Bezoek AquaZoo Leeuwarden 27-07-2022

Het stond al heel lang op mijn lijstje om weer eens een bezoek aan AquaZoo in Leeuwarden te brengen. Jaren geleden was ik er al eens geweest met Manlief en mijn schoonzusje. Het leek me nu helemaal leuk want sinds kort woonden er twee tijgers en die wilde ik dolgraag zien.

AquaZoo Leeuwarden is een dierentuin waar voornamelijk dieren te zien zijn die in, op of in de buurt van het water leven.

Toen we (mijn schoonzusje en ik) bij de ingang kwamen zagen we een ooievaarsnest op het plein voor de ingang.

We vroegen ons beiden af of het wel een echte ooievaar was die er op zat want hij maakte steeds dezelfde beweging en ik opperde misschien zit er wel een motertje in. We besloten het aan de medewerkster die bij de kassa zat te vragen en zij moest wel een beetje lachen toe we het vroegen want het was een echte zei ze. Trouwens later zagen we nog een andere bij het nest vliegen.

Allereerst bezochten we de binnenruimte met dieren in en rondom het water. We zagen daar o.a. de nijlkrokodil, de reuzenotter, gele pijlstaart kikker, groene leguaan, Brazilaanse zeepaardjes, tweevingerige luiaard etc. Helaas waren daar door het glas (wat niet al te schoon was aan de binnenkant) geen goede foto's te maken.

de Nijlkrokodil lag te zonnen onder de lampen

Even schrok ik wel toen ik over een soort vlonderpaadje in de binnenruimte liep toen ik bovenstaande kunstkrokodil in mijn ooghoek zag.

De reuzenotter, in Suriname ook wel grote waterhond genoemd, is een Zuid-Amerikaanse ottersoort. Dit dier is de grootste ottersoort en behoort samen met de veelvraat en de zeeotter tot de grootste marterachtigen. De otter leeft in zoet water in een groot deel van Zuid-Amerika en is een bewoner van tropische gebieden. Het voedsel bestaat uit diverse waterdieren, vooral vis. De reuzenotter is een bedreigde diersoort die afhankelijk is van bescherming.

dwergflamingo's

We kwamen door een hekje waar Humboldt pinguïns liepen en er stond een bordje bij pas op ze kunnen pikken. Maar ondanks dat lag er een man op de grond om ze te aaien. Trouwens meerdere bezoekers aaiden ze maar wij deden dat niet hoewel ze wel voor je kwamen lopen en je aandacht trokken. 

Weetje: Ze hebben stekels op de tong en het gehemelte om glibberige vis goed vast te houden.

We hadden wat moeite met de route er stonden op bordjes alleen de dieren afgebeeld en we wisten niet altijd welken dat precies waren. 

Van de vorige keer herinnerde ik me dat we vrij direct in het begin bij een soort kinderboerderij kwamen maar we kregen deze nu niet te vinden.

2016 Manlief genoot daar erg van de dieren van de dierenboerderij (trouwens ook van alle andere dieren)

2016 mijn schoonzusje met Manlief

Bij een grote vijver met veel kroos kon je zien waar de otters onder water zwommen en en als er dan opeens veel kroos weg was daar kwam hij dan even boven.

Bevers hebben een fijne, zeer dichte ondervacht gevolgd door een tweede, grovere vacht. De buitenvacht heeft een waterafstotende laag. Hierdoor zijn de bevers goed tegen het koude water bestemd. Om zich snel in het water voort te bewegen, hebben bevers zwemvliezen tussen de tenen en achterpoten zitten. Door aanpassingen in de mond kunnen bevers onder water knagen zonder water binnen te krijgen. Ze kunnen maar liefst 15 minuten onder water blijven!

Bevers hebben oranje snijtanden die altijd blijven groeien. Vanwege het knagen blijven de tanden vlijmscherp, omdat deze dan langs elkaar afsnijden. Binnen enkele minuten knagen zij hiermee een dunne boom om. Bij een dikke boom wisselen de bevers elkaar af: de één knaagt terwijl de ander de wacht houdt. Bevers knagen maandelijks maar liefst 50 bomen om. Met deze boomstammen bouwen de bevers een dam en hun nest (burcht). De dam zorgt ervoor dat de burcht niet kan overstromen en dat ze niet droog komen te staan. De burcht zorgt ervoor dat de bevers goed beschermd zijn tegen vijanden als wolven en lynxen.

Ik vond het erg leuk om dit te zien.

We zagen de Geelborstkapucijnapen

De naam van deze soort heeft alles te maken met zijn uiterlijk. Hij is goed te herkennen aan zijn gele borst samen met de gele schouders en buik. Daarbij zijn ze vernoemd naar de kloosterorde van de kapucijnen vanwege de tekening op hun kop. Geelborstkapucijnapen zijn grote smeerlappen! Ze smeren hun eigen urine over hun handen en voeten zodat zij het territorium kunnen afbakenen. Het zijn erg sociale apen die je vaak ziet vlooien. Dit doen zij niet perse om elkaar schoon te maken maar dit zorgt voor hechte vriendschappen en minder spanning in de groep.

