zo te zijn.

Rotterdammers geven graag bijnamen aan gebouwen etc. De bijnamen voor het Centraal Station zijn "Station Kapsalon", "De Haaienbek" of "De Grote Muil".

Een “kapsalon” is een combinatie van patat, shoarma, salade, sauzen en kaas, die  jaren geleden in Rotterdam-West ontstond, waar een kapper het gerecht vaak bestelde bij een shoarmazaak.
Mizzd vroeg of ik al gelijk behoefte had aan koffie anders gingen we bij Dudok koffie drinken met hun beroemde appeltaart. Nu dat leek me een prima plan.
Als je in Rotterdam bent moet je natuurlijk ook over de Lijnbaan lopen en dat deden we dan ook. We kwamen er het beeld van het Lezend Meisje tegen van Huib Noorlander (1928-2004)
Dit beeld was een geschenk van de Rotterdamse Boekverkopers aan de gemeente, ter ere van de vijfentwintigste Boekenweek in 1960. Rotterdam kende na de Tweede Wereldoorlog vrij veel boekhandels, die de boekenweek een lokaal gezicht wilden geven door het beeldje aan te bieden aan de gemeente. 
En een beeld van de Twee Spelende Beren.

Dit beeld van Anne Grimdalen (1899-1961) staat symbol voor de hartelijke banden tussen Rotterdam en Oslo. In 1951 kreeg de Maasstad van de Noorse hoofdstad (voor de eerste maal) een kerstboom, een traditie die tot op de dag van vandaag voortduurt. In 1956 besteedde de net nieuwe Lijnbaan aandacht aan Oslo met een tentoonstelling die werd geopend door de burgemeester van Oslo. Toen de tentoonstelling sloot, kreeg de Vereniging Winkelpromenade van de Noorse ambassadeur dit beeld aangeboden. 

Voor ons doemde het mooie stadhuis van Rotterdam op.

Het stadhuis is gebouwd tussen 1914 en 1920 naar een ontwerp van Henri Evers. Het is een van de weinige gebouwen in het centrum van Rotterdam die het bombardement van 14 mei 1940 hebben doorstaan.

In een nis van het stadhuis staat op een sokkel een bronzen standbeeld van Johan van Oldenbarnevelt

In halfronde nissen aan weerszijden van de hoofdingang zijn twee mooie reliëfs te zien.
Op internet vond ik de volgende uitleg want wat de tekst U.P.N.O betekende wisten we niet.
De reliëfs zijn van kunstenaar Simon Miedema (1860-1934) 
U.P.N.O. (= Ultra Poss Nemo Cogitur, vertaald is dat: Tot meer dan hij kan, wordt niemand gedwongen.
De reliëfs stellen de Portier en de Fiscus voor stond er.

Naast het stadhuis bevindt zich het Hoofd Postkantoor.

Het hoofdpostkantoor is een voormalig postkantoor en nu een rijksmonument .

Ook het postkantoor is net als het Stadhuis relatief ongeschonden de oorlog doorgekomen.
Het is ongeveer tezelfdertijd gebouwd als het naast gelegen stadhuis. Omdat men niet wilde dat het postkantoor even prominent aanwezig zou zijn als het stadhuis, plande men het verder van de straat af. De bedoeling om het postkantoor “naar achteren” te halen maar had volgens sommigen een averechts effect, omdat het postkantoor, anders dan het stadhuis, nu een voorplein kreeg.

Patisserie Dudok kwam in zicht en wij zochten een plaatsje. Nu het was goed te zien dat hun appelgebak beroemd is want het was er flink vol. Nu ik moet ook zeggen dat het heel lekker gebak was. Nadat we genoten hadden van dat hele lekkere appelgebak moesten we verder want we hadden veel op ons programma staan om te gaan bezichtigen.

We gingen nu richting de Grote of Sint-Laurenskerk, vaak kortweg Laurenskerk genoemd. Het enige overblijfsel van het middeleeuwse Rotterdamse stadscentrum. Eerst passeerden we het standbeeld van Desiderius Erasmus dat ontworpen werd door beeldhouwer Hendrick de Keyser.

We kwamen langs het Erasmusmonument. Op deze plek heeft het huis gestaan waar Erasmus in oktober 1466 geboren is. 

