Hunzeloop-wandeltocht 17-09-2022 Zuidlaren

Berend Botje ging uit varen.

Met zijn scheepje naar Zuidlaren.

De weg was recht, de weg was krom. 

Nooit kwam Berend Botje meer om.

Als ik in Zuidlaren ben of er door kom moet ik vaak aan dit bekend negentiende-eeuws kinderliedje denken en dus ook de dag dat ik de Hunzeloop-wandeltocht in Zuidlaren deed. 

Vier van mijn wandelvriendinnen gingen voor de 20 km maar ik zou voor de 5 km gaan, trouwens 20 km kan ik niet meer. Aangezien hun starttijd veel vroeger was als die van mij was mijn schoonzusje zo lief om als taxichauffeuse voor me te fungeren. Zelf heb ik geen auto meer en met OV is het haast niet te doen om er te komen.

Ik had me al van tevoren ingeschreven en nadat ik gescand was kreeg ik een bon waarmee ik een kopje koffie met een Drents kniepertje kon halen voordat ik mocht starten.

Ik was benieuwd hoe het weer zich zou houden tijdens mijn tocht want terwijl ik stond te wachten om te mogen starten regende het even flink.

Toen het droog geworden was begon ik aan mijn tocht hoewel het eigenlijk nog te vroeg was voor de starttijd van de 5 km.

Het eerste stuk ging door een woonwijk waar het heel stil was en daarna over een stukje industrieterrein, niet echt mijn favoriete gebieden voor een wandeltocht. Ik had gedacht dat het meerderdeel van de route onverhard zou zijn en had daarom mijn hiking stok  meegenomen vooral omdat ik de week ervoor zo lelijk gevallen was. Na dat stukje industrieterrein zag ik dat we richting de Molen de Wachter gingen.

In 1851 werd in het Drentse Zuidlaren een nieuwe molen neergezet: De Wachter. Niet helemaal gebruikelijk voor die tijd werd deze ingezet als oliemolen. Dit had alles te maken met de belasting, die veel hoger was voor koren dan voor olie. Na een tijdje werd toch de functie om koren te malen toegevoegd. Voor een Groningse firma werd later nog een specerijenmalerij gecreëerd. Maar doordat de firma failliet ging, werd deze in De Wachter gezet. Deze molen, die als basis voor Molenmuseum De Wachter geldt, is de enige in Nederland die deze drie verschillende malerijen heeft. Alleen dat al maakt deze molen zo bijzonder. Tevens zijn er verschillende stoommachines aangebracht in de molen. Als er geen wind is, drijven deze de maalderijen aan. Deze werden al vroeg in de 20e eeuw ingezet. In de jaren ’80 werd een groot deel van de molen gerestaureerd. Vervolgens werd het Molenmuseum de Wachter geopend.

Hoewel ik vroeger weleens in deze molen geweest ben wist ik niet dat iets achter de molen zich nog een gebouw bevindt wat ook tot het museum behoort.

Dit gebouw is vooral een ambachtenmuseum. Bijna 200 vrijwilligers houden verschillende ambachten in leven. Zo kun je onder andere een bakkerij, een kruidenierswinkeltje, een stelmakerij en een klompenmakerij bekijken. Veel van deze vrijwilligers, waaronder ook zij die de stoommachines aan het draaien houden, hebben in het verleden ook daadwerkelijk dat ambacht uitgevoerd. De traditie wordt zodoende in leven gehouden.

Er was daar ook gelegenheid om een kopje koffie te drinken en er was ook gelegenheid om naar het toilet te gaan. Hoewel het niet als een rust stond aangegeven nam ik er wel een kop koffie. Ik had de hele tijd gedacht dat ik de enige was die 5 km liep want ik had de hele tijd niemand op de route gezien. Maar terwijl ik daar koffie dronk kwamen er meerde wandelaars die ook 5 km liepen. Normaliter heb ik bij 5 km geen rust nodig maar ik vond het sneu voor de vrijwilligers om door te lopen. En mijn voorbeeld deed anderen volgen.

Buiten bij het gebouw stond een stenen beeld genaamd "De wonderbaarlijke visvangst" en is gemaakt door Onno de Ruyter.

Het is gebaseerd op het Bijbelverhaal uit het Evangelie van Lucas (De wonderbaarlijke visvangst):

Toen Jezus eens aan de oever van het Meer van Gennesaret stond en het volk zich om hem verdrong om naar het woord van God te luisteren, zag hij twee boten aan de oever van het meer liggen; de vissers waren eruit gestapt, ze waren bezig de netten te spoelen. Hij stapte in een van de boten, die van Simon was, en vroeg hem een eindje van het land weg te varen; hij ging zitten en gaf de menigte onderricht vanuit de boot. Toen hij was opgehouden met spreken, zei hij tegen Simon: Vaar naar diep water en gooi jullie netten uit om vis te vangen. Simon antwoordde: Meester, de hele nacht hebben we ons ingespannen en niets gevangen. Maar als u het zegt, zal ik de netten uitwerpen. En toen ze dat gedaan hadden, zwom er zo’n enorme school vissen in de netten dat die dreigden te scheuren.

Ik had op afstand al gezien dat dit het verhaal uit de Bijbel voorstelt.

Ik moest weer een stukje over het industrieterrein en toen ik er bijna uit was begon het plotseling erg te regenen. Gelukkig kon ik schuilen onder een overkapping van een bedrijf.

Toen de bui bijna over was ging ik weer verder. 

Ik moest nu oversteken over een drukke weg maar daar stond een verkeersregelaar en zo kwam ik veilig in een stukje bos.

Ik vond dit stukje bos eigenlijk het mooiste van de route. niet heel veel later kwam ik weer door de bebouwde kom. Ik passeerde nog een eenzaam schaap op weg naar de startlocatie.

Ik meldde me af en kreeg een grote medaille omgehangen en stempelde mijn wandelboekje af.

Intussen appte ik mijn schoonzusje dat ik gefinisht was en zij appte terug dat ze in de auto op de markt zat en dat we daar in een restaurant wel iets konden drinken. Terwijl ik naar haar liep kwam de regen met bakken uit de lucht vallen en kon ik onder een afdak van een poffertjeskraam schuilen. Toen ik haar zag en de regen iets minder was wenkte ik haar want ik vond het eigenlijk gek om daar eerst te schuilen en dan aan de overkant bij een restaurant iets te gaan drinken. Ik stelde voor om daar een portie poffertjes te nemen en daar iets bij te drinken. Nu de poffertjes waren daar heerlijk.

Ik heb mijn wandelmaatjes die 20 km liepen niet gezien wel kreeg ik af en toe een Whatsapp berichtje van hen. Ik had eigenlijk verwacht dat de tocht meer over onverharde paden gegaan zou zijn maar toch was ik blij dat ik de tocht zonder te vallen volbracht had.

Ook was ik mijn schoonzusje erg dankbaar dat ze me naar Zuidlaren gebracht heeft. Ondanks dat er af en toe een bui viel ben ik niet echt nat geworden.