In de dierentuin is veel groen, veel paden en natuurlijk veel water. We passeerden de flamingo's.

We kwamen langs de wallaby's. We zagen alleen maar rustende wallaby's  ik zou het wel leuk gevonden hebben als ik ze had zien zwemmen

foto 2016

Onderstaande foto van het Pater Davidshert (bok) heb ik van de site van Aqua Zoo gehaald. Er zijn nu nog maar twee hinden in het park maar er zal binnenkort ook een bok komen 

Het Pater Davidshert is een bijzonder hert. Zo is het de enige hertensoort waarbij het mannetje soms twee keer per jaar een nieuw gewei krijgt. De punten van het gewei staan bij het Pater Davidshert naar achteren. Bij alle andere hertensoorten wijzen de punten naar voren. De draagtijd is met 9,5 maanden één van de langste van alle hertensoorten. Al met al een bijzonder hert dus!

Pater Davidsherten horen in het wild thuis in China. De Franse pater Armand David beschreef deze hertensoort voor het eerst in 1861. Ze waren toen al bijna uitgestorven. Ze leefden alleen nog in de tuin van de Chinese keizer. Na een grote overstroming en een burgeroorlog in 1899 waren de Pater Davidsherten helemaal uitgestorven in het wild.

Een paar jaar nadat pater David deze herten had ontdekt, heeft de Chinese keizer een aantal dieren naar Europa gestuurd. Gelukkig maar, want anders waren er nu geen Pater Davidsherten meer. Een Engelse hertog heeft alle Pater Davidsherten bij elkaar gebracht in zijn safaripark. Uiteindelijk werden er zoveel jongen geboren dat ze weer naar andere dierentuinen konden verhuizen. In 1985 werden de eerste Pater Davidsherten vanuit Engeland naar China gebracht. Daar zijn ze nu in drie verschillende natuurparken te vinden.

In het Chinees wordt het Pater-Davidshert “sze pu shiang” genoemd. Dit betekent “geen van de vier”. Het dier wordt in het Chinees zo genoemd omdat het lijkt alsof hij is opgebouwd uit de nek van een kameel, de hoeven van een koe, het gewei van een hert en een ezelachtige staart heeft.

En toen kwamen we bij de tijgers de dieren waren ik uiteindelijk voor gekomen was.

Ik zag gelijk al op een afstandje dat we goed waren want er stonden heel veel mensen met fototoestellen. 

Deze Amoertijgers komen voor in het stroomgebied van de Amoer, een van de langste rivieren ter wereld, en zijn goede zwemmers: zo kunnen ze een stuk water van 8 kilometer breed oversteken.

Amoertijgers zijn bedreigd: er leven nog maar een paar honderd dieren in de natuur. De grootste bedreiging is de mens. Er wordt veel op ze gejaagd door stropers voor onder andere traditionele Aziatische geneeskunde. Daarnaast wordt het leefgebied door bosbranden en houtkap steeds kleiner. In de laatste honderd jaar is maar liefst 93 procent van het leefgebied van deze dieren verdwenen.

Het vrouwtje Aïda komt uit Safaripark Beekse Bergen en mannetje Vadim komt uit Sosto Zoo in Hongarije. Om de soort te behouden, hebben Europese dierentuinen een managementprogramma opgezet. De komst van de tijgers naar AquaZoo is hier onderdeel van.

Een groot gedeelte van hun verblijf bestaat uit water. Zo kunnen ze afkoeling zoeken in de waterloop, maar kunnen ze er ook spelen en ravotten. Ook zijn er veel heuvels te vinden in het verblijf, waarop ze kunnen gaan liggen. Daarnaast zijn er twee schuilhutten waar ze zich kunnen terugtrekken en kunnen schuilen voor slecht weer.

We zagen er maar een. Ik hoorde iemand zeggen aan de andere kant ligt de andere en jawel hoor. Ik zag dat ze (nog) niet bij elkaar konden komen.

Deze had een groot stuk vlees wat hij of zij aan het eten was.

Weetjes: 

De Amoertijger is zó sterk dat hij een prooi van wel 700 kilogram kan verplaatsen!

En hoewel de meeste katten niet van water houden, nemen tijgers graag een duik. Ze kunnen goed zwemmen en gaan regelmatig in het water liggen om af te koelen. De Tijgers leven niet in een groep, maar alleen. Een mannetje laat aan andere mannetjes weten dat een gebied bezet is door sporen achter te laten. Hij krabt in de bomen en laat zijn geur achter door  overal te plassen. Dat plassen doet hij op een bijzondere manier. Hij sproeit namelijk, zodat de plas zo veel mogelijk wordt verspreid. Een tijgervrouwtje krijgt meestal twee of drie jongen per keer. Ze brengt de jongen groot zonder hulp van de vader. Pasgeboren tijgers wegen minder dan een kilo, zijn blind en helemaal afhankelijk van hun moeder. Ze drinken melk en groeien snel. Binnen een maand zijn ze al vier keer zo groot als bij de geboorte. Meestal blijven jonge tijgers zo’n twee jaar bij hun moeder.