Hierna gingen we naar de Markthal. Deze had ik al heel lang op mijn verlanglijstje staan om eens te gaan bezoeken.

De binnen gevel van de Markthal is bekleed met een groot kunstwerk van Arno Coenen en Iris Roskam, getiteld Hoorn des Overvloed. Deze titel verwijst naar de Cornucopia, een hoorn uit de Latijnse mythologie die overvloed en verzadiging symboliseert. Het kunstwerk toont sterk uitvergrote vruchten, groenten, granen, vissen, bloemen en insecten. Op de achtergrond is ook de St. Laurenskerk met toren te zien.

Nee, een kroket namen we niet

En ook de snoepkraam deden we niet aan

Vlakbij de Markthal staat het Toonermonument, "Ode aan MartenTooner".  Natuurlijk gingen we er even een kijkje nemen.

Het werd in 2002 onthuld ter ere van de negentigste verjaardag van Marten Toonder. Het is een obelisk van ruim zes meter hoog, met Tom Poes fier bovenop een wereldbol. Aan de voet van de obelisk zijn op een bank vier bekende figuren uit de strips van Toonder te vinden: markies De Cantecler, burgemeester Dickerdack, professor Sickbock en schilder Terpen Tijn.

Voordat we verder gingen wilde ik iets in mijn rugzak doen. Omdat Mizzd in het begin gezegd had dat ik op moest passen voor zakkenrollers had ik een cijferslotje gebruikt om mijn rugzak af te sluiten. Nu het duurde wel even voordat ik het weer open had hoewel ik de cijfercombinatie wel wist.

We gingen richting de bekende kubuswoningen. De kubuswoningen vormen met de naastgelegen Blaaktoren een bekend herkenningspunt in de stad. De Blaaktoren is een woontoren aan de Binnenrotte bij de Blaak in Rotterdam. Aan het opvallende puntvormige dak ontleent het gebouw zijn meer bekende bijnaam "Het Potlood".

Zo'n kubuswonning is van binnen te bekijken en natuurlijk leek mij dit wel wat. Mizzd had deze al vaker bezocht. Ik moet zeggen dat de ruimte me tegenviel. Ook moet je goed ter been zijn wil je er kunnen wonen. Ook de meubels etc. moeten volgens mij speciaal gemaakt worden. Zelfs als je een gebroken voet hebt kun je er tijdelijk niet wonen.  

We kwamen bij de Oude Haven en zagen het Witte Huis en de Willemsbrug op de achtergrond. Ook de historische Scheepshelling Koningspoort bevindt zich in de Oude Haven.

De Oudehaven is niet de oudste haven van Rotterdam; dat was feitelijk een steiger in de gracht ten zuiden van de Middeldam, de latere Hoogstraat, welke gracht nu nog gedeeltelijk bekend is als Steigersgracht, maar die destijds "toepasselijk Steyger” heette.

We gaan de Spanjaardbrug over.

De Spanjaardsbrug uit 1886 ligt over het water waar het Haringvliet en de Oude Haven in elkaar overgaan. Het ontwerp van de brug is van ir. G.J. de Jongh. De beweegbare dubbele stalen bascule brug, aangedreven op waterkracht, is een rijksmonument.

We kwamen nu ook vlakbij Het Witte Huis wat een rijksmonument is.

Het Witte Huis is een gebouw dat een tijdlang het hoogste kantoorgebouw van Europa is geweest. Het heeft in 1940 ook als een van de weinige gebouwen in het stadscentrum het bombardement op Rotterdam doorstaan. Het was de eerste wolkenkrabber van Rotterdam en wordt door sommigen ook als eerste wolkenkrabber in Europa beschouwd (al wordt die titel meestal aan de Boerentoren in Antwerpen toegekend).

Het bouwwerk werd in de tijd van ontstaan als "wolkenkrabber" beschouwd.  

Het tien verdiepingen tellende gebouw is uitwendig bekleed met natuur- en geglazuurde (witte) baksteen, waarin decoraties zijn opgenomen met bloemmotieven in Art-Nouveautrant 

Mizzd keek even door een verrekijker wat volgens mij geen echte verrekijker was maar je kon erdoor zien hoe het er daar vroeger heeft uitgezien.

Voor dit verslag heb ik een paar foto's van Mizzd gebruikt en de cursieve tekst komt van internet.
Zie voor het vervolg deel 2