Stedentripje naar Venetië 5, 6 en 7 december 2017

plaatje van internet

In eerste instantie zou ik met Belinda, Heleen en Marina een stedentripje naar Gent gaan maken maar toen Kruidvat deze zomer een actie had voor een verrassingsuitje voor maar €89,- besloten we dit te doen. Voor het bedrag van €89,- hadden we de vliegreis en een hotel met ontbijt. Na een week hoorden we al dat onze bestemming Venetië zou worden. We vonden dat alle vier een geweldige bestemming want we waren er nog nooit geweest.

We vlogen vanaf Eindhoven en mijn vriendinnen haalden mij als laatste op. We hadden een avondvlucht. De autorit verliep voorspoedig. Onderweg hielden we wel even een stop voor een sigaretje voor Marina op een parkeerterrein en we aten onderweg ook nog een hapje bij Van der Valk in Uden.

Ruim op tijd arriveerden we op Eindhoven Airport en toen begon het wachten totdat we konden gaan instappen. We vlogen met Ryanair naar het vliegveld Treviso in Venetie. Op dit vliegveld komen de vluchten van de prijsvechters aan.

Heleen, die we tot onze reisleidster benoemd hadden (want zij is een geboren leidster), had thuis al opgezocht hoe we van het vliegveld bij ons hotel konden komen (het hotel lag in de wijk Favaro Veneto) Eerst moesten we met een speciale bus en daarna met een tram en dan kwamen we vlak bij het hotel uit. De retourkaartjes voor de bus konden al bij het vliegveld gekocht worden.

Zonder problemen bereikten we ons hotel, wat wel wat gedateerd was van binnen maar wel heel schoon en het personeel was ook erg behulpzaam in het geven van informatie. Nadat we onze spullen op de kamer gezet hadden gingen we in de buurt nog even op zoek naar een tentje waar we iets kleins konden eten.
Het was min of meer een take-away restaurantje maar het was ook mogelijk om binnen in een hoekje te blijven staan. Ik ging voor een broodje kebab wat me heerlijk smaakte. De anderen namen een stuk pizza maar ik ben niet echt gek op pizza.

De andere dag waren we al bijtijds in de ontbijtzaal want we wilden zoveel mogelijk uit deze hele volle dag dat we in Venetië waren halen.

We verlieten ons hotel en gingen op zoek naar de tabakszaak waar je kaartjes voor de tram naar Venetië kon kopen en toen gingen we met de tram naar Venetie. 

Ik had voor mijzelf een paar dingen die ik heel graag wilde zien. Zo stond natuurlijk het San Marcoplein en de San Marcobasiliek op mijn lijstje.
Het San Marcoplein  is het het centrale plein van Venetië. Het plein wordt gezien als één van de mooiste pleinen ter wereld en bestaat uit twee delen: de Piazza en de Piazzetta. De Piazzetta is het deel van het plein dat aan het meer van Venetië ligt. De Piazza wordt gezien als het hoofddeel van het San Marcoplein. Het middeleeuwse plein ziet er vrijwel geheel nog zo uit zoals het in de middeleeuwen aangelegd is. Het historische karakter van het plein heeft ervoor gezorgd dat het tot de belangrijkste elementen behoort van het oude Venetië. Het San Marcoplein wordt ondanks de inschrijving op de Werelderfgoedlijst van UNESCO wel bedreigd. Het is het hoge water dat steeds vaker ervoor zorgt dat het plein onder water komt te staan. De langzaam stijgende zeespiegel zorgt ervoor dat bij hoogwater het San Marcoplein (deels) onder water komt te staan.

Van alle kerken in Venetië is de San Marcobasiliek waarschijnlijk de meest indrukwekkende. De middeleeuwse basiliek staat aan het San Marcoplein en is een bonte mix van verschillende stijlen. Het gebouw heeft hierdoor een uniek eigen uiterlijk gekregen dat niet zomaar met een ander kerkgebouw te vergelijken is. Het meest indrukwekkende zijn wel de vele mozaïeken op de plafonds en de wanden. De vele goudtinten die hierbij gebruikt zijn zorgen voor een compleet ‘over de top’ uiterlijk. Dergelijke mozaïeken zijn aan de buitenkant in mindere mate ook te aanschouwen.

