Ontmoeting met Harry en gelukkig weer 100% fit. Week 3

Onze derde week ligt al een paar dagen achter ons dus hoogtijd voor het globale verslag van deze week. Ook deze week hebben we ons weer geen minuut verveeld hoewel we minder kunnen wandelen dan voorgaande jaren doordat manlief toch nog steeds veel last van zijn voet heeft.

Ondanks dat we all-inclusive in ons hotel hebben vind ik het altijd leuk om af en toe in een plaatselijk restaurantje te eten. We gingen dan ook weer naar het restaurantje waar we vorig jaar ook een paar keer gegeten hebben. Leuk dat ze je dan ook nog herkennen van vorig jaar. 

We kozen voor kip-kebab en net als vorig jaar kregen we er zo'n heerlijk warm speciaal brood bij. We betaalden slechts € 8,50 en hadden dan ieder ook nog een cola en turkse thee voor dit bedrag. Voor zo'n bedrag kun je nog eens uit eten gaan.

Intussen hadden we Harry, de man waar we vorig jaar leuke uitstapjes meegemaakt hadden, gebeld om hem te zeggen dat we een stukje kaas en een fles advocaat voor hem hadden meegebracht. Vorig jaar had hij ons gezegd dat hij dat zo mistte in Turkije en ook zure haring. Maar ik zag het niet zitten om dat mee te nemen. Het zou niet in de handbagage mogen en als zo'n pot breekt in je koffer dan is het leed niet te overzien.

We ontmoetten hem tijdens de groentenmarkt in Kemer bij een Turks theehuis. Daar was goed te zien dat hij helemaal ingeburgerd is in Turkije want er kwamen verschillende mensen bij ons aan het tafeltje zitten. Harry was blij met zijn kaas en advocaat en we spraken af dat we hem binnenkort zouden bellen voor weer een ritje. Hij zei dat hij zou informeren of er veel sneeuw in bergen zou liggen want anders konden we de tour wel doen die we vorig jaar halverwege moesten opgeven i.v.m. de hevige gladheid. Ik zag aan manliefs zijn gezicht dat hij een andere tour ook wel heeeeeel fijn zou vinden want die van vorig jaar was toch wel erg spannend en eng geweest. Volgens ons moet er nog veel sneeuw liggen maar hij zei dat hij zou informeren, we wachten dus maar af.

Intussen ben ik ook bij de kleermaker langs geweest en de rits is weer gerepareerd. Het plein bij de witte toren is helemaal klaar dit jaar (vorig jaar waren ze hier bezig trouwens met nog veel meer)

Helaas is hier weinig van te merken in de wereld

Deze week hebben we ons ook opgegeven voor een rondleiding door de keuken van het hotel. Vorigjaar hadden we al gehoord dat dit zeker de moeite waard was om te doen.

Kaas voor het ontbijt voor de volgende dag

Het was echt de moeite waard. Er is voor alles een aparte keuken en als je dan hoort hoeveel ze van alles nodig hebben en hoeveel personeel er werkt. Na afloop kregen we een cocktail en was er chocolade. Trouwens gebak maken ze ook zelf.

Vorig jaar zagen we dat ook al maar dan meer in  de bergdorpjes dat mensen hun geiten uitlieten. Hier hebben we het nu al een paar keer gezien vlak bij het plaatsje Çamyuva.

Deze vakantie hebben we een route gevonden die we nog niet eerder liepen. Aangezien manlief het niet ziet zitten om met zijn voet de heuvel (voorlopig) over te gaan moesten we toch eens op zoek naar een andere route.

Dit was best een leuke route en het voordeel ervan was dat wanneer manlief niet verder had gekund we de bus hadden kunnen nemen en wanneer we de heuvel over zouden gaan kan dit niet en het is ook veel verder.

Het weer is nog steeds niet optimaal, ik heb nog niet in mijn badpak buiten gezeten. Als het zo blijft komen wij zonder vakantiekleurtje terug maar dat vinden we geen probleem. Het is gewoon lekker om te wandelen, geen boodschappen hoeven te doen, niet te koken, geen huishoudelijk werk en noem maar op.

Wat ik heel opvallend hier vind is dat de hotels en ook de tuin van de hotels er prachtig verzorgd uitzien maar zodra je een voet buiten het resort zet is het vaak een rommeltje. Soms zie je tussen  luxueuze hotels zomaar een soort krotje staan waar mensen met hun vee wonen.