Drents Friese Woud Wandelvierdaagse Diever 23 t/m 26 mei 2019

Dit jaar werd er voor de 25e keer de Drents Friese Woud Wandelvierdaagse gehouden van 23 t/m 26 mei. Ik heb deze 4daagse al heel vaak gelopen maar toch geen 25 keer. Het zou mijn 12  keer worden.  Dit jaar zou Heleen hem ook weer lopen en even zag het er naar uit dat we dagelijks heen en weer zouden moeten rijden naar Diever omdat Manlief onze caravan er niet heen kon brengen i.v.m. zijn gebroken benen. Heleen kwam op het idee om voor 3 nachten een chaletje op een camping in Vorrelveen te boeken (trouwens ik had nog nooit van Vorrelveen gehoord maar het ligt dichtbij Smilde)

Donderdag 23 mei:
Wij schreven ons in voor 4 dagen 30 km en toen het tijd was dat we mochten vertrekken (ze houden zich daar echt aan de starttijden voor de verschillende afstanden) vertrokken wij voor onze tocht van die dag. 
Vandaag ging onze route via Dwingeloo door het Dwingelderveld naar Spier waar de verste stempelpost van de 30 km was. 

Toen we bij de mobiele rust- en stempelpost "Achter het Zaand waren" hadden we er ongeveer 1/3 van onze tocht opzitten. Meestal slaan wij de mobiele rustposten over. Trouwens bij deze vierdaagse van Diever is er om elke 5 km een rust- en stempelpost.

Ik vind het altijd heerlijk om in de bossen te lopen vooral als het erg zonnig is. Als het enigszins mogelijk is kies ik toch voor een min of meer verhard pad dat langs de zandpaden ligt. Heleen niet die loopt gewoon op paden met los zand.

Wanneer we op de helft van de route zijn bereiken we rust- en stempelpost "Boslounge" in Spier. Nadat we hier iets gedronken hebben gaan we niet veel later weer op pad voor onze laatste 15 km.

Direct gingen we weer de bossen in en ook nu dacht ik weer wat is het toch een mooi natuurgebied. 

We kwamen weer bij de mobiele rust- en stempelpost waar we onze startkaart lieten stempelen en via Lhee en Dwingeloo gingen we weer terug naar Diever.

De totale afstand was deze dag 31,8 km. Toen we onze startkaart voor de volgende dag hadden gekregen bij het afmelden gingen we naar ons gehuurde chalet terug. We gingen een poosje lekker in het zonnetje buiten zitten  om uit te rusten.  Later gingen we naar een restaurant in Dwingeloo om iets te eten. 

Zo te zien was ik volledig uitgeput maar in werkelijkheid viel dat wel mee

Vrijdag 24 mei:
Toen onze wekkers afliepen kwam Heleen naar me toe om te vragen of we die dag geen 20 of 10 km konden gaan doen i.p.v. 30 want ze had erge hoofdpijn en omdat zij regelmatig migraine heeft leek het haar niet verstandig om 30 km te doen. Natuurlijk stemde ik hier mee in. Toen ik even later weer terug in mijn slaapkamer was bedacht ik me dat het veel beter zou zijn om die dag helemaal niet te gaan wandelen en toen ik haar dit ook zei leek haar dit dan ook het beste. 
Nadat, tegen de middag, haar hoofdpijn gezakt was gingen we toch naar Diever om onze startkaart van die dag in te leveren en die van de volgende dag vast op te halen (in Diever mag je per dag lopen en ook per dag wisselen van afstand)
We besloten om ons 's middags als echte toeristen in Diever te gedragen en pikten dan ook een terrasje waar we een kop koffie/thee met een soes met verse aardbeien namen.

Hierna gingen we boodschappen doen. Heleen had me gevraagd of ik geen makkelijke pastagerecht wist klaar te maken nu dat wist ik wel en nadat we weer in ons huisje waren heb ik dit klaargemaakt en hebben we dit buiten op het terras opgegeten.
Niet al te laat zochten we die avond ons bed op want er stond ons de andere dag weer een wandeltocht van 30 km te wachten.

Zaterdag 25 mei:
Gelukkig voelde Heleen zich die ochtend weer helemaal fris en fruitig en gingen we weer van start.
Deze dag ging de route geheel door het nationaal park Drents Friese Wold. 
Het Nationaal Park Drents-Friese Wold is een groot aaneengesloten natuurgebied op de grens van de provincies Friesland en Drenthe. 