Volgens de overlevering werd in 828 het lichaam van Marcus uit Alexandrië door Venetiaanse zeelieden ontvreemd en naar Venetië overgebracht. De legende vertelt dat zijn lichaam verborgen werd onder een stapel varkensvlees, zodat de moslims daar niet onder wilden kijken. Om het graf van Marcus werd later de Basiliek van San Marco gebouwd. Zijn relikwieën zijn daar nog te bewonderen. Kopten echter geloven dat het hoofd van Marcus in Alexandrië achterbleef, waar het bewaard wordt in de "Koptisch-orthodoxe kathedraal van Sint Marcus". In 1968 kreeg een delegatie van de Koptische Kerk een stukje bot van Marcus uit handen van paus Paulus VI.

Het was wel jammer dat er in de basiliek geen foto's genomen mochten worden want je keek daar werkelijk je ogen uit. Heleen en ik hadden er een kaars willen opsteken maar er lagen helaas geen kaarsen meer dus dit ging helaas niet door.

Intussen was het tijd geworden om iets te drinken. We wisten dat dit op het San Marcoplein erg duur zou zijn maar toch kozen wij hiervoor. De prijzen waren werkelijk schandalig hoog op de prijslijst en toen ik er een foto van wilde maken werd me dit verboden. Dat ik later een foto van de rekening nam konden ze me natuurlijk niet verbieden, ha,ha.

Midden op het Piazza San Marco in Venetië staat ook de bijna honderd meter hoge Campanile.

De klokkentoren van de Basilica di San Marco. Op deze plek stond al in de negende eeuw een klokkentoren op dezelfde plek. De huidige toren, met een spitse toren die in bijna heel Venetië te zien is en waarop de gouden aartsengel Michaël prijkt, dateert van 1514. Toch is de toren die je nu ziet niet heel oud. In de zomer van 1902 stortte de toren namelijk in toen men er een lift in wilde bouwen. De Venetianen bouwden de toren weer precies zo op als hij voor de ineenstorting was, op precies dezelfde plek.

De Campanile heeft een spiraalvormige opwaartse gang, die tot de top leidt. Zo konden hoogwaardigheidsbekleders te paard tot helemaal boven in de toren rijden.

De Torre dell'Orologio is een minder bekende attractie aan het Piazza San Marco in Venetië.

De toren met de schitterende astronomische klok geeft, zoals de naam al doet vermoeden, niet alleen de tijd aan, maar ook de verschillende fasen van de maan en de beweging van de zon langs alle sterrenbeelden. De geschiedenis van de toren begint vrij gruwelijk. De makers van het ingenieuze uurwerk, dat in die tijd (eind vijftiende eeuw) als een regelrecht wonder werd beschouwd, mochten volgens de opdrachtgever niet in staat zijn om een zelfde uurwerk voor anderen te maken. Om dit te voorkomen, werden de ogen van beide ontwerpers uitgestoken...

De twee metalen figuren die elk uur de klok slaan, worden door de Venetianen ook wel i Mori, de Moren, genoemd – naar het schijnt vanwege de donkere kleur van het metaal. De oudere Moor, met baard, slaat het eerst, de jongere Moor volgt zijn voorbeeld. Wie een Venetiaan naar de Torre dell’Orologio zal vragen, krijgt soms een wat vragende blik, de Torre dei Mori kent echter iedereen!

Rond 6 januari (Driekoningen) en 15 augustus (Ferragosto) zie je niet alleen de twee Moren, maar ook de aartsengel Gabriël en de drie wijzen uit het oosten. Zij komen elk uur even naar buiten, om een buiging te maken voor de bronzen Madonna. De houten beelden van een engel met trompet en de drie koningen worden op mechanische wijze langs Maria met Kind gevoerd, alsof ze inderdaad op bezoek komen bij de pasgeboren Jezus om hun geschenken aan te bieden

Hierna gingen we richting het Dogenpaleis wat ook op mijn lijstje stond om te bekijken. 

