Negende lustrum-wandeltocht FLAL te Kropswolde 09-06-2018

Zaterdag 9 juni organiseerde wsv FLAL hun negende lustrum-tocht omdat ze dit jaar 45 jaar bestaan. De startlocatie was in het strandpaviljoen Meerwijck.
Ik schreef me in voor de 25 km en we kregen ook twee consumptiebonnen.

Meerwijck is eigenlijk een buurt in de gemeente Midden-Groningen aan de rand van het Zuidlaardermeer. De buurt wordt gerekend tot Kropswolde, maar ligt daar eigenlijk los van. De naam van de buurt is overgenomen van de buitenplaats Meerwijk bij Midlaren aan overzijde van het meer, die in 2009 werd herbouwd als villa.

Naast de buurt Meerwijck ligt het recreatiegebied met dezelfde naam en hier was dus onze startlocatie in het strandpaviljoen. 

Ik had deze keer geen wandelmaatjes die mijn vergezelden en dat zou bij een tocht van de FLAL weleens lastig kunnen worden omdat je meestal wel wat hindernissen tegenkomt bij hun tochten. Maar ik dacht we zullen wel zien. 

Voordat ik vertrok regende het een beetje maar het werd gelukkig al snel weer droog.

Wij liepen met de wijzers van de klok mee rond het Zuidlaardermeer. Dit boezemmeer ligt voor het grootste deel in de provincie Groningen. Het water van het meer komt via het dal van de rivier de Hunze van het oostelijk deel van het Drents plateau. Daarna vindt het zijn weg door het Drentsch Diepje met zijn uitmonding in het Winschoterdiep waarna het water zijn weg vervolgt naar de Eems.

Bij deze tocht liepen we nogal eens over dijkjes die beslist niet favoriet bij mij zijn want ik zwik hier nogal gemakkelijk mijn enkel hoewel het deze keer wel goed ging. 

Het is daar een prachtig natuurgebied waar ik nog nooit eerder geweest was. Ik ging de vogelkijkhut maar niet op maar ik weet zeker dat wanneer Heleen bij me geweest zou zijn zij naar boven gegaan was en er foto's genomen zou hebben zodat ik had kunnen zien hoe mooi het natuurgebied daar wel niet is.

Ik kwam langs een poldermolen “De KikKoman” genaamd. 
Het is een maalvaardige Amerikaanse windmotor, die in 1925 als vervanger van een stoomgemaal werd gebouwd voor de bemaling van de Boonspolder te Annen. Nadat de molen die functie had verloren, werd hij in 2000 overgebracht naar zijn huidige locatie ten zuidwesten van Kropswolde aan de oostelijke oever van het Zuidlaardermeer. Daar doet hij dienst als inmaler voor het natuurgebied Leinwijk, dat evenals de molen eigendom is van Het Groninger Landschap. De windmotor is genoemd naar zijn sponsor, een Japanse multinational met een vestiging in Sappemeer.

De molen is van het merk Herkules Metallicus en heeft een windrad met 27 bladen en een diameter van 8,5 meter. De Kikkoman is de enige overgebleven windmotor in Nederland in deze uitvoering en is aangewezen als rijksmonument. 

Grote delen van de omliggende rietvelden van het Zuidlaardermeer zijn de afgelopen 2 jaar verlaagd en er zijn enkele grote, maar ondiepe, waterpartijen in aangelegd. Met het materiaal wat vrijgekomen is, zijn extra rietvelden aangelegd, zowel op ondiepe delen in het Zuidlaardermeer, alsook in de Kropswolderbuitenpolder op kleine schaal.

De rietvelden van het Zuidlaardermeer waren grotendeels te droog voor moerasvogels. Dit komt door peilverlagingen, verzurende depositie en natuurlijke ontwikkeling.

Dankzij financiële bijdragen kon een flinke start gemaakt worden om de oeverlanden van het meer te vernatten. Niet alleen de roerdomp profiteert van deze opknapbeurt. Ook andere moerasvogels zullen profiteren. 

Ik had op mijn routebeschrijving zien staan dat we over hek moesten en niet door hek dus ik was er al wat ongerust over en toen ik het trapje over het hek zag staan zou het koude zweet me zijn uitgebroken als het niet zo warm geweest zou zijn. Hoe kwam ik hier over??????
Ik zag dat velen er moeite mee hadden ondanks dat ze een helpende hand toegereikt kregen.
Nadat ik met trillende knieën geprobeerd had om er zelf overheen te klauteren zag ik twee mannen in de verte aankomen en vroeg hen om mij te helpen. Gelukkig kwam ik er toen overheen hoewel het toch nog een hele toer was om er over heen te komen. De twee mannen vonden het ook nog niet zo gemakkelijk want het trapje stond over schrikdraad heen wat de ene man voelde. 

