Wandeltocht de Krim 16-12-2017

Al maanden hadden mijn wandelmaatjes en ik het plan om in De Krim op zaterdag 17 december de Wandeltocht te gaan lopen die georganiseerd werd door v.v.DKB. Uiteindelijk gingen alleen Janny en ik want Heleen was het weekend naar Duitsland en Karin melde zich vrijdag af i.v.m. rugklachten.
Janny haalde mij op en toe wij een paar kilometer op weg waren kwam ik er achter dat ik mijn fototoestel vergeten was. Gelukkig hadden we beiden wel ons smartphone bij ons en konden dus wel wat foto's maken maar ik gebruik toch liever mijn fototoestel.
Toen we in de startlocatie waren kwam ik er ook nog achter dat mijn wandelboekje nog thuis lag. Ik was dus niet al te best bij de les geweest bij het inpakken van mijn rugzak.
We schreven ons in voor de 20 km en nadat we koffie gedronken hadden begonnen we aan ons tocht.
Het was wel even oppassen want op de straatklinkers was het wel glad op sommige plekken.

Toen we het dorp uit waren kwamen we al snel in de Vloeivelden De Krim. 

Dit is een bijzonder interessant vogelgebied. Het gebied is van oorsprong een spoelwaterbassin van aardappelmeelfabriek AVEBE. Nadat de fabriek in 1990 stopte werd het gebied steeds aantrekkelijker voor steeds meer vogelsoorten, waaronder diverse zeldzame soorten als de geoorde fuut, visdief, zwartkopmeeuw, zomertaling, ransuil, kerkuil en blauwborst. Wanneer in de winter duizenden taiga- en toendrarietganzen hier in de avondschemer neerstrijken, is dat een fenomenaal gezicht.

We passeerden een insectenhotel wat er in deze tijd van het jaar verlaten bijlag.

Janny ging even bij de vogelkijkhut een kijkje nemen maar er waren geen vogels te zien. Ik wachtte beneden want het trapje zag er wat glad uit en er zat geen leuning.

Toen we nog in het dorp liepen hadden we het geluid al van de Midwinterhoorn gehoord maar nu zagen en hoorden we Midwinterhoornblazer ook die op de Uitkijktoren stond.

Het gebruik  van de Midwinterhoorn zou volgens een algemeen verbreide opinie zijn oorsprong vinden in de Germaanse joelfeesten, de feesten die zich afspeelden rond de midwinter-zonnewende (21 december). De voorloper van de midwinterhoorn, de ossenhoorn, zou rond die tijd geblazen zijn om de god Odin of Wodan te helpen bij zijn jacht op de wolf Fenrir, die de zon verslindt waardoor het altijd donker zal zijn. Als Wodan erin slaagt de Fenrir te verjagen, dan zal het licht terug kunnen komen.

Zowel de ossenhoorn als de midwinterhoorn werden ook als communicatiemiddel gebruikt. Zo is in Drenthe de boerhoorn bekend. Deze werd door de boerrichter, die aan het hoofd van de boerschop stond, gebruikt om de boeren bijeen te roepen. Van de midwinterhoorn is onder andere bekend dat hij in de grensstreek ook gebruikt werd om smokkelaars te waarschuwen voor de politie. 

Op sommige plekken lag ook nog wat sneeuw. De tocht ging voor het grootste gedeelte over onverharde paden. En soms was het wel heel erg drassig en dat is altijd extra oppassen geblazen als je op lage wandelschoenen loopt.

Omdat ik nogal snel val heb ik wel heel veel naar de hakken van Janny gekeken en volgde ik haar dus op de voet.

We naderden onze eerste rust op Landgoed De Groote Scheere.

Op de grens van Overijssel en Drenthe, in de gemeente Hardenberg, ligt dit Landgoed De Groote Scheere: een historisch cultuurlandschap. Grasland, akkers, rietgedekte boerderijen met karakteristieke luiken en andere streekeigen gebouwen, bossen, natuurterrein en houtwallen worden middels eeuwenoude zandpaden met elkaar verbonden en leveren een uniek landschap.

In het Landhuis namen we een kop soep en aten ons brood op. Bij deze rust was er ook een Midwinterhoornblazer.

Hierna beginnen we aan ons tweede deel van de wandeltocht.  We zijn het er beiden over eens dat het eerste deel van de tocht veel mooier was. Bij het tweede deel hadden we nogal wat modderige graspaden langs sloten en was het allemaal open veld.

De rust op 16 km sloegen we over. Ook hier werd op een Midwinterhoorn geblazen.
Toen we over een erf van een Thomas huis liepen werden we geroepen of we een oliebol wilden. Nu dat sloegen we niet af. Deze oliebollen werden ons aangeboden door super COÖP Alfering die sponsor van deze tocht was.

Even later kwamen we over een mini-camping en daar lag nog overal sneeuw op het grasveld. Als je alleen deze foto zou zien van de tocht zou je denken dat we alleen maar in de sneeuw gelopen hadden maar dat was niet zo.

 We kwamen nu toch wel bijna aan het eind van onze wandeltocht want we hoorden al duidelijk de omroeper die commentaar gaf bij de Dorpsloop die er 's middags gehouden werd.

Toen we weer terug waren bij de startlocatie kregen we een medaille en ik kreeg, omdat ik mijn wandel vergeten was, een stempel op een stukje papier en een sticker wat ik thuis nog in mijn boekje kon plakken. Na nog een korte nazit gingen we weer op huis aan.

Het was gelukkig de hele tocht droog in tegenstelling toen we naar huis reden.

Ik denk niet dat ik deze tocht nog eens ga lopen want ik vond dat het laatste stuk veel te veel op graspaden langs sloten ging. Wel was het gezellig om met Janny te wandelen. Jammer dat mijn andere twee wandelmaatjes verstek moesten laten gaan.

Gelukkig dat Janny ook wat foto's met haar smartphone maakte zodat ik toch nog wat foto's bij mijn verslag kon plaatsen (dank nog hiervoor)