Het dogenpaleis was vroeger het paleis van de doge, de leider van de toenmalige Republiek Venetië. Het dogenpaleis ligt ook aan het San Marcoplein en behoort tot de meest belangrijke en indrukwekkende niet-religieuze gotische bouwwerken van Italië. Het paleis is tussen 1309 en 1424 gebouwd op een fundament dat stamt uit de negende eeuw. Tegenwoordig wordt Venetië niet meer bestuurd door dogen. Het dogenpaleis is nu een bezienswaardigheid waar je als toerist je kunt verwonderen over fraaie architectuur, de bijzondere kunstwerken en de prachtige vertrekken. 
Wij bezochten het niet van binnen.

Vlak bij het Dogenpaleis zagen we ook de Brug der Zuchten welke ook op mijn lijstje stond welke ik graag wou zien.

De Brug der Zuchten is één van de bekendste en meest gefotografeerde bruggen van Venetië. 

De brug verbindt het dogenpaleis met de gevangenis waarin ooit Galileo Galilei en Casanova opgesloten zaten. De naam "Brug der Zuchten" komt voort uit de zucht die gevangenen lieten horen op het moment dat ze over de brug naar de donkere kerkers gingen en door de smalle raampjes van de brug voor de laatste keer het daglicht zagen. De brug Ponte della Paglia is door de Brug der Zuchten zeer druk bezocht. Dat komt omdat je vanaf deze brug een prima uitzicht hebt op de Brug der Zuchten. 

Op deze brug worden dan ook een groot aantal foto’s en selfies genomen. Ook Heleen en ik werden op deze brug op de foto gezet.

Vlakbij het Dogenpaleis in het Canal Grande lagen heel wat gondels en omdat je als je in Venetië bent je toch zeker wel een tochtje in een gondel moet maken vind ik gingen we vragen wat de kosten waren. Hoewel niet echt goedkoop gingen we er toch voor.

De Venetianen vestigden zich in de 6e eeuw na Christus op de eilanden van de lagune bij het tegenwoordige Venetië, opdat barbaren hen niet konden bereiken. De lagune bestond uit kleine eilanden met een netwerk van smalle kanalen, niet diep genoeg voor de grote zeeschepen van de barbaren.

Het leven op de lagune werd mogelijk gemaakt door het gebruik van een smalle, lichte boot die mensen en goederen kon vervoeren. Deze boot werd bestuurd door een enkele roeier, de gondelier, die op de achterkant van de boot stond, zodat hij goed zicht had. Voor de besturing en voortstuwing maakte hij gebruik van een enkele roeiriem in een open dol. Doordat de riem lang was en voorzien van een groot blad kon de staande gondelier effectieve slagen maken. Dit vaartuig kunnen we als de voorloper van de huidige gondel beschouwen. Al in de 11e eeuw moet dit vaartuig in de lagune gevaren hebben. 

Zeker drie kwartier duurde onze tocht en de gondelier gaf ons allerlei informatie over de gebouwen etc. waar wij langs kwamen.

Intussen hadden we ook een restaurantje gevonden waar we een hapje aten. Maar al snel gingen we weer verder. 

In Venetië zie je over al maskers hangen die je als souvenir kan kopen. Zowel goedkope als hele dure.

Deze Venetiaanse maskers kunnen versierd zijn met dierenhuiden, stof, juwelen en opvallende gekleurde veren waardoor de maskers een echte visuele magneet zijn.

De geschiedenis van de Venetiaanse maskers gaat terug tot de Romeinse tijd, maar het echte moment van glorie kwam pas rond de 18e eeuw. Hoewel we de maskers deze dagen associëren met carnaval, vroeger werden de maskers voor verschillende malen per jaar gebruikt. Bijvoorbeeld wanneer men naar het theater ging of een officiële gelegenheid moest bijwonen. De maskers garandeerde anonimiteit en waren dus perfect voor mensen van stand die op die manier konden communiceren met de arbeiders en boeren. De maskers werden zelfs gebruikt voor het deelnemen aan samenzweringen en geheime romantische ontmoetingen.

