Bezoek Zeehondencentrum Pieterburen 20-07-2022

Mijn schoonzusje heeft deze drie weken vakantie en daarom hebben we wat uitstapjes gepland. Een van die uitstapjes was een bezoek aan het Zeehondencentrum in Pieterburen. Het Zeehondencentrum is het grootste zeehondenziekenhuis van Europa Het was voor ons beiden jaren geleden dat we daar geweest waren. 

Als eerste zagen we Niek en Lya. Deze zeehondjes zaten nog in de eerste fase.

Zeehonden die in fase 1 liggen zijn pas kort geleden binnen gekomen. In kleine ruimtes kunnen ze aansterken. Vier keer per dag komt er een verzorger om de dieren eten te geven en ze te controleren Ze krijgen hier vispap wat langzaam wordt afgebouwd. De verzorgers proberen ze te laten wennen aan haring. 

Soms mogen zeehonden nog niet zwemmen omdat ze nog te zwak zijn en al hun energie moeten bewaren om te herstellen. Langzaam aan laten de verzorgers ze dan wennen door ze, onder begeleiding, eerst korte tijd te laten zwemmen en daarna steeds een beetje langer. Zeehonden kunnen langere tijd op het droge blijven, in tegenstelling tot bijvoorbeeld dolfijnen, die altijd nat gehouden moeten worden.

Over het algemeen mogen de dieren naar een Fase 2 bad als ze geen vispap meer nodig hebben en al haring eten. Ook moeten ze weer zo ver zijn aangesterkt dat ze goed zelf kunnen zwemmen. Als de dieren medicatie krijgen, moet dit ook al iets afgebouwd zijn voordat ze doorschuiven naar Fase 2.

De zeehonden komen in Fase 3 als ze bijna het hele opvangproces achter de rug hebben. In Fase 3 sterken ze nog een klein beetje verder aan totdat ze klaar zijn voor de vrijlating.

Binnen waren overal infozuilen met info en allerlei wetenswaardigheden over zeehonden.

Bovenstaande foto laat het bord zien waarop alle soorten zeehonden te zien zijn die er over de wereld zijn. Als je het bordje omdraaide zag je wat voor soort zeehond het was.

Ook was er iemand van het zeehondencentrum die veel over een zeehonden vertelde. Ze liet ons snorharen zien en ook mochten we voelen hoe zacht de flippers van de zeehonden zijn. Ze had heel veel dingen zoals botjes etc. bij zich die we konden bekijken. Ik vond het zeer interessant en leerzaam wat ze allemaal vertelde. 

Buiten waren de baden van fase 2. 

Ik vond het geweldig om de zeehonden te bekijken. Ik vind altijd dat ze zulke lieve kopjes hebben. Naast de jonge zeehonden was er ook een oudere zeehond in de opvang. Deze was flink uit de kluiten gewassen en zou al snel vrij gelaten worden.

Deze zeehond was in het centrum gekomen omdat hij erg ziek was door een longinfectie. Intussen was de medicatie helemaal afgebouwd en zou hij binnenkort terug naar de Waddenzee gaan. De vervoerskist stond al klaar.

Omdat het intussen lunchtijd geworden was gingen we naar het Zomerpaviljoen in de Waddentuin om iets kleins te gaan eten.

We kozen voor een tosti, ik nam er een met geitenkaas en mijn schoonzusje een tosti speciaal.

In de waddentuin werd o.a. aandacht besteed aan zwerfafval en rommel dat in zee gevonden wordt.  Een koe met kalf was gemaakt van blikjes die gevonden waren langs de weg. Toen ik er bij stond te kijken kwam de maakster ervan naar ons toen en vertelde hoe ze er toe gekomen was om dit te maken.

De Noorse Stormvogel is gemaakt door kunstenares Maria Kaijck van afval wat in de zee gevonden is.

Zo'n net kan ook een groot gevaar zijn voor zeehonden.

Hierna bezochten we de Virtual Reality Experience.

Middels deze Experience ontdekten we op spectaculaire wijze het UNESCO Werelderfgoed (het Waddengebied) wat het leefgebied van de zeehonden is. Op het moment dat we de VR-bril opzetten, bevonden we ons tussen de zeehondenmoeders en -pups op het strand. Het is zowel een leuke als een belangrijke educatieve ervaring. Want met de VR-bril op leer je wat je moet doen als je een pup op het strand ziet liggen. En vooral ook wat je niet moet doen. Je ervaart het effect van het geluid en de verstoring van de mens op de zeehonden in de natuur.

Ook gingen we een film bekijken in de filmzaal die zeer interessant was.

Intussen was het tijd geworden dat de zeehonden gevoerd zouden worden en dat wilden we natuurlijk ook zien.

Het was duidelijk te zien dat sommige pups nog moeite hadden met het eten van vis want de verzorgers moesten de vis steeds in hun bek duwen en de zeemeeuwen loerden hier op want er stal er zelfs een een haring uit de bek van een pup.

Het viel me wel op dat er veel minder pups in de opvangen zaten dan jaren geleden dat ik er eens was. Dit komt doordat er tegenwoordig voorlichting is dat de moeder na lange tijd nog terug kunnen komen en er tegenwoordig ook zeehondenwachters worden ingezet.

Het werd tijd om het zeehondencentrum te gaan verlaten.

Wat hebben de zeehonden toch lieve gezichtjes. Ik vond het een leuk en leerzaam bezoek.

Hierna gingen we naar Lauwersoog want als je zo dicht aan de kust bent moet je toch vis in een visrestaurant gaan eten.

Toen we door Eenrum kwamen besloten we daar eerst nog op een terras een drankje te nemen. Op het terras had je mooi uitzicht op de molen.

Het restaurant wat we besproken hadden in Lauwersoog had uitzicht op de Waddenzee wat natuurlijk altijd leuk is.

Het was maar goed dat we gereserveerd hadden want het werd al snel vol toen wij er zaten. Door het lekkere weer konen we heerlijk buiten op het terras zitten met het mooie uitzicht op zee. 

Mijn schoonzusje nam fish and chips en ik nam natuurlijk de mosselpan want ik ben gek op mosselen. Zowel de fish and chips smaakte mijn schoonzusje heerlijk en ook de mosselen waren heerlijk.

We hebben een heerlijk dag gehad hoewel het eigenlijk wel een beetje te warm was die dag maar gelukkig niet zo heet als de dag ervoor.