Etentje met de wandelvriendinnen 07-09-2018

Het stond al na de  vriendinnenwandeldag van afgelopen april op het programma om met elkaar ergens uit eten te gaan. Het viel nog niet mee om een datum te prikken dat we alle acht konden maar uiteindelijk is het dan toch gelukt. De keus viel op "De Smederij 1872" in Beerta.

Tussen 1872 en 1979 werd er van alles gesmeed, daarna gebeurde er niet veel meer. Het monumentale pand is jaren geleden in oude glorie hersteld door de kleindochter van de laatste smid. En die heeft er een mooi restaurant van gemaakt. Sfeervol maar niet ouderwets, met authentieke details. Het oude smidsvuur verwarmt de bezoekers, de oorspronkelijke werkbank uit 1872 is onderdeel van het interieur.

We hadden om 18.30 uur afgesproken om in het restaurant aanwezig te zijn. Iedereen was er behalve Jolanda want die was het restaurant voorbij gereden en was al in Nieuw-Beerta. Ze belde Heleen op en die was als het ware haar navigatie systeem per telefoon. Uiteindelijk zagen we haar dan ook aan komen.
Op de menukaart stonden allerlei lekkere dingen en iedereen maakte dan ook haar keus.

Na het voorgerecht kregen we een tussendoortje van het huis. Een glaasje puur-Groningse fladderak (een likeurtje met citroen, kaneel en kruidnagel) met een bolletje passievruchtenijs. Het smaakte prima.

Het was toch wel heel gezellig zo met zijn allen uit eten te zijn want als je met zo veel wandelt dan praat je toch nooit met elkaar tegelijk en ik zeker niet al degene die het laagste tempo heeft van ons achten.

Ik nam als nagerecht een sorbet en die mocht met recht de naam sorbet hebben want je kreeg echt een flinke sorbet.

Om eens te gaan eten in "De Smederij 1872" stond al lang op mijn lijstje waar ik eens wilde gaan eten en ik moet zeggen dat het echt een aanrader is. 

Het was erg gezellig om zo eens met de wandelvriendinnen onder elkaar te zijn.

Jammer dat ik zelf mijn camera was vergeten daarom heb ik wat foto's van internet gehaald en ook wat foto's van Heleen gekregen.