De bokken keken geïnteresseerd naar onze verrichtingen. Ik moet zeggen dat het een pracht natuurgebied is waar we door liepen ondanks dat het voor mij niet de meest ideale paden waren. 
Het duurde niet meer zolang of we kwamen op verharde wegen en Zuidlaren waar we onze eerste rust hadden kwam langzaam in zicht.

Toen er ongeveer 10 km van de tocht opzat kwam de eerste rust in zicht. Ik ging er even binnen zitten en nam er een kop koffie maar vervolgde al snel weer mijn weg want ik had nog 15 km te gaan.

Wat wel een unicum was was dat ik deze keer in een korte broek wandelde. Eigenlijk durf ik dit niet omdat ik al 2x door een besmette teek gebeten ben.

foto genomen door iemand van de organisatie

Van de rest van de tocht heb ik niet veel foto's meer gemaakt omdat er na de rust een man naast me kwam lopen die bijna het hele eind met me opliep. Deze man paste zijn tempo aan dat van mij aan maar daardoor bleef ik niet meer stilstaan voor foto's want ik vond het wel prettig om al pratend de kilometers onder mijn voeten te laten verdwijnen. Die man vertelde dat hij minstens 100 km per week wandelt.

Wanneer er op de routebeschrijving staat dat we bij Vijftig Bunder rechts af moeten bij het eerste bospad is er wat verwarring bij de wandelaars. Gelukkig duurde het niet al te lang of we hadden de goede weg weer te pakken.

Het natuurgebied Vijftig Bunder is een heideveld met daaromheen stukken bos. Via een smalle strook bos is de Vijftig Bunder verbonden met het Noordlaarderbos. In het gebied zijn veel verschillende dieren te vinden zoals de Schotse Hooglander, maar ook verschillende vogelsoorten. Het gebied is te bekijken vanaf de fietspaden die langs het gebied lopen of smalle wandelpaden dwars over het heideveld. In het gebied zijn evenals in het noordelijker gelegen Groningse Noordlaarderbos karrensporen uit de Middeleeuwen te vinden en 7000 jaar oude grafheuvels. Ook is er een tankgracht te vinden uit de Tweede Wereldoorlog.
(Jammer dat ik thuis dit pas las anders had ik beter opgelet of ik de tankgracht, de karrensporen en grafheuvels zag)
Toen we richting Noordlaren liepen kwamen we langs het meest noordelijke hunebed binnen Nederland van de nog op de oorspronkelijke plaats gelegen hunebedden. Het is het enige hunebed in Groningen hoewel er nog een is in MuzeeAquarium in Delfzijl te vinden is maar dat is niet op de oorspronkelijke plaats.

Toen we er 21,4 km hadden opzitten hadden we een tweede rust en ik zag dat ze er mosterdsoep hadden en dat bestelde ik. Het smaakte heerlijk!

Hierna begon ik aan mijn laatste 5 km en ik had op mijn routebeschrijving gezien dat er nogal dijken zouden volgen niet fijn voor mij de laatste kilometers want dan til ik niet altijd meer mijn voeten zo hoog op. Ook op dit laatste stuk was weer een vogeluitkijkhut.

Langzaam zag ik dat Palinghandel Vos dichterbij kwam en ik was blij dat ik de lange dijk die ik er naartoe moest afleggen zonder vallen of zwikken had bedwongen. 
Hier konden we met een fietspontje, wat men zelf moest bedienen, overvaren of de eigenaar van palinghandel Vos zette ons over met zijn motorbootje. Ik ging in het motorbootje.   

Nog even moesten we een klein stukje over de camping en toen waren we weer bij het strandpaviljoen en melde ik me af. We kregen een stoffen tasje met een notitieboekje erin.  Ik nam een pilsje  op het terras wat er wel inging na de 25,8 km die ik gewandeld had.

Het was een tocht door een prachtig natuurgebied waar ik nog nooit geweest was hoewel het niet ver van mijn woonplaats vandaan ligt.

Ik was blij dat ik ondanks dat ik geen wandelmaatje bij me had ik toch een hele tijd kon oplopen met iemand want dan gaan de kilometers toch wat sneller voorbij.