Bloesemtocht Geldermalsen 13-04-2019

Dit jaar ging ik, nadat ik vorig jaar verhinderd was, voor de zesde keer de Rode Kruis Bloesemtocht in Geldermalsen lopen. Deze keer gingen mijn wandelvriendinnen Heleen, Janny, Cora en Conni mee. Aangezien we ook weer enigszins op tijd thuis wilden zijn hield het wel in dat we al vroeg met de trein moesten vertrekken.

Om 8 uur 20 kwamen we in Geldermalsen aan en nadat we eerst koffie gedronken hadden in de veilinghal waar vanuit de start was begonnen we aan de 20 km Oost waarvoor we ons hadden ingeschreven.

Het was me in de trein al opgevallen dat er beneveld werd in de boomgaarden waar we langs reden. De nacht en trouwens voorgaande nachten was er ook steeds nachtvorst geweest.

Voor fruittelers met bomen is vorst een groot probleem want als de knoppen en/of bloesem kapotvriezen, zal dat immers niet meer herstellen. Daarom zetten fruittelers bij vorst hun beregeningsinstallaties aan. Hierdoor ontstaan een laagje ijs rondom de kwetsbare delen van de fruitbomen.

Deze ijslaag voorkomt dat de vruchten in wording zelf bevriezen.

Bij de overgang van water in vloeibare vorm naar de vaste vorm (ijs) komt energie vrij. Deze energie komt in de vorm van warmte ten goede aan het voorwerp waar het ijs op ontstaat. Het ontstaan van een ijslaagje rondom bloesem of een knop op een plant, zorgt er dus voor dat deze bloesem of knop zelf, in tegenstelling tot het vocht er omheen, niet bevriest. Op deze manier kunnen fruittelers voorkomen dat hun oogst door vorst verloren gaat. Daarbij is het overigens noodzakelijk dat telers blijven sproeien tot de temperatuur boven nul uitkomt, anders stopt immers het bevriezingsproces en komt er geen warmte meer vrij.

Zodra we in een boomgaard liepen genoot ik ervan om de bloesem te zien met het ijslaagje erom. Ik had dit nog nooit in het echt gezien.

Doordat de fruitbomen beregend werden waren de paden waar wij over mochten soms erg drassig en soms werd je zelf ook een beetje beregend. 

Het was best koud in het begin maar gelukkig waren we er op voorbereid geweest. Ik had zelfs mijn binnenjas in mijn wandeljas geritst.

We hadden deze keer voor een Oost route gekozen omdat een tante van Conni in Buurmalsen woont. Toen we dan ook in Buurmalsen waren namen we daar een rust hoewel we er toen nog maar 6,3 km op hadden zitten. Meestal doen we bij een tocht van 20 km een rust op de helft. Hoewel de rust wat vroeg was smaakten de kersen/appelflappen ons prima.

Toen we nog maar net vertrokken waren bij de rust schrok ik enigzins van een vrouw die zei dat ik over een matje moest om mijn voeten te vegen. Het bleek dat ze ook al bij iemand de schoenen had gepoetst, hahaha.

Toen we bij de rust op de 11,1 km waren wilden Heleen, Cora en Conni gebruik maken van de dixis waar een hele lange rij voor stond. Omdat ik niet bepaald een haas ben stelde ik aan Janny voor dat wij alvast verder zou lopen.

Maar goed misschien dat wij alvast vooruit gelopen waren want het werden wat gras en onverharde paden en dan is mijn tempo helemaal aan de lage kant.
In het Dorpshuis in Tricht ontmoetten we elkaar weer en we begonnen aan onze laatste kilometers.

Op de paden stonden nog flinke plassen van het beregenen en het duurde niet lang meer of we zagen de wandelaars aan de overkant van de Linge lopen die een van West routes gelopen hadden.

Nog een klein stukje toen we de Linge overgestoken waren en we konden ons afmelden. Ik kreeg een pin met een peer erop en nummer 6.

We namen nog een broodje kroket en dronken nog iets waarna we ons naar het station begaven om de terug reis weer aan te vangen.
Ik zag dat het bloemenschilderij intussen af was. Ik had er 's morgens bij het arriveren ook een bloem ingestoken (deze werden uitgedeeld door de NS)

Het duurde nog wel even voordat de trein kwam en het was erg fris op het station we waren bang dat we misschien wel moesten staan maar gelukkig was dit niet zo. 

Na een voorspoedige treinreis was ik tegen 18 uur 30 weer in huis. Het was een fijne wandeling en ik vond de bloesem die onder een laagje ijs zat geweldig mooi. 
Fijn dat mijn wandelmaatjes zo goed aan mijn denken. Er is steeds wel iemand die met mij oploopt. Het was weer gezellig hoor meiden.