Het vormt een afwisselend landschap met naaldbossen, stuifzanden, heidevelden, jeneverbesstruwelen, hei schrale graslanden, zwak gebufferde vennen en loofbossen.

Toen we bij de tweede rust- en stempelpost aankwamen zag ik als eerste de EHBO tent staan maar gelukkig hadden wij deze niet nodig.

Ik vind de route in dit natuurgebied altijd het mooiste van deze vierdaagse. Je loopt bijna alleen maar in bos en heidevelden.

We kwamen heel veel schapen tegen en naar ik meen waren het Drentse Heideschapen.

Het Drents heideschaap is het oudste schapenras in West-Europa. Migranten brachten het ras waarschijnlijk vanuit Frankrijk mee naar Nederland, waar het al vanaf 4000 v. Chr voorkomt, met name in Drenthe. Kenmerken van het Drents heideschaap zijn een ranke bouw, een lange wollige staart die tot voorbij de hakken kan reiken, stugge en wat sluike wol, doffe beharing op kop en poten en een rechte neus. Er zijn allerlei kleuren mogelijk, maar bonte zwart-witte dieren zijn niet erkend.

Dat kabouters wel degelijk bestaan bleek wel toen wij er een hoog in een boom zagen schommelen.

Bij de laatste rust- en stempelpost waren onze trouwe supporters aanwezig (Heleen haar ouders) Wij kregen er een soep en hierna gingen we op de finish aan.

Het laatste stuk ging ook bijna weer geheel door de bossen en vlakbij een camping zagen we prachtige uil die in een stam van een boom was uitgesneden.

We wandelden Diever weer binnen en bij de finish zaten Heleen haar ouders al op ons te wachten en gingen zij nog even mee naar het chaletje wat we gehuurd hadden. 

 's Avonds gingen Heleen en ik bij het Chinese restaurant een hapje eten wat we de laatste jaren altijd doen tijdens deze vierdaagse op zaterdag.  
Zondag 26 mei:

We gingen voor de laatste keer van deze 4daagse onder de startboog door. De route voor de 30 km ging tot Vledder.

Deze dag kwamen we langs de camping waar we gewoonlijk met de caravan staan. Ik zag dat ook dit jaar de camping weer goed bezet was. Bij de rust- en stempelpost "De Wasper Herberg", we hadden er toen al bijna 10 km opzitten, namen we een rust en namen er een kwarkgebakje. Het was een heerlijk fris gebakje en hierna konden we er weer tegen. 

De route ging door de herberg heen en ze hadden er een hele verzameling oude blikken staan.

Deze dag ging de route voor een groot deel door open veld en gelukkig was het niet extreem warm en zonnig.
In een weiland zagen we een kudde lakenvelders staan.

De lakenvelder is een runderras dat vooral herkenbaar is aan de witte band tussen de voor- en achterpoten om de borst en rug van een verder zwart of rood dier, de lakenvelder tekening. In de 17e en 18e eeuw werden 'parkrunderen', zoals lakenvelders ook wel worden genoemd, vooral gehouden op de buitens van landadel en patriciaat. Met het grotendeels verdwijnen van deze landgoederen in de 20e eeuw werd de lakenvelder met uitsterven bedreigd, en niet voor het eerst.

In Vledder liepen we door allerlei straatjes waar prachtige woonboerderijen stonden. We gingen weer terug richting Wapse waar we nu een soep namen in "De Wasper Herberg". We hadden er nu bijna 20 km opzitten, 
Heleen was degene die altijd onze stempelkaarten liet afstempelen. 

Ik wist van alle voorgaande jaren, ondanks dat de routes nooit hetzelfde zijn, we vast weer het smalle paadje richting de visvijver zouden moeten. En ik had het juist! Ik vind dat altijd een heel vervelend paadje omdat er geen ruimte is dat de snellere wandelaars je kunnen inhalen. Ik voel dan altijd hun hete adem in mijn nek. 

Bij de visvijver werd het pad weer breed en volgens mij moesten we nu echt de hele vijver rond lopen want anders niet zo was dacht ik. 

Nadat we door de vrij nieuwe wijk van Diever gelopen waren duurde het niet lang meer of we kwamen bij de finish. Deze dag hebben we 29,7 km gelopen.

Het waren weer gezellig dagen om samen met Heleen te wandelen.
Ook was het fijn dat zij op internet zo'n mooi onderkomen voor ons gevonden had om te overnachten. Het was er rustig en we hadden er een weids uitzicht vanaf ons terras.