Ik kon er wel blijven kijken maar er waren nog meer dieren dus we gingen weer eens verder.

Bijvoorbeeld de Afrikaanse pinguïn.

Afrikaanse pinguïns vormen paartjes voor het leven. Ze hebben allebei een stuk kale huid aan het begin van hun buik. Zo kunnen ze de eieren, die ze samen uitbroeden, beter warm houden. De pinguïns maken elkaar schoon. Ze kunnen namelijk niet goed bij hun eigen hoofd en nek. Dit is nodig om de veren weer netjes te maken en insecten zoals teken weg te halen.

Weetje: De Afrikaanse pinguïn balkt, net zoals een ezel.

We wisten dat er ook ijsberen waren en we waren op zoek naar hun verblijf (trouwens thuis zag ik op de plattegrond dat we  op weg naar de ijsberen langs de kinderboerderij waren gekomen die ik ook graag gezien had)

Ik was bang dat ik net zoals in Wildlands de ijsberen weer niet goed zou kunnen zien maar toen we wat verder liepen zagen we dat er buiten een lekker lag te dutten.

We kwamen langs de Europese Oehoe. De Europese oehoe is een van de grootste uilensoorten ter wereld.

We kwamen langs de familie Chinese Kraanvogel. Het was zo schattig om te zien hoe het jong zijn ouders volgde.

We kwamen bij de rode panda's langs.

De rode panda dankt zijn naam aan zijn kleur. Hij is geen familie van de zwart-witte reuzenpanda. Hij eet naast bamboe ook fruit, bloemen, bladeren, eieren en jonge vogeltjes.

De rode panda loopt, net als een beer, met zijn voorpoten naar binnen gedraaid. De brede poten hebben deels intrekbare klauwen en behaarde voetzolen zodat hij meer grip heeft op gladde rotsen en boomstammen.

Het was moeilijk om ze goed op de foto te krijgen omdat ze tussen de bladeren in de boom lagen net zoals in Blijdorp waar ik met Mizzd een paar weken terug was.

2016 toen was de rode panda heel wat beter te zien

Er tegenover waren de wasberen en stinkdieren. Bij ons vorige bezoek stonden daar nog automaten waar je pinda's uit kon halen voor de wasberen maar die waren er nu niet meer.

Manlief vond het geweldig om de wasberen pinda's te geven en was niet bij ze weg te slaan en bleef ze steeds pinda's geven.

Je zou denken dat die automaten nog niet zo lang weg waren want ze keken net als toen steeds vragend omhoog.

foto 2017

Stinkdieren zijn stevige stinkers. Ze hebben twee stinkklieren onder hun staart. Bij dreiging tillen ze hun staart op en sproeien ze een stinkende vloeistof naar hun belager, die na het ruiken van de geur meteen weg zal gaan. Ze maken vaak gebruik van een verlaten hol. Ook een holle boom voldoet aan de eisen van een schuilplaats. Ze houden geen winterslaap maar zijn bij koud weer minder actief, zo besparen ze energie.

Ons bezoek aan AquaZoo zat er zo langzamerhand op. We hebben natuurlijk nog wel wat meer dieren gezien dan die ik hier laat zien maar helaas ook nog wat dieren gemist. Thuis zag ik pas hoe de routebeschrijving werkte. De dieren op de bordjes stonden ook op de plattegrond maar dan met een nummer er bij. Wij zijn zomaar ergens begonnen en niet met nummer 1. Een weet voor de volgende keer want ik zal er zeker nog eens heen gaan.

Mijn schoonzusje had gereserveerd in de Pannekoektrein in Marrum. Ik had er nog nooit van gehoord. 

Op de site van Visit Friesland staat over de Pannekoektrein het volgende:

Het Stationnetje van Marrum-Westernijkerk is gelegen aan het eens zo roemruchte spoorlijntje "Het Dokkumer Lokaaltje". Het wordt wel eens genoemd als het leukste station van heel Nederland.

De imposante Humboldt stoomlocomotief uit 1914 trekt de twee, compleet in stijl gerestaureerde coupérijtuigen uit 1920 waarin zich De het pannekoekrestaurant bevindt. De conductrice knipt uw kaartje en verstrekt u de dienstregeling met de meest heerlijke pannenkoeken. Zelfs een bezoekje aan het toilet, gesitueerd in een oude aardappelwagon, is een bezoekje waard. Wij noemen deze dan ook niet voor niets het "het Koninklijk Rijtuig". In de Pannekoektrein is het niet zomaar pannenkoeken eten, het is een spoorse belevenis voor jong en oud.

Het was een hele aparte omgeving om in een treincoupe een pannenkoek te eten maar wat nog veel belangrijker was was dat deze ook heerlijk smaakte.

We hebben een hele leuk dag gehad. Ik vind dat AquaZoo hele leuke dieren heeft en ik zal er zeker nog eens heen gaan.