Natuurlijk moesten we ook de oudste en meest bekende brug over Het Canal Grande 

de Rialtobrug (Ponte di Rialto) gaan bekijken. Dat de brug erg populair is goed te merken aan de drukte. De meeste toeristen maken selfies of  fotografeert anderen op de brug.  

Je kunt langs de twee buitenkanten over de brug lopen, maar je kunt er ook voor kiezen het middenpad te nemen. Je hebt dan niet het fraaie uitzicht over het Canal Grande, maar loopt tussen de winkeltjes op de Rialtobrug door.

De grote brug heeft een breedte van maar liefst 22,9 meter. De huidige brug stamt uit de zestiende eeuw. Hij verving de houten brug die niet goed bestand was tegen het gewicht dat een grote massa mensen op de brug veroorzaakt. Na de laatste instorting in 1524 werd er werk gemaakt van een stenen variant. De Rialtobrug die er nu staat is daarvan het resultaat. Hij was in 1591 helemaal gereed en overspant het Canal Grande net als zijn voorganger met één boog.  

Natuurlijk zijn er nog heel veel andere dingen in Venetië te bezoeken maar als je er maar een volle dag voor hebt moet je natuurlijk keuzes maken.

Soms vonden we het wel een beetje een doolhof met de vele brug en straatjes maar we genoten erg. Ook troffen we het met het weer. Iedere dag was het zonnig.

We besloten voordat we terug gingen naar ons hotel met de tram om eerst nog ergens koffie te drinken. 

We hadden het plan om in de buurt van ons hotel 's avonds te gaan eten maar hoewel de receptionist van ons hotel vertelde waar we een restaurant konden vinden zagen wij niets anders dan take-away restaurants. Toen besloten we maar om weer naar Venetië te gaan. Deze keer nam ik ook iets Italiaans namelijk spaghetti carbonara

De volgende dag zouden we alweer terug naar Nederland vliegen. Heleen had gezien dat het beginpunt van de bus waarmee we naar het Vliegveld moesten in Venetië was. Zij kwam met het voorstel dat we weer naar Venetië zouden gaan en onze bagage mee zouden nemen zodat we daar 's middags op de bus konden stappen. 

We vertrouwden weer geheel op Heleen die de plattegrond nog eens bekeek. Ook kwamen we langs een gebouw waarop stond dat het Het Belgische Consulaat was maar dat kon ik me nauwelijks indenken want het zag er zeer verwaarloosd uit.

We gingen nog een keer naar de San Marcobasiliek want Heleen wilde toch nog wel graag daar een kaarsje opsteken. Aangezien je daar niet met rugzakken binnen mag bleef Marina buiten wachten.

Gelukkig lagen er nu nog wel kaarsen en konden Heleen en ik een kaarsje opsteken.

We besloten eerst nog ergens wat te gaan eten voordat we de bus naar het vliegveld zouden nemen. Ook deze keer koos ik weer voor spaghetti carbonara. Ruim op tijd waren we op het vliegveld.

Aangezien we vrij laat op Eindhoven aankwamen hadden we besloten om een hotelovernachting in Oisterwijk te boeken anders zou het diep in de nacht geweest zijn dat we thuis zouden komen en het zou natuurlijk ook niet zo prettig zijn voor degene die zou rijden.

De andere morgen vertrokken we na een heerlijk ontbijt en reden gelijk naar huis omdat er sneeuw voorspeld was en af en toe sneeuwde het ook iets.

Ik heb genoten van ons uitstapje. Wel kwam ik tot de conclusie dat ik me beter had moeten voorbereiden op de bezienswaardigheden maar in zo'n korte tijd kan je natuurlijk ook niet alle bezienswaardig zien. We troffen het erg met het weer. Het voordeel om in deze periode naar Venetië te gaan is dat het niet overdreven druk is.
Meiden bedankt voor jullie gezelligheid en wat mij betreft houden we er zo'n uitstapje in.