Hartstocht 10-04-2021

Op 10 april kon je vanuit je eigen huis de virtuele hartstocht wandelen. De opbrengst van deze tocht ging naar de Hartstichting voor hart en vaatonderzoek. Het was de bedoeling dat je je liet sponseren maar omdat ik het vervelend vind om dat aan mensen te vragen ben ik zelf maar mijn sponsoren geweest.

Je kon je voor verschillende afstanden in schrijven maar ik heb slechts voor de 5 km gekozen want ik dacht als het die dag giet van de regen is 5 km makkelijk te doen.

Om de tocht te lopen had je de mobiele eRoutes app nodig. Vanuit je huis kon je op de app dan kiezen voor bepaalde routes die dan 5 km waren vanuit je huis. Ook was het mogelijk om zelf een route te kiezen en ik koos voor het laatste. Ik wilde langs het nest van broedende zwanen wat ik enkele dagen geleden gezien had. 

Al snel liep ik mijn woonwijk uit.

Ik was heel benieuwd of het nest en de zwanen er nog zouden zijn want het nest was pal naast een weg en daar is het ook altijd druk met kinderen. Toen ik aankwam was ik even bang dat het er niet meer was maar toen ik dichterbij was zag ik dat zowel Moeder Zwaan als Vader Zwaan in diepe rust waren.

Ik was werkelijk blij dat ze er nog waren maar het is beslist geen gunstige plek waar ze hun nest hebben. Ik besloot via het kleine AE park richting de polder De Wiede te gaan.

Toen ik het park uitkwam en een weg overstak zag ik bij een huis een sikje staan ik vond het wel grappig zo'n beeldje bij dat huis. 

Het duurde niet lang of ik kwam bij de polder De Wiede. 

De polder Wiede bij Veendam is een stukje oud beekdallandschap met het meanderende riviertje de Oude Ae. Het klinkt wellicht wat vreemd, maar toch ligt deze polder in de bebouwde kom van Veendam, tussen het Wester- en het Oosterdiep. De Wiede is tevens een voormalig waterschap in de provincie Groningen.

Ik wist niet goed als ik erin zou gaan of ik halverwege wel terug kon naar mijn woonplaats of dat ik er pas bij Muntendam weer uit kon. Ik zag een man met een hond aankomen en vroeg hem of ik er halverwege ook uit kon. Ik had zelf weleens in deze polder met een georganiseerde wandeltocht gelopen en naar mijn weten kon je er niet halverwege uit. Hij zei me dat ik er aan de zijkant weer uit kon. Dus ik ging erin.

Nu dat aan de zijkant eruit kunnen zette me op het verkeerde been want ik liep daardoor gewoon door een vrij drassige wei waar ik ook steeds kleine slootjes tegen kwam. Ik was bang dat ik er ook nog natte voeten aan zou overhouden. Toen ik een hek zag dacht ik dat ik daar wel uit kon maar helaas het was afgesloten. Ik had moeite om weer op een pad te komen omdat ik steeds voor een slootje kwam.

Uiteindelijk zag ik dan toch een hek waar ik wel door kon.

Als die man nu gezegd had dat ik over het bruggetje de Wiede terug had gekund naar Veendam had ik niet zo lopen dwalen in het drassige gebied en gewoon de paden kunnen nemen. Maar ik was eruit hoewel dat wel weer een modderig pad was.

Jaren geleden had ik gelezen over een landgoed wat dichtbij mijn huis is maar nadat de eerste keer dat ik erin ging een loslopende herdershond luid blaffend tegen me opsprong durfde ik er niet meer in. 

Het Landgoed is eigendom van de familie De Lange uit Veendam maar iedereen mag er vrij recreëren. 

Toen de heer De Lange in 1996 stopt met boeren, rees de vraag: wat te doen met het land? Zijn zoon wilde geen boer zijn en de omringende landeigenaren hadden zelf genoeg grond. "Via via hoorden ze over een Europese subsidieregeling voor het aanplanten van een zogenaamd CO2-bos, bedoeld om de CO2-uitstoot te neutraliseren. Dat leek hun een mooie bestemming. In 1996 zijn de eerste bomen geplant. Ze noemden het bos "Boerenbos De Lange". Nu staan er berken, elzen, dennen en iepen.

Van boerenbos naar landgoed.

Een privébos klinkt leuk, maar het is niet gratis en het vergt veel werk. Ze besloten het bos om te zetten in een landgoed, om zo voor allerlei subsidies in aanmerking te komen. Een landgoed moet aan een aantal eisen voldoen. De belangrijkste zijn dat het opengesteld moet zijn voor het publiek, dat er minstens 1,5 kilometer aan wandelpaden is aangelegd en dat er bordjes zijn die wandelaars verwijzen naar het landgoed. Dat hebben ze allemaal gedaan. Alleen die bordjes schijnen lastig te blijven want ze worden steeds vernield of gestolen.

Ik stond in twijfel of ik erin zou gaan en toen ik er een man met een aangelijnde hond zag uitkomen vroeg ik of er veel honden los in het landgoed liepen. Hij verzekerde me dat dat bijna nooit zo is en dus waagde ik het erop.

Gelukkig geen loslopende honden tegengekomen sterker nog helemaal geen hond of mens gezien. Eigenlijk wist ik niet eens dat dat paadje waar ik uitkwam naar dat Landgoed ging.

Wel vroeg ik me nog even af bij het zien van dat bordje waarop stond dat er heksenbezems verkocht werden of er misschien heksen in dat landgoed waren, haha.

Bij thuiskomst bleek dat ik ruim 7 km gewandeld had. Het was die dag prima wandelweer dus achteraf had 10 km ook wel gekund.